|
Tomasz Johnson, Jan Davy i towarzysze męczennicy
Tomasz Johnson, Jan Davy i towarzysze męczennicy – grupa dziesięciu zakonników z klasztoru kartuzów w Londynie, błogosławionych męczenników, ofiar prześladowań antykatolickich okresu reformacji w Anglii. Relację o losach grupy męczenników i „bohaterskiej postawie” opisał ówczesny ambasador Francji C. de Marilac[1]. Kolejnym świadectwem przebiegu wydarzeń są passiones, spisane na kontynencie, w niedługim czasie po tych wydarzeniach, przez kartuza M. Chauneya[1]. Tło historyczne Po doprowadzeniu przez Henryka VIII w 1534 roku do uchwalenia zwierzchnictwa nad Kościołem w Anglii, pełnia władzy została przyznana królowi i jego następcom: only supreme head in carth of the Church of England, called Eccelsia Anglicana[2]. Akt ten zapoczątkował falę prześladowań katolików[3]. Pierwszymi ofiarami antykatolickiej nagonki byli eremici z zakonu kartuzów[4][2]. Osądzonych za odmowę złożenia przysięgi wierności królowi, jako głowie Kościoła anglikańskiego, skazano za „zdradę stanu” Jana Houghtona, Augustyna Webstera i Roberta Lawrenceˈa, a wyrok wykonano 4 maja 1535 roku[5][2]. Kolejnymi ofiarami byli Onufry (Humprey) Middlemore, Wilhelm (William) Exmew i Sebastian Newdigate[2], którzy zginęli 19 czerwca 1535, zaś 11 maja 1537 roku Jan Rochester i Wilhelm (Jakub) Walworth z kartuzji w Hull[6]. Tomasz Johnson i Jan Davy wraz z towarzyszami zostali aresztowani w podlondyńskiej kartuzji 29 maja 1537 roku po odmowie złożenia przysięgi supremacyjnej[6] (czego skutkiem byłoby dołączenie do anglikańskich schizmatyków[7]), a następnie uwięzieni w więzieniu Newgate[4]. Lista męczenników[6][8][9][a]:
ŚmierćWszyscy zostali na stojąco, z rękoma skrępowanymi za plecami, przykuci łańcuchami do słupów[4][9]. Początkowo dzięki zabiegom przybranej córki Tomasza Morusa, Małgorzaty Clement, więźniowie byli dokarmiani[6]. Po ujawnieniu i wstrzymaniu pomocy zakonnicy zaczęli umierać z głodu[6]: William Greenwood 6 czerwca, Jan Davy 8 czerwca, Robert Salt następnego dnia, 10 czerwca Tomasz Green i Walter Pierson, Tomasz Scryven 15 czerwca, a dzień po nim Tomasz Redyng[4]. Pozostałym przy życiu zaczęto podawać racje żywnościowe, by dotrwali do egzekucji[4]. Ryszard Bere zmarł 9 sierpnia, Tomasz Johnson 20 września, a William Horne został powieszony, a jego ciało poćwiartowano 4 sierpnia 1540 roku w Tyburn[4][9]. Żaden z uznanych za męczenników nie odstąpił od Kościoła katolickiego[4]. 4 maja 2007 roku w katedrze Westminsterskiej odbyła się pierwsza od czasów reformacji publiczna katolicka ceremonia ku czci wszystkich ofiar prześladowań[10]. W Londynie upamiętniono nazwiska kartuskich męczenników tablicą pamiątkową[10]. Beatyfikacja i dzień obchodówTomasz Johnson, Jan Davy i towarzysze męczennicy zostali beatyfikowani przez papieża Leona XIII w grudniu 1886 roku[4][8]. Atrybutami świętych jest palma[11][12][13][14][15][16][17][18]. Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim grupy męczenników jest obchodzone w dies natalis błogosławionego Tomasza Johnsona[3]. Indywidualne wspomnienia obchodzone są w dzienne rocznice śmierci[11][12][13][14][15][16][17][18]. Zobacz teżUwagi
Przypisy
|
||||||||||||
