|
Teatr Pompejusza
Teatr Pompejusza (łac. Theatrum Pompeii, Theatrum Pompeianum, Theatrum Marmoreum[1], wł. Teatro di Pompeo) – pierwszy (i jednocześnie największy) stały rzymski teatr wzniesiony z kamienia, zbudowany w południowej części Pola Marsowego z inicjatywy Pompejusza Wielkiego. Oddany został do użytku w 55 roku p.n.e. Niezachowany do dzisiejszych czasów. HistoriaBezpośredniej inspiracji dla powstania budowli dostarczył teatr na Mytilene, który Pompejusz oglądał podczas swojego pobytu na wyspie w 63 roku p.n.e. Zachwycony jego pięknem, postanowił wznieść podobny w Rzymie[2]. Ze względu na obowiązującą wówczas ustawę senatu, zakazującą wznoszenia w mieście teatrów, ucieknięto się do podstępu. Zamiast budynku scenicznego wzniesiono olbrzymich rozmiarów portyk (Hekatonstylon, „Stukolumnowy”), w związku z czym aktorzy występowali na tle portyku[3]. Ponadto nad górnymi rzędami widowni wzniesiono (poświęconą w 52 roku p.n.e.) świątynię Wenus Zwycięskiej wraz z przyległymi czterema mniejszymi świątynkami dedykowanymi Honorowi, Virtus, Felicitas i Wiktorii, tak że widownię stanowiły niejako schody wiodące do świątyń[1]. Na szczycie arkady wieńczącej cavea ustawiono czternaście rzeźb dłuta Koponiusza, wyobrażających czternaście krain podbitych przez Pompejusza[1][4]. W portyku teatru znajdowała się sala posiedzeń senatu, w której podczas id marcowych 44 p.n.e. został zamordowany Juliusz Cezar[3][4]. Na widowni teatru, o średnicy ok. 150 m, mogło pomieścić się szacunkowo około 12 tysięcy widzów[3]. Teatr został przebudowany za panowania Augusta, w 21 roku n.e. spłonął jednak w pożarze. Odbudowę, rozpoczętą przez Tyberiusza, dokończył Kaligula, a odrestaurowany budynek poświęcił cesarz Klaudiusz[1][4]. W roku 56, z okazji wizyty w Rzymie króla Armenii Tiridatesa I, Neron ozdobił teatr złotem i purpurowymi markizami. W roku 80 teatr ponownie spłonął i został odbudowany przez Domicjana[1][4]. Odrestaurowany za czasów Septymiusza Sewera, po raz kolejny został strawiony przez ogień w 247 roku. Prac naprawczych w odbudowanym teatrze dokonywali później jeszcze Dioklecjan, Maksymian, Honoriusz i Symmachus[1]. Do czasów współczesnych zachowały się tylko podziemia teatru, jego dokładny plan znany jest jednak dzięki Forma Urbis Romae[1][2]. Na terenie, gdzie dawniej stał Teatr Pompejusza, wznoszą się obecnie nowożytne zabudowania, m.in. Palazzo Orsini Pio Righetti[4].
Przypisy
|
||||||||||||||||||||||||
