Szpital Dziecięcy Kompleksowej Rehabilitacji „Górka”
Specjalistyczny Szpital Ortopedyczno-Rehabilitacyjny „Górka” – jeden z najbardziej znanych szpitali w Polsce, jednocześnie pierwsze w kraju sanatorium dla dzieci[1]; zlokalizowany w południowej, sanatoryjno-parkowej części świętokrzyskiego uzdrowiska, Buska-Zdroju. Sanatorium utworzył w latach 20. XX w. dr Szymon Starkiewicz. Aktualnie szpital specjalizuje się w leczeniu dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, jak również prowadzi leczenie szpitalne, rehabilitacyjne, operacyjne i ambulatoryjne wielu schorzeń i urazów narządu ruchu w pełnym zakresie chirurgii ortopedycznej. W ramach swej działalności „Górka” współpracuje z wieloma ośrodkami naukowymi i medycznymi w kraju i za granicą. W ostatnich latach szpital został wyremontowany i w 2016 roku oferuje:
HistoriaInspiratorem i promotorem powstania „Górki” był dr Szymon Starkiewicz. Budowę rozpoczął 31 grudnia 1918 roku, przystępując wraz z żoną Kazimierą i synami (Witoldem i Jerzym)[a], do kopania gliny na wzniesieniu nazywanym „Żwirową Górką” – pustym wzniesieniu koło Zbludowic, niedaleko od buskiego parku zdrojowego i sanatorium „Marconi”. Z tej gliny wypalano cegły w utworzonej nieopodal cegielni[3]. Początkowo dzieci leczono w Busku, w wynajętych pokojach willi „Wiktoria” (30 miejsc). Od roku 1921 dr Starkiewicz organizował również, dla dzieci z Zagłębia, sezonowe kolonie letnie. Początkowo dzieci zajmowały sześć „namiotów bessemerowskich” (każdy na 30 łóżeczek), otrzymanych od Amerykańskiego Czerwonego Krzyża wraz z wyposażeniem 150. szpitalnych łóżeczek. W kolejnych latach wybudowano oszklone pawilony, zaprojektowane bezpłatnie przez architekta Jana Witkiewicza[4][b]. Kamień węgielny pod budowę głównego gmachu pierwszego w Polsce sanatorium dla dzieci położono w roku 1922. Budowa była początkowo finansowana z prywatnych składek (szczególnie hojnym ofiarodawcą był inż. Stanisław Knothe[c]), a w kolejnych latach uzyskała finansowe wsparcie powstających Kas Chorych i Ministerstwa Zdrowia[3]. W roku 1924 Szymon Starkiewicz został oficjalnie mianowany dyrektorem sanatorium, które nosiło początkowo nazwę „Sanatorium »Górka« Kolonia Lecznicza Dziecięca im. dr. med. Rektora J. Brudzińskiego w Busku-Zdroju” (pełniło tę funkcję, z kilkuletnią przerwą w okresie okupacji, aż do roku 1949)[3]. Na potrzeby szpitala, z myślą zmniejszeniu kosztów zaopatrywania dzieci w świeże produkty, założono gospodarstwo rolne z sadem, ogrodem oraz z budynkami do hodowli. Na należącym do szpitala terenie, na północnym stoku wzniesienia, utworzono park, wybudowano boisko i staw. Ukończony Szpital „Górka” zaczął przyjmować pierwszych małych pacjentów w roku 1926[3]. Ponieważ gruźlica kostno-stawowa (głównie to schorzenie miało być leczone w „Górce”) wymaga długotrwałego pobytu pacjenta w szpitalu, zadbano o kształcenie i rozwój intelektualny dzieci podczas okresu leczenia. Przy dużym współudziale drugiej żony dr. Starkiewicza – Wandy, dr filozofii i pedagoga pedagogiki specjalnej, w ośrodku zaczęła funkcjonować przyszpitalna szkoła. Pierwszym jej dyrektorem został Eustachy Kuroczko, wieloletni działacz Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci[8]. Lata okupacji niemieckiej to czas, gdy hitlerowcy zajęli obiekt i zamienili go w szpital dla dorosłych. Placówka wróciła do swojej pierwotnej funkcji w roku 1945. W roku 1949 sanatorium upaństwowiono, a jego założyciel i wieloletni dyrektor, dr Szymon Starkiewicz, został odwołany. Jego funkcję przejęła dr Aniela Żwan-Goldschmielowa. W roku 1950 w sanatorium wybuchł pożar, który spowodował częściowe zniszczenie zabudowań. Remont i renowacja trwały do 1 września 1952 r., kiedy to szpital ponownie otworzył się dla małych pacjentów, oferując rozszerzony o chorobę Heinego-Medina zakres leczenia. Razem z otwarciem wyremontowanej placówki zaczął nią kierować nowo mianowany dyrektor dr Franciszek Bloch. Od roku 1953 do sanatorium zaczęto przyjmować na leczenie pacjentów z chorobą Little’a – schorzeniem, które od roku 1965 w Polsce przyjęto nazywać mózgowym porażeniem dziecięcym[3][9]. Kolejnym dyrektorem „Górki” został mianowany w roku 1955 dr Franciszek Jakszewicz, który uruchomił pierwszy blok operacyjny (1956). Po śmierci dr. Jakszewicza stanowisko dyrektora pełnili krótko dr Chrostowska i dr J. Przybylik. W roku 1969 nowym dyrektorem placówki został doc. dr hab. Tomasz Goryński, za którego kadencji wprowadzono daleko idące zmiany. W tym okresie, w uznaniu zasług twórcy i inicjatora „Górki”, dr. Szymona Starkiewicza, obiekt został przemianowany na: Dziecięcy Szpital Kompleksowej Rehabilitacji „Górka” jego imienia[9]. Kilka miesięcy przed śmiercią dr. Goryńskiego (1988) stanowisko dyrektora objął dr Janusz Maria Dobrowolski[9], który piastował je do kwietnia 2008 r. Od 1 czerwca 2012 dyrektorem szpitala jest Jadwiga Karcz[1]. 11 lutego 2016 roku w szpitalu dokonano uroczystego otwarcia nowoczesnego oddziału ortopedii dla dzieci, liczącego 35 miejsc, w tym 24 przeznaczonych dla rehabilitacji ogólnoustrojowej. Ściany oddziału zdobią unikalne grafiki wykonane przez Macieja Kota[10]. Dyrektorzy szpitalaStanowisko dyrektora szpitala piastowali kolejno[1]:
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|