Pierwsze informacje o mieście jako o twierdzy granicznej na skrzyżowaniu szlaków handlowych pojawiają się w XII wieku[2]. W 1218 słowiański właściciel zamku, Moyko, odsprzedał go biskupowi miśnieńskiemu[3]. Twierdza należała do biskupów miśnieńskich przez przeszło 340 lat[3]. Ok. 1470 r. z inicjatywy biskupa Dytryka powstały mury miejskie. W 1559 miasto i twierdza przeszły we władanie Elektoratu Saksonii, po czym zamek został przebudowany w stylu renesansowym[3].
Była to ta twierdza na bazaltowych słupach zbudowana, w któréj niegdyś biskupi Meisseńscy swoich więźniów zamykali; to samo miejsce, które przed laty szczęśliwa Cosel zwiedzała z królem, gdzie z nim razem biesiadowali w zwierzyńcu; ten zamek na którego drodze spotkała starą Mlawę i wróżby piérwsze przyszłego losu...
W 1795 miasto ucierpiało z powodu pożaru. W 1871 zostało częścią Niemiec. W 1994 znacząco poszerzono granice miasta poprzez przyłączenie szeregu okolicznych wsi.
Zabytki
Zamek Stolpen – dominantą przestrzenną zabytkowego miasta jest, pozostający w częściowej ruinie, wybudowany na bazaltowej skale monumentalny zamek (pierwsza wzmianka z 1089)[potrzebny przypis]. W wieży zamku, zwanej wieżą hrabiny Cosel, przez 49 lat mieszkała hrabina Cosel.
Kościół miejski wybudowany w 1490 roku[4] na wcześniejszych fundamentach romańskich[4] w stylu pierwotnie gotyckim[2], odbudowany w stylu barokowym po pożarze z 1723 roku[5]
Rynek:
Pocztowy słup dystansowy z 1728 r. ozdobiony herbami Polski i Saksonii, monogramemkrólaAugusta II Mocnego oraz polską koroną królewską
Picander – właściwie Christian Friedrich Henrici ur. 14 stycznia 1700 w Stolpen[5] – niemiecki poeta i librecista wielu kantat Johanna Sebastiana Bacha napisanych w Lipsku.
↑ abHistorischer Führer Stätten und Denkmale der Geschichte in den Bezirken Dresden, Cottbus. Leipzig, Jena, Berlin: Urania Verlag, 1988. ISBN 3-332-00234-1. Brak numerów stron w książce