|
Stowarzyszenie Rosyjskich Robotników Fabrycznych Miasta Petersburga  Stowarzyszenie Rosyjskich Robotników Fabrycznych Miasta Petersburga (ros. Собрание русских фабрично-заводских рабочих Санкт-Петербурга) – organizacja robotnicza działająca w Petersburgu w latach 1904-1905, jedna z pierwszych legalnych organizacji pracowniczych w Rosji, założona przez ks. Gieorgija Gapona za wiedzą i z poparciem rosyjskiego ministerstwa spraw wewnętrznych. Celem stowarzyszenia było udzielanie robotnikom wsparcia ekonomicznego, co miało przyczynić się do wpojenia w nich postawy lojalności wobec caratu i ograniczenia wpływów organizacji rewolucyjnych. Stowarzyszenie powstało w 1904 w ramach szerzej zakrojonych działań policyjnych dążących do powstrzymania rozwoju radykalnego ruchu robotniczego w Rosji i niedopuszczenia do szerzenia się w środowiskach pracowników fabryk idei socjalistycznych. Poprzez tworzenie tanich lokali gastronomicznych, organizowanie pogadanek o charakterze umoralniającym oraz bezpośrednie wsparcie materialne dla najuboższych robotników policja rosyjska miała nadzieję utrwalić wśród robotników poparcie dla caratu[1]. Statut organizacji zatwierdziło 15 kwietnia 1904 ministerstwo spraw wewnętrznych. Członkami stowarzyszenia mogli być wyłącznie robotnicy wyznania prawosławnego i narodowości rosyjskiej[2]. Stowarzyszenie zainaugurowało działalność 11 kwietnia 1904, jego pierwszym przewodniczącym został pomysłodawca powstania organizacji, ks. Gieorgij Gapon[2]. 19 września 1904 w zebraniu walnym stowarzyszenia uczestniczyło ok. tysiąca osób, pod koniec roku jego członkami było już 8 tys. robotników, zrzeszonych w jedenastu terytorialnych oddziałach[2]. Jak pisze Riasanovsky, działalność organizacji szybko wykroczyła poza ramy nakreślone jej przez rosyjskie siły porządkowe. Na spotkaniach stowarzyszenia
Po rozpoczęciu strajku w Zakładach Putiłowskich w styczniu 1905, z powodu pogorszenia się sytuacji ekonomicznej kraju wskutek klęski w z Japonią, a następnie przyłączeniu się pozostałych fabryk stolicy do protestu, stowarzyszenie zredagowało petycję do cara Mikołaja II. Petycja była w swoim charakterze prośbą poddanych do ukochanego cara-ojca z błaganiem o pomoc i naprawienie poniesionych krzywd[1]. 9 stycznia 1905, gdy robotnicy z ks. Gaponem na czele zmierzali w manifestacji do Pałacu Zimowego w celu wręczenia pisma, kilkusettysięczny pochód został ostrzelany przez petersburską policję[1]. Jeszcze w tym samym miesiącu Stowarzyszenie zostało zdelegalizowane, a jego majątek skonfiskowany. Uwagi
Przypisy
|
