|
Tadeusz Król (podpułkownik)
Tadeusz Król (ur. 28 listopada 1896 we Lwowie, zm. 17 października 1969 w Krakowie) – oficer Legionów Polskich, Wojska Polskiego, Armii Krajowej oraz ludowego Wojska Polskiego, uczestnik I i II wojny światowej oraz wojny z bolszewikami, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się 28 listopada 1896 w rodzinie Wiktora i Marii ze Śliwińskich[1]. Uczęszczał do gimnazjum realnego, następnie Szkoły Handlowej we Lwowie, w której zdał egzamin maturalny. Od 1912 był członkiem I Polskiej Drużyny Strzeleckiej[2]. 26 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich[2]. Od marca 1915 jako żołnierz I batalionu 2 pułku piechoty Legionów. 26 maja 1915 został mianowany chorążym, a 1 kwietnia 1916 podporucznikiem[3]. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, dowodził kompanią szturmową w Polskim Korpusie Posiłkowym. W lutym 1918, po bitwie pod Rarańczą, dołączył do II Korpusu Polskiego w Rosji. 11 maja tego roku w czasie bitwy pod Kaniowem „na czele 7 kompanii osłaniał odwrót oddziałów polskich /II KP/, za co otrzymał VM”[1][2]. Następnie w składzie 4 Dywizji Strzelców, później od maja 1919 już w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego wraz z 33 pułkiem piechoty brał udział w walkach na frontach wojny polsko-bolszewickiej. Służył także w 39 pułku piechoty, 6 pułku piechoty, 1 pułku piechoty i 26 pułku piechoty. 1 grudnia 1924 został mianowany majorem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 18. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W kwietniu 1928 został przesunięty w 26 pp ze stanowiska dowódcy II batalionu na stanowisko kwatermistrza[5]. W grudniu 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kalisz na stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw i zastępcy komendanta[6]. We wrześniu 1930 został przesunięty na stanowisko komendanta PKU Kalisz[7]. W lipcu 1935 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręg Korpusu Nr VII[8]. Od 15 sierpnia 1937 dowodził 18 Baonem Junackich Hufców Pracy w Poznaniu. 22 września 1939 dowodzony przez niego batalion Junackich Hufców Pracy został włączony w skład Zgrupowania „Brzoza”, a 28 września po reorganizacji oddziałów podległych gen. Franciszkowi Kleebergowi stał się I batalionem 178 pułku piechoty. On sam do 1 października dowodził 178 pp[9][2]. W czasie II wojny światowej w szeregach ZWZ i Armii Krajowej. Od lipca 1942 do stycznia 1945 w Inspektoracie częstochowskim należącym do Okręgu Radom-Kielce Armii Krajowej pod pseudonimami: „Dołęga”, „Gerwazy”, „Michał”[10][11]. W styczniu 1945 został mianowany podpułkownikiem[1]. Pod koniec 1945 żołnierz ludowego Wojska Polskiego. Zdemobilizowany w 1947. Zmarł w Krakowie, pochowany na cmentarzu Witomińskim w Gdyni (sektor 1-12-16)[12]. Tadeusz Król był żonaty z Wilhelminą Marią Szczamówną (1898–1979), z którą miał troje dzieci[13]: Adama (1922–1992), Andrzeja (ur. 1923) i Zofię (ur. 1928). Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||
.png){kind=small}
