Szczepan Siekierka (ur. 3 sierpnia 1928 w Toustobabach, zm. 15 stycznia 2021 w Kudowie-Zdroju) – polski działacz społeczny, prezes Stowarzyszenia Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów.
Życiorys
W 1943 wstąpił do oddziału samoobrony w rodzinnej miejscowości, w styczniu 1944 został żołnierzem Armii Krajowej, służył jako kurier. Równocześnie pracował jako listonosz[1]. Od października 1944 do września 1945 służył w istriebitielnych batalionach[1]. Po II wojnie światowej zamieszkał z rodziną na Dolnym Śląsku, należał do tajnego harcerstwa działającego w rejonie Pieszyc i Dzierżoniowa[1]. Następnie ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej i w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu[1].
W latach 80. zorganizował Stowarzyszenie Rodzin Ofiar Ukraińskich Nacjonalistów – Misja Pojednania i Pokuty[1], formalnie zarejestrowane w 1990[2]. W 1992 przekształcił je w Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów z siedzibą we Wrocławiu i został jego prezesem[2][1]. Rozpoczął wydawanie pisma Na Rubieży[2]. W swojej działalności zajmował się upamiętnieniem polskich ofiar Ukraińskiej Powstańczej Armii, był inicjatorem wielu pomników i tablic pamiątkowych, m.in. Pomnika-mauzoleum pomordowanej ludności polskiej na Kresach Płd.-Wsch. przez OUN i UPA[2]. Był także wydawcą wielu publikacji poświęconych ludobójstwu ludności polskiej na Kresach Wschodnich, współautorem książek Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939–1946 (2004, z Henrykiem Komańskim), Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947 (2006, z Henrykiem Komańskim i Krzysztofem Bulzackim), Przewodnik – pomniki, tablice pamięci i mogiły na terenie obecnej Polski ofiar ludobójstwa dokonanego na Polakach przez OUN i tzw. UPA 1939–1947 (2007, z Henrykiem Komańskim), Ludobójstwo dokonane na duchownych obrządku łacińskiego przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) i Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) na kresach Południowo-Wschodnich II RP oraz zniszczenia obiektów sakralnych rzymskokatolickich 1939−1947 (2008, z Henrykiem Komańskim), Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939–1946 (2008, z Henrykiem Komańskim i Eugeniuszem Różańskim).
Za swoją działalność został wyróżniony statuetką Semper Fidelis przyznawaną przez Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich w Poznaniu (2011)[2], Nagrodą Kulturalną Dolnego Śląska „Silesia” przyznawaną przez sejmik dolnośląski[3], w 2017 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. Kierowane przez niego stowarzyszenie otrzymało w 2017 nagrodę Instytutu Pamięci Narodowej Kustosz Pamięci Narodowej[1].
Został pochowany na cmentarzu parafialnym przy kościele pw. NMP Matki Kościoła przy ul. Kamieńskiego 230 we Wrocławiu-Polanowicach[5].
Przypisy
