Vauxhall Viva (1963)Vauxhall Viva – samochód osobowy klasy kompaktowej produkowany pod brytyjską marką Vauxhall w latach 1963–1979. Pierwsza generacja
Vauxhall Viva I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1963 roku. Model Viva pojawił się w ofercie Vauxhalla jako podstawowy, mniejszy niż dotychczas oferowane model stanowiący odpowiedź na m.in. Ford Anglię[1]. Podobnie do konkurenta, pierwsza generacja Vivy przyjęła postać 3-drzwiowego sedana o klasycznych proporcjach. Trójbryłowa sylwetka zdobiona była przez nisko osadzony, chromowany pas z szeroko rostawionymi, okrągłymi reflektorami, z kolei tylne nadkola zyskały charakterystyczne krawędzie[2]. SprzedażVauxhall Viva był także eksportowany do Kanady, gdzie zasilił on ofertę lokalnej marki Envoy jako Envoy Epic[3]. Viva była sprzedawana także w krajach Europy Zachodniej jako Vauxhall Epic[4]. Silnik
Druga generacja
Vauxhall Viva II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1966 roku. Druga generacja Vivy przeszła obszerną metamorfozę w stosunku do poprzednika, zyskując przestronniejsze nadwozie, a także obszerniejszą gamę wersji nadwoziowych - do 2-drzwiowego sedana dołączył także wariant 4-drzwiowy oraz pojemniejsze, 3-drzwiowe kombi[5]. Pas przedni zyskał charakterystyczne, prostokątne reflektory i wyżej umieszczoną chromowaną atrapę chłodnicy, z kolei tylny błotnik przyozdobiło przetłoczenie nawiązujące do większego modelu Victor. Gruntownie przeprojektowano także zawieszenie[6]. SprzedażPodobnie jak poprzednik, Vauxhall Viva był eksportowany do Kanady jako Envoy Epic[7], odróżniając się tym razem wizualnie od brytyjskiego odpowiednika innymi, podwójnymi reflektorami w okrągłym kształcie. Ponadto, samochód trafił także do produkcji w Australii, gdzie zasilił ofertę lokalnego Holdena jako Holden Torana[8]. Silniki
Trzecia generacja
Vauxhall Viva III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1970 roku. Trzecia i zarazem ostatnia generacja Vivy ponownie zyskała na wielkości nadwozia i kabiny pasażerskiej w porównaniu do poprzednika, zyskując charekterystyczne przetłoczenie na masce, a także wyraźniej zaznaczone błotniki i niżej umieszczone lampy tylne. Przód zachował znane z poprzednika prostokątne reflektory, a także tradycyjny dla tej linii modelowej tylny napęd[9]. Samochód miał też za zadanie dzięki dopracowanej powłoce lakierniczej poprawić złą reputację Vauxhalla, kojarzonego na przełomie lat 60. i 70. XX wieku z rdzewiejącymi nadwoziami[10]. MagnumGamę trzeciej generacji Vauxhalla Vivy poszerzyła także topowa odmiana Magnum o luksusowym przeznaczeniu. Charakteryzowała się ona głównie bogatszym wyposażeniem, a także dwubarwnym malowaniem nadwozia. Samochód dzielił inny pas przedni z pokrewnym modelem Firenza[11]. SprzedażVauxhall Viva trzeciej generacji był także produkowany pod dwiema innymi nazwami. W Urugwaju samochód wytwarzano pod lokalną marką Grumett jako Grumett Indiana[12]. Silnik
Przypisy
|