87. Tour de France rozpoczął się 1 lipca we francuskim wesołym miasteczku Futuroscope, a zakończył się 23 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z 21 etapów, w tym 11 etapów płaskich, 2 etapów pagórkowatych, 5 etapów górskich i 3 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3662 km.
Klasyfikacje
Klasyfikację generalną wygrał po raz drugi z rzędu Amerykanin Lance Armstrong, wyprzedzając Niemca Jana Ullricha i Hiszpana Josebę Belokiego. Niemiec Erik Zabel wygrał klasyfikację punktową, Kolumbijczyk Santiago Botero wygrał klasyfikację górską, a Hiszpan Francisco Mancebo był najlepszy w klasyfikacji młodzieżowej. Najaktywniejszym kolarzem został Holender, Erik Dekker[1]. W klasyfikacji drużynowej najlepsza była hiszpańska drużyna Kelme-Costa Blanca.
Doping
Przed startem wyścigu wszyscy zawodnicy obowiązkowo musieli się poddać badaniom. Badań tych nie przeszli trzej kolarze: Rosjanin Siergiej Iwanow z drużyny Farm Frites, Włoch Rossano Brasi z Team Polti i Słoweniec Andrej Hauptman z Vini Caldirola-Sidermec. We krwi wszystkich trzech wykryto zbyt duży poziom hematokrytu we krwi, co sugerowało stosowanie erytropoetyny (EPO). Cała trójka została wykluczona z rywalizacji[2].
Po zakończeniu 16. etapu testów antydopingowych nie przeszedł francuski kolarz Emmanuel Magnien. W jego krwi wykryto kortykosteroidy[3]. Zwycięzca klasyfikacji punktowej, Erik Zabel, także stosował doping, do czego przyznał się w 2013 roku[4].
W 2012 roku Armstrong został dożywotnio zdyskwalifikowany za stosowanie dopingu przez Amerykańską Agencję Antydopingową. Anulowano także wszystkie jego wyniki począwszy od 1 sierpnia 1998 roku[5]. W 2013 roku Armstrong przyznał się do stosowania między innymi EPO, transfuzji krwi, testosteronu i kortyzonu[6]. Mimo to jeden z najpoważniejszych rywali Amerykanina, Jan Ullrich stwierdził, że Amerykaninowi powinno się przywrócić wszystkie wyniki, z uwagi na powszechność stosowania dopingu wśród kolarzy w tamtych czasach[7].
Drużyny
W tej edycji TdF wzięło udział 20[8] drużyn:
|
|
|
- Crédit Agricole
- Vini Caldirola-Sidermec
- Kelme-Costa Blanca
- Team Memory Card-Jack & Jones
- Bonjour
|
Etapy
Etap
|
Data
|
Trasa
|
Dystans
|
Zwycięzca
|
1 |
1 lipca |
Futuroscope |
ITT 16,5 km |
David Millar
|
2 |
2 lipca |
Futuroscope – Loudun |
194,0 km |
Tom Steels
|
3 |
3 lipca |
Loudun – Nantes |
161,5 km |
Tom Steels
|
4 |
4 lipca |
Nantes – Saint-Nazaire |
TTT 70,0 km |
ONCE
|
5 |
5 lipca |
Vannes – Vitré |
202,0 km |
Marcel Wüst
|
6 |
6 lipca |
Vitré – Tours |
198,5 km |
Léon van Bon
|
7 |
7 lipca |
Tours – Limoges |
205,5 km |
Christophe Agnolutto
|
8 |
8 lipca |
Limoges – Villeneuve-sur-Lot |
203,5 km |
Erik Dekker
|
9 |
9 lipca |
Agen – Dax |
181,0 km |
Paolo Bettini
|
10 |
10 lipca |
Dax – Hautacam |
205,0 km |
Javier Otxoa
|
11 |
11 lipca |
Bagnères-de-Bigorre – Revel |
218,5 km |
Erik Dekker
|
|
12 lipca
|
Dzień przerwy
|
12 |
13 lipca |
Carpentras – Mont Ventoux |
149,0 km |
Marco Pantani
|
13 |
14 lipca |
Awinion – Draguignan |
185,5 km |
José Vicente Garcia
|
14 |
15 lipca |
Draguignan – Briançon |
249,0 km |
Santiago Botero
|
15 |
16 lipca |
Briançon – Courchevel |
173,5 km |
Marco Pantani
|
|
17 lipca
|
Dzień przerwy
|
16 |
18 lipca |
Courchevel – Morzine |
196,0 km |
Richard Virenque
|
17 |
19 lipca |
Évian-les-Bains – Lozanna |
155,0 km |
Erik Dekker
|
18 |
20 lipca |
Lozanna – Fryburg Bryzgowijski |
252,0 km |
Salvatore Commesso
|
19 |
21 lipca |
Fryburg Bryzgowijski – Miluza |
ITT 58,5 km |
Lance Armstrong
|
20 |
22 lipca |
Belfort – Troyes |
254,5 km |
Erik Zabel
|
21 |
23 lipca |
Paryż – Paryż (Champs-Élysées) |
138,0 km |
Stefano Zanini
|
Liderzy klasyfikacji po etapach
Podczas 2. etapu David Millar nosił żółtą koszulkę, a Lance Armstrong, drugi w klasyfikacji punktowej, zieloną.
Klasyfikacje końcowe
Klasyfikacja młodzieżowa
Klasyfikacja drużynowa
Pozycja
|
Drużyna
|
Czas
|
1. |
Kelme |
278 h 10' 47"
|
2. |
Festina |
+13' 42"
|
3. |
Banesto |
+18' 21"
|
4. |
Telekom |
+40' 08"
|
5. |
Lotto |
+1 h 11' 50"
|
Przypisy
Linki zewnętrzne