Tadeusz Kobyliński (1889–1920)

Ten artykuł dotyczy kapitana Wojska Polskiego II RP, kawalera Orderu Virtuti Militari. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Tadeusz Kobyliński

porucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1889 Łyszkowice
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 1920 Wysokie Litewskie
Przebieg służby
Lata służby	1918–1920
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	23 pułk piechoty
Stanowiska	dowódca kompanii
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Tadeusz Kobyliński (ur. 17 grudnia 1889^[a] w Łyszkowicach, zm. 31 sierpnia 1920 w Wysokim Litewskim) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Syn Wiktora, pracownika kolei warszawsko-wiedeńskiej, i Wandy z Bilnickich, nauczycielki^[1].

Ukończył Szkołę Wawelberga i politechnikę w Nancy (z odznaczeniem), uzyskując tytuł inżyniera. W listopadzie 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Otrzymał przydział do 23 pułku piechoty, w którego szeregach wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej^[1]. Objął stanowisko dowódcy kompanii technicznej pułku^[1][2].

Szczególnie odznaczył się w dniu 13 czerwca 1920 roku, kiedy to poprowadził kontratak umożliwiający pododdziałom macierzystego pułku utrzymanie swych pozycji oraz w dniu 18 czerwca tr., kiedy na czele swej kompanii zaatakował folwark Jakubowo i zmusił do odwrotu dwa bataliony radzieckiego 155 pułku piechoty^[1]. Za wykazane w tych akcjach męstwo odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

W toku walk awansowany na porucznika. Poległ 31 sierpnia 1920 roku pod Wysokim Litewskim^[3][4] i tam został pochowany. Pośmiertnie został awansowany na kapitana^[5].

Tadeusz Kobyliński nie zdążył założyć rodziny^[1].

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 6960 – pośmiertnie 10 maja 1922^[5][6][1]
• Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 19 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[7]

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
• Stefan Witkowski: Zarys historji wojennej 23-go pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.