|
Strzępiak owocowy
Strzępiak owocowy (Inocybe bresadolae Massee) – gatunek grzybów należący do rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae)[1]. Systematyka i nazewnictwoPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Inocybe, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1]. Synonim: Astrosporina bresadolae (Massee) E. Horak 1979[2]: Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 1990 r.[3] W monografii strzępiaków Andrzeja Nespiaka opisany jest jako strzępiak Bresadoli[4]. MorfologiaŚrednica do 3-4, wyjątkowo do 6 cm, początkowo stożkowaty, potem półkulisty, na koniec rozpostarty, z małym garbkiem. Brzeg początkowo podgięty, potem odchylający się ku górze. Powierzchnia garbka gładka, poza tym delikatnie włókienkowata, przy brzegu kosmkowata. Barwa początkowo jasnoochrowa, potem jasnopłowa i coraz bardziej czerwona wskutek pokrycia dużymi ceglastoczerwonymi kosmkami[4]. Zatokowato wycięte z międzyblaszkami, początkowo jasnopłowe, potem ciemniejsze, ochrowe. Ostrza nieco wygięte i białawo orzęsione[4]. Wysokość 3–6 cm, grubość 0,5–0,7 cm, walcowaty, o podstawie bulwkowato rozszerzonej. Górna część oszroniona. Barwa w górnej części biaława, w dolnej delikatnie ochrowa. Po dotknięciu zmienia barwę na ceglastą lub winnoczerwoną – cały z wyjątkiem bulwki[4]. W kapeluszu białawy, w trzonie włóknisty, o barwie od żółtawej do jasnoochrowej, tylko w bulwce białawy. Uszkodzony szybko czerwienieje. Zapach u starych owocników często chlebowy. Czerwienienie miąższu na powietrzu (niezbyt silne) miąższu jest charakterystyczną cechą tego gatunku. Pod działaniem gwajakolu miąższ natychmiast zmienia barwę granatowo-zielono-czarną[4].
Zarodniki o nieregularnym kształcie ze słabo wyróżniającymi się guzkami, 8–10 × 6–7 µm. Cheilocystydy i pleurocystydy o wymiarach 50–60 × 14–17 µm. Na szczycie mają kryształki, a ich ściana ma grubość do 3 µm. Kaulocystydy nieliczne u podstawy trzonu. Są bardziej smukłe i z cieńszą ścianą (do 2 µm)[4]. Występowanie i siedliskoStrzępiak owocowy znany jest tylko w niektórych krajach Europy[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano tylko 2 stanowiska[3]. Grzyb mikoryzowy. Rośnie na ziemi małymi grupkami w lasach liściastych i iglastych. Owocniki zazwyczaj od czerwca do sierpnia[4]. Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||
