|
Til Schweiger
Til Schweiger, właśc. Tilman Valentin Schweiger[1][2] (ur. 19 grudnia 1963 we Fryburgu Bryzgowijskim) – niemiecki aktor i filmowiec. Zasłynął w latach 90. dzięki udziałowi w filmach takim jak Mężczyzna, przedmiot pożądania (1994)[3] czy Bandyta (1997)[4]. Następnie zagrał w międzynarodowych produkcjach filmowych, takich jak Bękarty wojny (2009)[5], i założył własną firmę producencką Barefoot Films, co uczyniło Schweigera niemieckim filmowcem odnoszącym największe sukcesy komercyjne[6]. ŻyciorysWczesne lataUrodził się we Fryburgu Bryzgowijskim jako drugi z trzech synów pary nauczycielskiej – Moniki i Herberta Schweigerów. Dorastał w Heuchelheim i Gießen. Uczęszczał do Herderschule Gießen, gdzie jego ojciec był nauczycielem szkoły średniej. Jego matka pracowała jako nauczycielka historii[7]. Po ukończeniu szkoły średniej zaczął odbywać zasadniczą służbę wojskową; stacjonował w Holandii. Po pewnym czasie odmówił służby wojskowej i został zatrudniony w szpitalu jako wolontariusz. Początkowo chciał zostać nauczycielem[8] i studiował przez cztery semestry germanistykę. Początki karieryW 1989 ukończył szkołę aktorską Der Keller w Kolonii[9]. Występował w teatrach: Schule des Theaters w Kolonii (1986) i Contra-Kreis-Theater w Bonn (1989)[10]. Dorabiał także jako kelner i DJ, a także zajmował się dubbingiem filmów dla dzieci[8] i filmów pornograficznych[11][12]. Rozwój karieryOd 18 lutego 1990 do 29 listopada 1992 grał rolę Jo Zenkera w operze mydlanej Lindenstraße (Die Lindenstraße/Ulica Lipowa) i szybko zyskał ogromną popularność[13]. Producent Bernd Eichinger zaproponował mu następnie główną rolę kierowcy Opla Manty Bertiego Katzbacha z Zagłębia Ruhry w komedii sensacyjnej Wolfganga Bülda Manta, Manta (1991), która okazała się niemieckim przebojem kinowym[14][15]. Kolejna kreacja boksera Rudy’ego w komedii kryminalnej Ebbies Bluff (1993) przyniosła mu nagrodę na Max Ophüls Festival w Saarbrücken. Pojawił się potem gościnnie w serialach: Komisarz (Die Kommissarin, 1994-96) jako Nick Siegel z Johannesem Brandrupem i ARD Telefon 110 (Polizeiruf 110, 1995)[16]. W dramacie telewizyjnym Sat.1 Die Halbstarken (1996), remake’u filmu z 1956 z udziałem Horsta Buchholza, na podstawie scenariusza Bernda Eichingesa zagrał naiwnego drobnego oszusta Freddy’ego. W opartym jest na wydarzeniach autentycznych dreszczowcu Bernda Eichingesa Dziewczyna zwana Rosemary (Das Mädchen Rosemarie, 1996) wystąpił w roli Toniegop Nadlera. Za postać nieuleczalnie chorego pacjenta szpitala, który wyrusza skradzionym samochodem w ostatnią podróż w swoim życiu w jego autorskiej komedii Pukając do nieba bram (Knockin' on Heaven's Door, 1997) został uhonorowany nagrodą na festiwalu filmowym w Moskwie. Film powstał w niezależnym studio produkcji filmowej, które Schweiger założył razem z przyjaciółmi, Thomasem Zicklerem i Andre Hennickem, i nazwał Mr. Brown Entertainment zainspirowany jednym z bohaterów filmu Quentina Tarantino Wściekłe psy. Sukcesem okazała się kreacja Anglika polskiego pochodzenia, Jerry’ego Bruteckiego, ps. 'Brute', recydywisty i bandyty, który zostaje zesłany w ramach resocjalizacji do dziecięcego szpitala w Rumunii w dramacie psychologicznym Macieja Dejczera Bandyta (1997), za którą odebrał nagrodę na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Odrzucił rolę niemieckiego żołnierza, który strzela do kapitana Johna H. Millera (Tom Hanks) w dramacie wojennym Stevena Spielberga Szeregowiec Ryan (1998), ponieważ miał zastrzeżenia co do wpływu tej roli na jego wizerunek wśród amerykańskiej publiczności[17]. W 1998 zadebiutował jako reżyser dreszczowca Niedźwiedź polarny (Der Eisbär)[18] z udziałem Benno Fürmanna. Pojawił się w teledysku zespołu Blank & Jones do piosenki pt. „Beyond Time” (2000). Powodzeniem cieszyła się rola Rocka Fertiga Ausa w komedii sci-fi Gwiezdne jaja: Część I – Zemsta świrów ((T)Raumschiff Surprise – Periode 1, 2004), za którą zdobył nagrodę specjalną Bambi i German Comedy Award w Kolonii. Zagrał tytułową postać rezolutnego kowboja Lucky Luke’a w komediowym westernie Lucky Luke (Les Dalton, 2004). Wyreżyserował wideoklip „Try Again” (2006) angielskiego zespołu Keane. Wziął udział w teledysku Keri Hilson do jej singla „I Like” (2010). Klip promował komedię romantyczną z udziałem Schweigera zatytułowaną Zweiohrküken (2009). Od 2013 zajął się produkcją reklam z córkami Watchever, VHV[19][20]. Był na okładkach magazynów takich jak „Vanity Fair”, „GQ”, „People” i „Tele Tydzień”[21]. Życie prywatne19 czerwca 1995 ożenił się z Daną Carlsen (ur. 29 lutego 1968). Mają syna Valentina (ur. 1995) oraz trzy córki: Lunę (ur. 1997), Lili Camille (ur. 1998) i Emmę Tiger (ur. 2002). Jednak w 2005 doszło do separacji, a 15 maja 2014 r. do rozwodu[22]. W 2007 spotykał się z aktorką niemiecką Stephanie Stumph. Od roku 2010 do października 2013 związany był z modelką Svenją Holtmann[23]. FilmografiaFilmy fabularne
Seriale TV
Nagrody
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
