Tadeusz Ostrowski (architekt)

Tadeusz Ostrowski

Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1931 Wilno
Data i miejsce śmierci	15 listopada 2012 Szczecin
Zawód, zajęcie	architekt
Alma Mater	Politechnika Gdańska
Stanowisko	wiceprezes ZO SARP, przewodniczący OSK SARP
Odznaczenia

Tadeusz Roman Ostrowski (ur. 21 stycznia 1931 w Wilnie, zm. 15 listopada 2012 w Szczecinie)^[1] – polski architekt związany z powojennym Szczecinem.

Tadeusz Ostrowski urodził się w rodzinie Jana (do 1939 urzędnik) i Heleny z d. Snigunowicz (nauczycielka)^[2] Małą maturę zdał w Liceum Ogólnokształcącym w Chojnicach, a maturę w klasie przyrodniczej II Liceum Ogólnokształcącego im. Mieszka I w Szczecinie. Po maturze przez rok pracował jako magazynier, kontysta i kasjer w różnych szczecińskich firmach. Studia inżynierskie rozpoczął w 1951 na Wydziale Architektury Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie i po roku przeniósł się na Wydział Architektury Politechniki Gdańskiej. W 1957 za pracę Młodzieżowy dom kultury (promotor: doc. mgr inż. W. Rembiszewski) otrzymał dyplom magistra inżyniera architekta^[2]. W latach 1965-1967 ukończył studia podyplomowe planowania przestrzennego na Politechnice Szczecińskiej, zaliczając je pracą Centrum Szczecina – niektóre problemy jego współczesnego i przyszłego rozwoju.

Został pochowany 21 listopada 2012 na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (kw. 45B-7-6)^[3].

Od 1957 aż do emerytury pracował w szczecińskim „Miastoprojekcie”, gdzie przeszedł przez wszystkie szczeble awansowania od stanowiska asystenta aż do kierownika pracowni^[2]. Dodatkowo był konsultantem, sprawdzającym, kierownikiem zespołu sprawdzającego w różnych innych biurach projektowych w Szczecinie.

Aktywnie działał w Stowarzyszeniu Architektów Polskich (SARP), do którego należał od 1957 do emerytury. W latach 1963–1965 sprawował urząd wiceprezesa zachodniopomorskiego oddziału SARP, a następnie w latach 1965–1967 przewodniczącego sądu koleżeńskiego. W latach 2002–2011 należał do Zachodniopomorskiej Okręgowej Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej^[1].

Był autorem wielu opinii i ekspertyz opracowywanych w ramach zleceń. Uprawnienia zawodowe zdobył 16 listopada 1963, uprawnienia rzeczoznawcy budowlanego wydane 14 grudnia 1976 przez Urząd Wojewódzki w Szczecinie, ZG SARP 6 grudnia 1976, PZITB - 2 grudnia 1985^[2].

• bloki mieszkalne przy pl. Grunwaldzkim 1-2 i 3-4 w Szczecinie (budowa 1963–1965)^[4]
• blok mieszkalny przy ul. Wielkopolskiej 43a-43c w Szczecinie (budowa 1971)^[4]
• bloki mieszkalne przy ul. Podhalańskiej 1-3 i 4-6 w Szczecinie
• blok mieszkalny przy pl. Kilińskiego 1-1B w Szczecinie (budowa 1961–1963)^[4]
• Hotel „Orbis-Neptun” w Szczecinie (budowa 1985) (wsp. J. Bogdalski)^[2]
• budynek przy Al. Wyzwolenia 30-44 „Mrówkowiec” (wsp. Henryk Nardy, Maciej Prauziński)^[5]
• pawilon „Chemii” przy obecnej ulicy Rayskiego
• osiedle mieszkaniowe „Reda” w Szczecinie
• Hala widowiskowo-sportowa w Goleniowie
• wieżowiec typu G-15 (1966)^[6]

• 
  Wieżowiec, pl. Grunwaldzki 1-2
• 
  Wieżowiec, pl. Grunwaldzki 3-4
• 
  Wieżowiec, ul. Wielkopolska 43a-43c
• 
  Blok, ul. Rayskiego 40
• 
  Bloki, ul. Podhalańska
  1-3 i 4-6 (po lewej)

• Złoty Krzyż Zasługi (1978)
• Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego (1966)
• Srebrna i Złota Odznaka Stowarzyszenia Architektów Polskich (1966, 1985)
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
• Złota Odznaka „Zasłużony dla Budownictwa” (1974)
• Złota Honorowa Odznaka Towarzystwa Przyjaciół Szczecina (1977)
• status twórcy

• Mister Szczecina'65 za wieżowce przy pl. Grunwaldzkim
• Mister Szczecina'71 za wieżowiec przy ul. Wielkopolskiej^[4]