Szpital Kliniczny im. Andrzeja Mielęckiego w Katowicach
Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny im. Andrzeja Mielęckiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach (SPSKM) − zakład opieki zdrowotnej w katowickiej dzielnicy Śródmieście, mieszczący się przy ul. Francuskiej, szpital Śląskiego Uniwersytetu Medycznego[1]. Patronem szpitala jest lekarz Andrzej Mielęcki. HistoriaKamień węgielny pod budowę szpitala położono w 1895. Pierwszym właścicielem szpitala przy ówczesnej Emmastraße 34 była Górnośląska Spółka Bracka z Tarnowskich Gór. Środki pochodziły ze składek członków spółki. Będąc szpitalem zakładowym, lecznica społeczna przyjmowała górników z kopalń: Eminencja, Kleofas, Ferdynand i Wujek oraz członków ich rodzin. Pierwszy budynek oddano do użytku w 1898 (dzisiaj siedziba kliniki nefrologii). Teren szpitalny miał obejmować 2 ha i 77 arów. Kolejne budynki to budynek portierni i mieszkań pracowniczych, kasyno lekarzy i jednopiętrowy dom mieszkalny. Teren ogrodzono murem. Nowe inwestycje zaczęto realizować w 1908: wybudowano pawilon chorób usznych, kostnicę, pawilon chirurgiczny, budynek administracji oraz wykonano podłączenie do sieci wodociągów miejskich. W 1910 zmodernizowano kotłownię i sieć centralnego ogrzewania. Większość lekarzy w tym okresie była narodowości niemieckiej. W czasie I wojny światowej część personelu wcielono do służby wojskowej. W szpitalu pracował członek Polskiego Komitetu Plebiscytowego dr Henryk Jarczyk. Po I powstaniu śląskim językiem urzędowym szpitala stał się język polski. W czasie II powstania w lecznicy mieścił się sztab Naczelnego Dowództwa Wojsk Sprzymierzonych na Górnym Śląsku gen. Julesa Gratiera, stąd obecna nazwa ulicy Francuskiej. W 1923 do szpitala sprowadzono siostry ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo. Szpital liczył wówczas 357 łóżek. W następnych latach dobudowano szereg istniejących do dzisiaj oddziałów szpitalnych. Po 1939 w szpitalu pozostało tylko trzech polskich lekarzy, usunięte zostały siostry zakonne. W czasie II wojny światowej wzniesiono barak, w którym obecnie znajduje się kaplica szpitalna[2]. Po II wojnie światowej dyrektorami szpitala byli:
OddziałySzpital dysponuje ośmioma oddziałami i izbą przyjęć[4]:
Poradnie i pracownieNa terenie zespołu szpitalnego działają następujące poradnie i pracownie[4]:
Przypisy
Linki zewnętrzne |