Sezon 2010 – osiemnasta edycja wyścigów V8 Supercar Championship Series. Rozpoczęła się ona dwoma rundami na Bliskim Wschodzie, a pozostała część sezonu odbywała się na torach Australii z wyjątkiem jednej rundy w Nowej Zelandii.
Tytuł mistrzowski zdobył po raz pierwszy w karierze James Courtney, a wicemistrzem został obrońca tytułu Jamie Whincup.
Kalendarz
Runda
|
Wyścig
|
Zwycięzca
|
1
|
w1
|
Yas V8 400 18-20 lutego, Yas Marina Circuit
|
Jamie Whincup
|
w2
|
Jamie Whincup
|
2
|
w3
|
Gulf Air Desert 400 25-27 lutego, Bahrain International Circuit
|
Jamie Whincup
|
w4
|
Jamie Whincup
|
3
|
w5
|
Clipsal 500 11-14 marca, Adelaide Street Circuit
|
Garth Tander
|
w6
|
Garth Tander
|
4
|
w7
|
ITM400 Hamilton 16-18 kwietnia, Hamilton Street Circuit
|
Jamie Whincup
|
w8
|
Jamie Whincup
|
5
|
w9
|
Ipswich 300 30 kwietnia-2 maja, Queensland Raceway
|
James Courtney
|
w10
|
James Courtney
|
6
|
w11
|
Winton Motor Raceway 14-16 maja, Winton Motor Raceway
|
James Courtney
|
w12
|
James Courtney
|
7
|
w13
|
Skycity Triple Crown 18-20 czerwca, Hidden Valley Raceway
|
Mark Winterbottom
|
w14
|
Jamie Whincup
|
8
|
w15
|
Sucrogen Townsville 400 9-11 lipca, Townsville Street Circuit
|
Jamie Whincup
|
w16
|
Mark Winterbottom
|
9
|
w17
|
L&H 500 10-12 września, Phillip Island Grand Prix Circuit
|
Craig Lowndes Mark Skaife
|
10
|
w18
|
Supercheap Auto Bathurst 1000 7-10 października, Mount Panorama Circuit
|
Craig Lowndes Mark Skaife
|
11
|
w19
|
Armor All Gold Coast 600 21-24 października, Surfers Paradise Street Circuit
|
Garth Tander Cameron McConville
|
w20
|
Jamie Whincup Steve Owen
|
12
|
w21
|
Falken Tasmania Challenge 12-14 listopada, Symmons Plains Raceway
|
Craig Lowndes
|
w22
|
Mark Winterbottom
|
13
|
w23
|
Norton 360 Sandown Challenge 19-21 listopada, Sandown Raceway
|
Paul Dumbrell
|
w24
|
James Courtney
|
14
|
w25
|
Sydney Telstra 500 3-5 grudnia, Homebush Street Circuit
|
Jonathon Webb
|
w26
|
Lee Holdsworth
|
Lista startowa
* – Salmon miał wypadek podczas treningów przed Bathurst 1000 i został w wyścigu zastąpiony przez Zukanovicia.
Wyniki i klasyfikacja
Klucz punktacji
|
Miejsce
|
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
7 |
8 |
9 |
10 |
11 |
12 |
13 |
14 |
15 |
16 |
17 |
18 |
19 |
20 |
21 |
22 |
23 |
24 |
25 |
26 |
27 |
28 |
29 |
30 |
31
|
standardowy
|
150 |
138 |
129 |
120 |
111 |
102 |
96 |
90 |
84 |
78 |
72 |
69 |
66 |
63 |
60 |
57 |
54 |
51 |
48 |
45 |
42 |
39 |
36 |
33 |
30 |
27 |
24 |
21 |
18 |
|
|
L&H 500 kwalifikacyjny
|
50 |
46 |
43 |
40 |
37 |
34 |
32 |
30 |
28 |
26 |
24 |
23 |
22 |
21 |
20 |
19 |
18 |
17 |
16 |
15 |
14 |
13 |
12 |
11 |
10 |
9 |
8 |
7 |
6 |
5 |
4
|
L&H 500 główny
|
200 |
184 |
172 |
160 |
148 |
136 |
128 |
120 |
112 |
104 |
96 |
92 |
88 |
84 |
80 |
76 |
72 |
68 |
64 |
60 |
56 |
52 |
48 |
44 |
40 |
36 |
32 |
28 |
24 |
20 |
16
|
Bathurst
|
300 |
276 |
258 |
240 |
222 |
204 |
192 |
180 |
168 |
156 |
144 |
138 |
132 |
126 |
120 |
114 |
108 |
102 |
96 |
90 |
84 |
78 |
72 |
66 |
60 |
54 |
48 |
42 |
36 |
30 |
24
|
Punkty przyznawane są kierowcom którzy przejechali dystans minimum 75% wyścigu i przejechali ostatnie okrążenie. We wszystkie weekendy wyścigowe odbywają się po dwa wyścigi, a punkty przyznawane są według klucza standardowego z kilkoma wyjątkami:
- Zawody L&H 500 na torze Phillip Island były podzielone na dwa wyścigi kwalifikacyjne i wyścig główny. W każdym z wyścigów kwalifikacyjnych występował jeden z kierowców zespołu, a następnie zmieniali się oni podczas wyścigu głównego na dystansie 500 km. Obaj kierowcy otrzymywali zsumowane punkty zdobyte w tych trzech wyścigach.
- Zawody w Bathurst – dwóch kierowców zmieniało się w jednym samochodzie podczas jednego wyścigu na dystansie 1000 km i otrzymywali taką samą liczbę punktów za zajęte miejsce.
- Zawody w Surfers Paradise – dwóch kierowców zmieniało się w jednym samochodzie podczas dwóch 300 km wyścigów i otrzymywali taką samą liczbę punktów za zajęte miejsce. Każdy zespół musiał wystawić jednego tzw. międzynarodowego kierowcę (startującego w serii wyścigowej odbywającej się poza Australią i używającego międzynarodowej licencji) i musiał on przejechać minimum 30% dystansu każdego z wyścigów. Impreza nie miała jednak statusu międzynarodowej i kierowcy startujący w niej z międzynarodową licencją nie otrzymywali punktów.
Przypisy
- ↑ Winterbottom: dyskwalifikacja za nieprawidłowe zamocowanie tarcz hamulcowych
- ↑ Tander: -25 pkt w zawieszeniu za nierespektowanie czerwonej flagi podczas treningów w Yas Marina
- ↑ Van Gisbergen: -10 pkt za kolizję w w12
- ↑ Holdsworth: -15 pkt za kolizję w w3
- ↑ R. Kelly: -10 pkt za kolizję w w3, -10 pkt za spowodowanie kolizji w w20
- ↑ Johnson: dyskwalifikacja za nieprawidłowe zamocowanie tarcz hamulcowych
- ↑ Johnson: -10 pkt za kolizję w w1
- ↑ Caruso: -10 pkt za kolizję w w13, -10 pkt za kolizję w w16, -80 pkt za niebezpieczną jazdę i spowodowanie groźnego wypadku w w24
- ↑ Ingall: -10 pkt za kolizję w w13
- ↑ Webb: -15 pkt za kolizję w w17, -30 pkt za kolizję w w24
- ↑ Bright: -10 pkt za kolizję w w11
- ↑ S. Richards: dyskwalifikacja za nieprawidłowe zamocowanie tarcz hamulcowych
- ↑ S. Richards: -10 pkt za kolizję w w16
- ↑ Murphy: -10 pkt za kolizję w w17
- ↑ A. Davison: -10 pkt za kolizję w w16, -30 pkt za kolizję w w17
- ↑ Bargwanna: -15 pkt za kolizję w w7
- ↑ Fiore: -10 pkt za kolizję w w10
- ↑ Reindler: -15 pkt za wypchnięcie przeciwnika z toru w w22
- ↑ Thompson: -10 pkt za kolizję w w1
- ↑ Gaunt: -10 pkt za kolizję w w2
- ↑ Ritter: -10 pkt za spowodowanie kolizji w w19
- ↑ Morris: -10 pkt za kolizję w w1