USS Ticonderoga (CV-14)

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.

USS „Ticonderoga” (CV-14)

USS „Ticonderoga” podczas służby w listopadzie 1968 r.
Klasa	Lotniskowiec
Typ	Essex
Historia
Stocznia	Newport News Shipbuilding
Położenie stępki	1 lutego 1943
Wodowanie	7 lutego 1944
US Navy
Wejście do służby	8 maja 1944
Wycofanie ze służby	1 września 1973
Los okrętu	sprzedany na złomowanie 1 sierpnia 1974
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	po zbudowaniu: standardowa: 27 100 długich ton pełna: 41,700 długich ton
Długość	po zbudowaniu: pełna: 271 m
Szerokość	po zbudowaniu: na linii wodnej: 28 m
Zanurzenie	po zbudowaniu: lekkie: 8,71 m
Napęd
projektowany: 8 kotłów 4 turbiny parowe Westinghouse 4 śruby 150 000 shp
Prędkość	33 węzły
Uzbrojenie
po zbudowaniu: 12 × Mk 12 127 mm 24 × Bofors 40 mm 46 × Oerlikon 20 mm
Wyposażenie lotnicze
90–100 samolotów
Załoga	3 448 ludzi
Multimedia w Wikimedia Commons

USS Ticonderoga (CV-14) – amerykański lotniskowiec typu Essex (podtyp długi kadłub). Jego nazwa pochodzi od wydarzenia, jakie miało miejsce w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych 10 maja 1775 roku – zajęcia fortu Ticonderoga.

Stępkę okrętu położono 1 lutego 1943 roku w stoczni Newport News Shipbuilding w Newport News. Zwodowano go 7 lutego 1944 roku, a matką chrzestną była Stephanie Sarah Pell. Jednostka weszła do służby w US Navy 8 maja 1944 roku. Pierwszym dowódcą był komandor Dixie Kiefer^[1].

„Ticonderoga” różniła się nieco od wcześniejszych lotniskowców typu Essex – była dłuższa o ok. 4,9 m. z uwagi na zamontowane działka przeciwlotnicze. Po tej modyfikacji utworzono nowy podtyp lotniskowców typu Essex – Ticonderoga^[2].

Okręt był w służbie w czasie II wojny światowej^[1]. 21 lutego 1945 roku został trafiony przez kamikaze^[3]. Uczestniczył w wojnie koreańskiej^[1] oraz brał bardzo czynny udział w wojnie wietnamskiej^[1], za którą otrzymał trzy Navy Unit Commendation oraz 12 gwiazd bitewnych^[1]. Przeszedł przez program SCB-27 i SCB-125.

Brał udział w projekcie program Apollo^[1], 19 grudnia 1972 roku wyruszyła z misją podjęcia załogi Apollo 17 po udanym lądowaniu w pobliżu Amerykańskiego Samoa.

W dniu 23 czerwca 1973 roku, na krótko przed skreśleniem z listy US Navy, okręt podejmował astronautów wracających z misji Skylab 2.

W dniu 5 grudnia 1965 roku okręt w czasie misji z bazy US Navy na Filipinach brał udział w incydencie zagubienia głowicy jądrowej, kiedy to w czasie przewożenia windą z pokładu startowego samolot Douglas A-4 Skyhawk spadł z pokładu lotniskowca do wody wraz z podczepioną bombą jądrową typu B43 około 120 kilometrów od wybrzeża Japonii. Wydarzenie skutkowało dyplomatycznym skandalem pomiędzy USA a Japonią.

Wycofany ze służby we wrześniu 1973 roku, został sprzedany na złom w sierpniu 1975 roku^[1].

• Norman Friedman: U.S. Aircraft Carriers: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute, 1983. ISBN 0-87021-739-9. Brak numerów stron w książce
• Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.

• Strona weteranów służących na okręcie. [dostęp 2016-06-04]. (ang.).
• Lista lotniskowców US Navy - CV/CVN. [dostęp 2016-06-08]. (ang.).