Ulica Stanisława Worcella – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Przedmieście Oławskie, a wcześniej w dawnej dzielnicy Krzyki. Biegnie od ulicy Zygmunta Krasińskiego do ulicy gen. Kazimierza Pułaskiego. Jest drogą gminną, która ma 383 m długości. Przebiega przez teren zabudowy śródmiejskiej, który jako obszar objęty jest ochroną i wpisany jest do rejestru zabytków. Przy ulicy znajdują się między innymi budynki wpisane do gminnej ewidencji zabytków, w tym kamienica i kaplica ujęte w rejestrze zabytków. Ponadto mieszczą się tu takie instytucje jak Zespół Szkół Ekonomiczno-Administracyjnych oraz Dolnośląska Biblioteka Pedagogiczna.
Historia
Przed powstaniem ulicy
Ulica przebiega przez teren stanowiący niegdyś przedpole dla fortyfikacji miejskich[1][2][3]. Już na planie Wernera z 1562 r. na śladzie dzisiejszej ulicy Stanisława Worcella zaznaczona była droga biegnąca z zachodu na wschód. Stanowiła ona nienazwany trakt wśród terenów wolnych od zabudowy. Pierwszy raz nazwa dla niego pojawia się na planie z 1741 r. jako Droga Rajska[4].
W 1808 r., po zburzeniu w 1807 r. fortyfikacji miejskich, obszar ten został włączony do miasta[1][2], jako Przedmieście Oławskie (Ohlauer Vorstadt)[2], a sama droga z czasem otrzymała miano ulicy[4]. Zabudowa posesji położonych przy ulicy rozpoczęła się od 1840 r. Prowadzono także prace związane z jej poszerzeniem (do 50 stóp) i właściwym urządzeniem, w tym brukowaniem, które zakończyły się w 1857 r.[4][11].
Po północnej stronie ulicy w 1845 r. powstał zespół budowlany fabryki oleju (Vereinigte Breslauer Ölfabriken Actien Gesellschaft.) pod numerem 16-18 (oraz Józefa Haukego-Bosaka 19-23). W 1910 r. powstały kolejne budynki[12]. Fabryka została zamknięta, a od 1928 r. przystąpiono do projektu budowy dużej szkoły dla dziewcząt (Berufsschule) przy ulicy Józefa Haukego-Bosaka (Clausewitzstrasse) pod numerami 19-23, roboty budowlane prowadzono w latach 1929-1930 – współcześnie Zespół Szkół Teleinformatycznych i Elektronicznych imienia Polskich Zwycięzców Enigmy przy ulicy Józefa Haukego-Bosaka 21[8][12][13]. Natomiast z dawnej fabryki przy ulicy Stanisława Worcella 18 zachował się budynek biurowy[12][14], obecnie z funkcją mieszkalną[15]. Podawane są informacje, że istniały plany rozbudowy szkoły o skrzydło położone wzdłuż ulicy Stanisława Worcella[13].
W 1860 r. kupiec Henryk Krakowski wystąpił z wnioskiem wytyczenia dwóch nowych ulic[16] w kwartale ulicy Stanisława Worcella, gen. Kazimierza Pułaskiego (Brüderstrasse), gen. Romualda Traugutta (Klostestrasse) i Zygmunta Krasińskiego (Feldstrasse)[8][16][17][18][19]. Mały by to być dwie krzyżujące się przecznice. Jedna z nich miała przebiegać równolegle do ulic Stanisława Worcella i gen. Romualda Traugutta w układzie wschód-zachód, a druga miała przebiegać równolegle do ulic gen. Kazimierza Pułaskiego i Zygmunta Krasińskiego w układzie północ-południe, łącząc ulicę Stanisława Worcella z ulicą Romualda Traugutta. Fakt, iż teren ten obejmował prywatne działki utrudniał realizację tego projektu i z przedłożonego wniosku udało się zrealizować z pewną trudnością jedynie ulicę równoległą do ulicy Stanisława Worcella, która dziś nosi miano ulicy Józefa Haukego-Bosaka[16].
Przy ulicy w latach 1865-1868 pod numerem 3 zbudowano Gimnazjum św. Jana (Stadtisches Johannes-Gymnasium und Mittelschule)[7][8][12][14]. Projekt budynku szkolnego opracował Carl Zimmermann, przy czym określone prace prowadzono także w latach późniejszych: 1912 r., 1927 r. Kolejnym etapem rozwoju szkoły była budowa w 1890 r. sali gimnastycznej tym razem według projektu Richarda Plüddemanna. Z kolei w latach 1912-1913 r. wg projektu Fritza Behrendta dla potrzeb szkoły zbudowano drugi budynek[12]. Oba późniejsze budynki powstały we wnętrzu kwartału, w przeciwieństwie do pierwszego, który współtworzy południową pierzeję ulicy[12][14]. W 1934 r. gimnazjum zostało zamknięte, a w budynkach otworzono nową placówkę szkolną – Theodor-Körner-Schule[14]. W zespole budynków mieści się współcześnie Zespół Szkół Ekonomiczno-Administracyjnych imienia Marii Dąbrowskiej[12][20].
Podobnie jak cała okolica, podczas oblężenia Wrocławia w 1945 r., w wyniku prowadzonych działań wojennych zniszczeniu uległa znaczna część zabudowy. Powstały one między innymi podczas ostrzału artyleryjskiego z okolic Wzgórz Trzebnickich prowadzonego 4 lutego 1945 r. W ich wyniku ucierpiała znaczna część miasta w tym zniszczeniu uległa zabudowa w rejonie skrzyżowania ulicy Stanisława Worcella i gen. Kazimierza Pułaskiego. Natomiast 12 i 13 lutego 1945 r. oprócz ostrzału artyleryjskiego prowadzone było w tym rejonie także bombardowanie lotnicze, które przyczyniło się do kolejnych zniszczeń ulicy i okolicznej zabudowy. Ponadto fakt, iż Niemcy ustawili działa na podwórzu szkoły mieszczącym się pomiędzy ulicą Józefa Haukego-Bosaka a ulicą Stanisława Worcella oraz na podwórzu jednej z posesji przy ulicy Stanisława Worcella, skutkował zwiększonym ostrzałem tego fragmentu okolicy, a duże szkody zanotowano między innymi 12 lutego, 25 lutego oraz 1 i 2 kwietnia 1945 r.[4][16][27][28]. Podsumowując zniszczenia z czasów II wojny światowej należy wskazać, że w gruzach legły budynki położone pod następującymi numerami: 1, 20-26, 25 oraz 32-36[4], a także narożna zabudowa przy ulicy Zygmunta Kraińskiego 48-52[27].
Okres powojenny
Po wojnie parcele, na których znajdowały się nienadające się do użytkowania budynki, odgruzowano i przeznaczono na boiska i miejsca zabaw dla dzieci lub pozostawiono niezagospodarowane. Zachowane stare XIX wiecznedomy oceniano jako nieefektowne z wyjątkiem budynków pod numerem 3 stanowiących gmachy zespołu ekonomicznych szkół zawodowych, w których na 1970 r. kształciło się około 4 800uczniów[4].
W latach 2007–2009 wzdłuż ulicy gen. Kazimierza Pułaskiego, w nowej linii zabudowy, zbudowano pod numerami 44-46 budynki mieszkalne z funkcją handlowo-usługową dla TBS Puławskiego według koncepcji architektonicznej opracowanej przez pracownię Domino Grupa Architektoniczna z siedzibą w Szczecinie. W ramach tej budowy wykonano elewację wschodnią budynku przy ulicy Stanisława Worcella 33, z uwzględnieniem fasady na ruszcie konstrukcyjnym przesłaniającej część elewacji tego budynku a nawiązującej do linii zabudowy dalszej części ulicy gen. Kazimierza Pułaskiego[29][30][31]. Budowę zrealizowano na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę nr 227/2006 z 20.02.2007 r. z późniejszymi zmianami[32].
W latach 2019–2022 realizowano na wolnym terenie w miejscu zniszczonej zabudowy pod numerami 30 i 38 (strona północna ulicy przy skrzyżowaniu z ulicą gen. Kazimierza Pułaskiego inwestycję polegającą na budowie bloku sportowego dla położonego przy ulicy Józefa Haukego-Bosaka 33-37 Liceum Ogólnokształcącym nr XIII imienia Aleksandra Fredry[36][37][38][39][40]. Szkoła ta mieści się w budynku dawnej szkoły elementarnej[8][12] oraz w budynku ul. Stanisława Worcella 32-36 (cofniętego względem linii zabudowy)[41]. Pomiędzy starą zabudową szkoły a nowym budynkiem przewidziano budowę nadziemnego łącznika. Inwestora reprezentował Zarząd Inwestycji Miejskich[36][42], projekt został opracowany w pracowni arch_it architektura+design[40], a generalnym wykonawcą była firma HARAS. Kwota kontraktu wynosiła ponad 20,4 mlnzłotych[37]. Budowę zrealizowano na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę nr 3654/2016 z 21.07.2016 r.[43].
Przedwojenna numeracja posesji położonych przy ulicy, w szczególności w zakresie zachowanych budynków, pozostała niezmieniona[8][44].
Niemiecka nazwa ulicy – Paradiesstrasse (ulica Rajska) – pochodziła od wcześniejszej nazwy drogi istniejącej przed włączeniem tego obszaru do miasta – Droga Rajska. Źródło nazwy tej drogi jest nieznane[4][45]. Współczesna nazwa ulicy została nadana przez Zarząd Wrocławia i ogłoszona w okólniku nr 97 z 31.12.1945 r.[a][46]. Upamiętnia ona Stanisława Worcella, urodzonego w 26.03.1799 r. w Stepaniu na Wołyniu, zmarłego w 3.02.1857 r. w Londynie, lewicowego działacza politycznego i publicysty, uczestnika powstania listopadowego, po którym udał się na emigrację do Francji, Belgii i Wielkiej Brytanii[4][48].
Na marginesie można także wspomnieć w nawiązaniu do powyższej historii nazewnictwa tej drogi i ulicy, że współcześnie nazwę ulicy Rajskiej nosi od 1946 r. zupełnie inna ulica położona na osiedlu Złotniki – ulica Rajska[49][50][51].
Układ drogowy
Ulica łączy się z następującymi drogami publicznymi, kołowymi oraz innymi drogami[44] (przy czym przebieg podano zgodnie z kierunkiem jazdy, jako że ulica na całej długości jest drogą jednokierunkową[52]):
Ulica Stanisława Worcella przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej[73][74][75], w strefie centralnej[76], gęsto wypełniony tkanką miejską[77], charakteryzującej się przemieszaniem zabudowy o podstawowej funkcji mieszkaniowej z zabudową także o innym przeznaczeniu[78], przede wszystkim zabudową mieszkalno-usługową[74][79].
Obszar zabudowy przez który przebiega ulica Stanisława Worcella uznawany jest za teren o zdefiniowanym układzie kompozycyjnym, z liniowymi i kwartałowymi elementami go tworzącymi[80][81]. W układzie urbanistycznym dominuje ukształtowanie bloków urbanistycznych w postaci kwartałów zabudowy, w ramach których umiejscowiono funkcje reprezentacyjne na zewnątrz kwartału, a funkcje użytkowe do wewnątrz. Dominuje tu pierzejowa, zwarta zabudowa wzdłuż ulic[74][78][81], ale z występującymi zaburzeniami w postaci luk w zabudowie[74]. Wskazuje się ponadto na gęstą sieć uliczną i linii transportu publicznego[70][82]. Ulica przebiega przez obszar zabudowy średniowysokiej do 25 m, przy czym w ramach tej strefy wyznaczono tu śródmiejski obszar podwyższenia wysokości zabudowy[83].
Zabudowa i zagospodarowanie
Przy ulicy przeważa zabudowa pierzejowa budynków mieszkalnych i mieszkalno-usługowych, w tym kamienic, o wysokości od czterech do ośmiu kondygnacji nadziemnych, z wyjątkiem budynku dawnej fabryki olejów pod numerem 18 o dwóch kondygnacjach nadziemnych, budynku sportowego i kaplicy[12][74][78][84]. Budynki ujęte w gminnej ewidencji zabytków wymieniono w tabelarycznym zestawianiu zawartym w rozdziale "Ochrona i zabytki"[12]. Pozostała zabudowa przy ulicy obejmuje:
budynek mieszkalno-usługowy przy ulicy Stanisława Worcella 1, oraz przy ulicy Zygmunta Krasińskiego 48-52 (siedem kondygnacji nadziemnych)[85][86]
budynek mieszkalno-usługowy przy ulicy Stanisława Worcella 23 (osiem kondygnacji nadziemnych, powierzchnia mieszkalna około 1 500 m² w 35 lokalach mieszkalnych, powierzchnia handlowo-usługowa około 100 m²)[33][34]
budynek przy ulicy Stanisława Worcella 20-26[87]: budynek sportowy (dwie kondygnacje nadziemne)[88]
budynek mieszkalny przy ulicy Stanisława Worcella 29 (o pięciu kondygnacjach nadziemnych)[89][90]
budynek mieszkalny przy ulicy Stanisława Worcella 31 (o czterech kondygnacjach nadziemnych)[91][92]
budynek mieszkalny przy ulicy Stanisława Worcella 33 (o czterech kondygnacjach nadziemnych)[31][93]
Budynek z zespołu fabryki oleju (Vereinigte Breslauer Ölfabriken Actien Gesellschaft.), obecnie budynek biurowy ulica Stanisława Worcella 18[12][125][126]
lata 1901-1902 (projekt Alfred Uber), 1929 r., po 1949 r. rodzaj ochrony: rejestr zabytków nr A/1021 z dnia 24.08.2007 r.[12][127][128][129][130][131]
strona południowa
Gimnazjum św. Jana (Stadtisches Johannes-Gymnasium und Mittelschule), obecnie Zespół Szkół Ekonomiczno-Administracyjnych imienia Marii Dąbrowskiej ulica Stanisława Worcella 3[12][132] (kamienica[f][133])
Budynek II w zespole Gimnazjum św. Jana (Stadtisches Johannes-Gymnasium und Mittelschule), obecnie Zespół Szkół Ekonomiczno-Administracyjnych imienia Marii Dąbrowskiej ulica Stanisława Worcella 3[12][134] (oficyna[f][135])
Sala gimnastyczna w zespole Gimnazjum św. Jana (Stadtisches Johannes-Gymnasium und Mittelschule), obecnie Zespół Szkół Ekonomiczno-Administracyjnych imienia Marii Dąbrowskiej ulica Stanisława Worcella 3[12][136]
1870 r., 2009 r. (remont) rodzaj ochrony: gez, mpzp[12]
zamknięcie osi widokowej w kierunku wschodnim
Zespół klasztorny Ojców Bonifratrów pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej (założenia przestrzenne) ulica Romualda Traugutta 57-59[12][166][167]
początek XVIII wieku, połowa XIX wieku (rozbudowa) rodzaj ochrony: gez, mpzp[12]
Skrzydło szpitala w zespole klasztornym Ojców Bonifratrów wraz z południową przybudówką, obecnie budynki nieużytkowane ulica Romualda Traugutta 57-59[12][168][169]
1864 r. (szpital), 1895 r. (dobudówka) rodzaj ochrony: gez, mpzp[12]
Ponadto ochroną konserwatorską w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego ujęto kamienice nie wymienione w gminnej ewidencji zabytków położone pod numerami 29, 31 i 33[170], a ochronie podlegają: pokrycie i forma dachu budynków, elewacje z detalami architektonicznymi budynków od strony ulic oraz zabytkowe elementy wystroju wnętrz[171].
↑W zestawieniu dróg udostępnianym przez zarządcę drogi – Zarząd Dróg i Utrzymania Miasta (ZDiUM) – podano datę ogłoszenia okólnika nr 97, którym nadano ulicy współczesną nazwę, na 31.11.1945 r.[174], co w oczywisty sposób jest błędne. Tu podano datę prawidłową – 31.12.1945 r.[175].
↑Nadanie ulicy Stanisława Worcella kategorii drogi gminnej nastąpiło uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej z 14.05.1987 r. nr XVII/107/87[46].
↑Nadanie numeru drodze gminnej (ulicy Stanisława Worcella) nastąpiło uchwałą Zarządu Województwa Dolnośląskiego z 25.06.2003 r. nr 351/II/03[46].
↑Uwaga, część informacji o aktualnym stanie budynku i sposobie jego użytkowania zapodana na wrocławskim geoportalu, mapie gminnej ewidencji zabytków, a uwidoczniona w niniejszym zestawieniu zabytków, może być nieaktualna.
↑ abPrawdopodobnie błędne wpisy w wojewódzkiej ewidencji zabytków dotyczące adresu ul. Stanisława Worcella 3, w której widnieją wpisy odpowiednio: kamienica i oficyna[133][135], zamiast szkoła (dwa budynki) i sala gimnastyczna[12][132][134][136].
IwonaI.BińkowskaIwonaI. i inni red., Leksykon zieleni Wrocławia, Wrocław miasto spotkań, Wrocław: Wydawnictwo Via Nova, 2013, ISBN 978-83-64025-06-8, ISBN 978-83-64025-06-8(pol.).
RafałR.EysymonttRafałR., ThomasT.UrbanThomasT., Wrocław na fotografii lotniczej z okresu międzywojennego, ze zbiorów Instytutu Herdera w Magdeburgu, Wrocław: wydawnictwo VIA NOVA, 2008(pol.).
IzabelaI.MironowiczIzabelaI., Analiza funkcjonalna osiedli Wrocławia, AFO, Badanie i publikacja współfinansowana przez miasto Wrocław (www.wroclaw.pl), Wrocław: Fundacja Dom Pokoju, 2016, ISBN 978-83-941467-3-3(pol.).
Urbanity.pl, Wrocław: WebMediaTech [dostęp 2022-05-11].strona główna serwisu
Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, Dolnośląska Biblioteka Pedagogiczna, Portal Województwa Dolnośląskiego [dostęp 2022-05-10](pol.).
Urząd Marszałkowski Województwa Dolnośląskiego, Geoportal Dolny Śląsk, UMWD Wydział Geodezji i Kartografii; Wojewódzki Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej [dostęp 2022-05-09](pol.).
Urząd Miejski Wrocławia, Schematy komunikacji zbiorowej, Oficjalny portal internetowy Wrocławia, Centrum Informacji Urzędu Miejskiego, Wrocław, 8 lutego 2022 [dostęp 2022-05-09](pol.).
Urząd Miejski Wrocławia, System Informacji Przestrzennej Wrocławia – Mapy, „geoportal.wroclaw.pl”, Jadwiga Brzuchowska, Wydział Planowania Przestrzennego Urzędu Miejskiego Wrocławia, Wrocław [dostęp 2022-05-04](pol.).strona główna serwisu
Urząd Miejski Wrocławia, Zabytki Wrocławia, MagdalenaM.Wankowska, MonikaM.Florczak, MartaM.Kolibska, Data ostatniej aktualizacji: 22.06.2021 r. g. 13:45, Urząd Miejski Wrocławia, Biuro Miejskiego Konserwatora Zabytków, 22 czerwca 2021 [dostęp 2022-05-09](pol.).
Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków we Wrocławiu, Wykazy zabytków, dawne województwo wrocławskie, miasto Wrocław, PiotrP.Jędrzejewski, AnnaA.Olech, Biuletyn Informacji Publicznej - Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków we Wrocławiu, 21 marca 2022 [dostęp 2022-05-09](pol.).