USS Halibut (SSGN-587)
USS Halibut (SSGN-587) — amerykański unikatowy okręt podwodny o napędzie atomowym, skonstruowany i zbudowany do przenoszenia pocisków manewrujących z głowica jądrową typu Regulus. OpisNa początku lat pięćdziesiątych XX wieku, Stany Zjednoczone usiłowały rozwinąć technologie przenoszenia przez okręty US Navy głowic jądrowych za pomocą pocisków manewrujących, w tym zwłaszcza typu Regulus. Dążenie to ścierało się w marynarce amerykańskiej z początkowo rugowanymi, z czasem jednak nabierającymi coraz większego znaczenia poglądami, iż trzonem ofensywnych sił jądrowych marynarki powinny stać się przenoszone przez jej okręty pociski balistyczne[1]. Tymczasem jednak, idea oparcia sił uderzeniowych na pociskach manewrujących miała pozycję dominującą, stąd też podejmowano próby przystosowania m.in. okrętów podwodnych do przenoszenia i odpalania pocisków Regulus. Wejście amerykańskiej marynarki w erę napędu jądrowego, pchnęło US Navy na drogę rozwoju podwodnych nosicieli pocisków manewrujących, wyposażonych w napęd atomowy. Pierwszym okrętem tego rodzaju miał być przyjęty do służby 4 stycznia 1960 roku USS "Halibut". Okręt ten był jednak dopiero drugą amerykańską jednostką wyposażoną w broń rakietową. Pierwszą natomiast, był przedstawiciel nowego podejścia marynarki wojennej USA, zapoczątkowanego objęciem stanowiska Szefa Operacji Morskich przez admirała Arleigh'a Burke - pierwszy podwodny okręt "balistyczny" programu 41 for Freedom, USS "George Washington" (SSBN-598). Przestawienie koncepcji uderzeniowej US Navy z pocisków manewrujących na pociski balistyczne programów 41 for Freedom i Polaris, przerwało rozwój okrętów przenoszących pociski manewrujące, stąd USS "Halibut" pozostał jedynym przedstawicielem tej koncepcji, w grupie amerykańskich atomowych okrętów podwodnych. Bibliografia
Przypisy
|