Polonez Chopina - Bal w Hôtel Lambert w Paryżu, obraz z 1859Ostatnie chwile Fryderyka Chopina, 1849. Chopin w otoczeniu (od lewej) Aleksandra Jełowickiego, siostry Szopena Ludwiki, Marceliny Czartoryskiej, Wojciecha Grzymały, Kwiatkowskiego.
W latach 1825–1830 uczył się u Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka w Warszawie. Uczestnik powstania listopadowego jako podporucznik 4. pułku piechoty liniowej, po jego upadku na emigracji we Francji. Przebywał w zakładzie dla polskich uchodźców wojennych w Awinionie od 1832 roku[2]. Z tym krajem związał się do końca swojego życia. Początkowo mieszkał w Awinionie, następnie przeniósł się do Paryża, gdzie kontynuował studia malarskie u Léona Cognieta[3].
Ary Scheffer, Ingres, Couture i Delacroix wywarli znaczny wpływ na jego twórczość. Był w przyjaźni z Mickiewiczem i Chopinem[3], którego uwielbiał i rysował ilustracje fantastyczne do jego utworów muzycznych. Malował liczne portrety pastelowe i akwarelowe, a także miniatury. Wśród jego dzieł dominują pejzaże (malowane w czasie licznych podróży po Francji, m.in. Normandia, Prowansja i Burgundia), portrety oraz sceny alegoryczne i rodzajowe. Obrazy tego malarza wykazują wielką wrażliwość kolorystyczną.
portrety: Portret Lenartowicza (Kraków, Muzeum Narodowe), Portret A. Czartoryskiego kopia obrazu Delaroche’a (Poznań), „Portret Chopina” (Kraków, Muzeum Czartoryskich) oraz w dawnych zbiorach rapperswylskich 4 portrety Chopina i 60 portretów emigrantów polskich we Francji.
↑Robert Bielecki, Zarys rozproszenia Wielkiej Emigracji we Francji 1831-1837. Materiały z archiwów francuskich, Warszawa-Łódz 1986, s. 62.
↑ abJerzy.J.MalinowskiJerzy.J., Malarstwo polskie XIX wieku, Warszawa: Wyd. DiG, 2003, ISBN 83-7181-290-6, OCLC54704215. Brak numerów stron w książce
Bibliografia
Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934–1939)
Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924–1927)
Wielka Encyklopedia Powszechna PWN (1962–1969)
Aleksandra Melbechowska-Luty. Teofil Kwiatkowski (1809–1891). Wrocław-Warszawa-Kraków: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1966.
Maria Grońska. Teofil Kwiatkowski (1809–1891). W stulecie śmierci. Wystawa monograficzna ze zbiorów polskich. Warszawa, Towarzystwo im. Fryderyka Chopina, 1991
