|
Taras Prochaśko
Taras Bohdanowycz Prochaśko, ukr. Тарас Богданович Прохасько (ur. 16 maja 1968) – ukraiński pisarz, tłumacz i dziennikarz. Czołowy przedstawiciel „fenomenu stanisławowskiego”. ŻyciorysAbsolwent Wydziału Biologii Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki, z zawodu botanik[1]. Uczestnik studenckiego ruchu z lat 1989–1991, brał udział w rewolucji na granicie[2]. Parał się wieloma zajęciami. Z początku pracował w Iwano-Frankiwsku w Instytucie Leśnictwa Karpackiego, a później nauczał w rodzinnym mieście; był także barmanem, stróżem, pracownikiem radia FM «Вежа», pracował w galerii, w gazecie, w studiu telewizyjnym. Współpracował z kilkoma lwowskimi gazetami jak „Ekspres” (Експрес) czy „Postup” (Поступ)[3]. W latach 1992–1994 był współredaktorem magazynu „Czetwer” (Четвер). Od 1992 rокu stale mieszka w Iwano-Frankiwsku. Obok Jurija Andruchowycza jest czołowym przedstawicielem „fenomenu stanisławowskiego”[4]. Jest członkiem Zrzeszenia Pisarzy Ukraińskich. W 1997 roku został laureatem nagrody magazynu „Smołoskyp” (Смолоскип). 15 grudnia 2007 został laureatem literackiej nagrody imienia Josepha Conrada (fundowanej przez Instytut Polski w Kijowie. Od drugiego numeru jest stałym redaktorem magazynu «Четвер». Poniekąd z racji wykształcenia w utworach Prochaśki przewija się wiele motywów związanych z przyrodą. Prochaśko w swoich dziełach chwilami pisze tylko dla siebie i na potrzeby własnych wewnętrznych rozważań. Pisarz osobliwie traktuje swoje rozważania filozoficzne mówiąc: Krótko mówiąc, filozofia to dla mnie po prostu sens życia. Oznacza to jedność myśli i tego, co dzieje się z człowiekiem. Obecność myśli w miejscu, w którym się znajdujesz, w ruchu, który wykonujesz, w kontakcie, w którym jesteś. Minuta po minucie myślę o tym, co się dzieje. Tak naprawdę to nie jest jakaś ciężka praca, to nie jest stale włączony komputer pokładowy, jak mówią. To po prostu poczucie tego, co jest i nadanie temu sensu. Świadome istnienie. Poczucie swojej obecności w świecie, świadomość tego, jaki krok robisz – dosłownie i w przenośni. Uwaga na to, po co idziesz i dlaczego idziesz. Uwaga na osobę, którą spotykasz[5]. W wielu utworach Prochaśki obecny jest element biograficzny, czasami zbliżając jego utwory do intymnych spowiedzi. Tłumaczką jego książek na język polski jest Renata Rusnak. TwórczośćKsiążkiŹródło:[6]
TłumaczeniaPrzetłumaczył na ukraiński powieść Galicyjskość Łukasza Saturczaka, jako Galicija (Ґаліція, wyd. ukraińskie 2011), Na wysokiej połoninie Stanisława Vincenza (wyd. ukraińskie 2012), Opowieści galicyjskie oraz Wschód Andrzeja Stasiuka (wyd. ukraińskie 2015)[7]. Jego brat Jurij Prochaśko jest tłumaczem literatury niemieckiej. Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba): |
||||||||||||||||||
