Ta Ha[1][2] (arab.طه) – 20. sura Koranu. Zaliczana jednomyślnie do sur mekkańskich[3]. Pierwsze 40 wersetów sury znajduje się w jednym z najstarszych zachowanych manuskryptów z fragmentami Koranu – w Manuskrypcie z Birmingham[4], który zgodnie z datowaniem radiowęglowym powstał za życia Mahometa, lub tuż po jego śmierci[4]. Sura jest jedną z 29 sur, które się zaczynają od muqattaʿat, lub „tajemniczych liter”.
1 Ta. Ha.
2 Nie zesłaliśmy ci Koranu, abyś był nieszczęśliwy,
3 lecz jako napomnienie dla tego, kto się obawia;
4 jako objawienie Tego, który stworzy ziemię i niebiosa wyniosłe.
1. Ta, ha.
2. Nie zesłaliśmy ci Koranu, abyś znosił cierpienie,
3. ale jedynie jako napomnienie dla tych, którzy się obawiają,
4. jako objawienie od Tego, który stworzył ziemię i niebiosa najwyższe.
Nazwa Ta Ha (podobnie jak w przypadków nazw większości sur w Koranie) nie opisuje tematu całej sury. Jest swego rodzaju słowem-kluczem, którego zwyczajowo używano, aby odróżnić tę surę od innych[5]. Ta Ha to jedna z tzw. muqattaʿat – „tajemniczych liter”. Są to kombinacje liter alfabetu arabskiego, w liczbie od 1 do 5, rozpoczynające 29 sur Koranu. Zarówno muzułmańscy uczeni, jak i badacze świeccy, wysunęli wiele teorii na temat znaczenia tych liter[6]. Ibn Kathir, jeden z najbardziej znanych egzegetów Koranu w świecie muzułmańskim, podsumował kwestię muqatt'at następująco:
„Pojedyncze litery, na początku niektórych sur należą do tych rzeczy, o których wiedzę Allah zatrzymał dla siebie.”[7]
