Traktat warszawski – traktat z 24 lutego 1768 roku, zawarty pod naciskiem państw ościennych ówczesnej Rzeczypospolitej, który przywrócił innowiercom swobodę kultu publicznego i prawa obywatelskie.
Istotnym punktem traktatu był wchodzący w skład praw kardynalnych artykuł I:
§ 1. Wiara rzymsko-katolicka jest panująca.
§ 2. Królem Polskim tylko ma być katolik rzymski i także królowa ewent. dyssydentka nie ma być koronowaną.
§ 3. Przejście od kościoła rzymskiego do innej religii w całem królestwie polskiem za kryminalny występek deklarowano[1].
Traktat podpisali prymas Gabriel Podoski i biskupi: Antoni Ostrowski, Andrzej Młodziejowski i Stefan Giedroyć[2]. Traktat spowodował dalsze utrwalenie w Rzeczypospolitej negatywnego nastawienia do protestantów[potrzebny przypis].
Przypisy
- ↑ Ks. Paweł Fabisz, Wiadomości o legatach i nuncyuszach apostolskich w dawnej Polsce (1075—1863). Ostrów 1864, s.319.
- ↑ Ks. Paweł Fabisz, Wiadomości o legatach i nuncyuszach apostolskich w dawnej Polsce (1075—1863). Ostrów 1864, s.317, 318.
| Historia |
|
|---|
| Według regionów |
|
|---|
| Największe wyznania |
|
|---|
| Ważniejsze zabytki |
|
|---|
| Przekłady Biblii |
|
|---|
| Organizacje |
|
|---|
| Oświata |
|
|---|
| Ważniejsze osoby |
|
|---|
