Lilo urodził się w wiosce Koulo[1][2] na Lifuce, głównej wyspie archipelagu Haʻapai. Jak niemal cała miejscowa młodzież, Vunga wolny czas spędzał między innymi na grze przypominającej touch rugby – bezkontaktową odmianę rugby[5][6]. Z czasem rozpoczął treningi w miejscowym klubie[2], jednak jego kariera sportowa na dobre rozpoczęła się, kiedy wraz z zespołem pojechał na turniej na stołeczną wyspę Tongatapu[5][6]. W 2004 roku trafił do klubu rugby league z Fanga ʻo Pilolevu, przedmieść Nukuʻalofy[2]. W 2006 roku Vungakoto zmienił dyscyplinę i rozpoczął treningi rugby union[2]. Jego ostatnim klubem na Tonga była Fanga Rugby Club[7][8][9].
Kariera klubowa
W listopadzie 2007 roku, po zakończeniu Pucharu Świata we Francji, Tongijczyk został zakontraktowany przez Cornish Pirates, drużynę z angielskiego Penzance[7]. W barwach zespołu z Kornwalii w sezonie 2007/2008 wystąpił w 13 meczach National Division One (drugiej klasy rozgrywkowej w Anglii), w których zdobył 35 punktów[3]. Po roku przeniósł się do Bristolu[10], gdzie jednak nie zdołał wywalczyć sobie miejsca w składzie. W trakcie rocznego pobytu w drużynie, rozegrał zaledwie osiem spotkań, z czego tylko trzy w lidze[1][4].
Wobec tego w maju 2009 roku ogłoszono transfer Lilo do francuskiego klubu Union Bordeaux Bègles, który rywalizował wówczas w Pro D2, drugiej klasie rozgrywkowej we Francji. Komplikacje związane z uzyskaniem francuskiej wizy sprawiły, że ostatecznie do przenosin doszło dopiero pod koniec sierpnia[11]. W sezonie 2010/2011 zespół UBB zajął w lidze piąte miejsce[12], które dało awans do fazy play-off. W niej gracze z Bordeaux dotarli do finału, gdzie pokonali SC Albi i w końcowym rozrachunku awansowali do Top 14[13]. W najwyższej klasie rozgrywkowej Tongijczyk nie potrafił jednak utrzymać miejsca w wyjściowej piętnastce – wystąpił zaledwie w 11 meczach ligowych i czterech spotkaniach w ramach European Challenge Cup[4][14]. W związku z tym już w lutym 2012 roku poinformowano, że klub nie przedłuży wygasającej umowy z reprezentantem Tonga[15].
W czerwcu 2012 roku ogłoszono, że Lilo podpisał kontrakt z drużyną występującą w Pro D2, Tarbes Pyrénées rugby[16]. W swoim pierwszym sezonie w barwach zespołu z Tarbes Vunga zdobył imponujące 15 przyłożeń w 27 spotkaniach[4] – był to drugi, po Florianie Denosie, wynik w lidze[17]. W kolejnych sezonach nie prezentował jednak porównywalnej dyspozycji, wobec czego włodarze klubu nie zdecydowali się na przedłużenie kontraktu[18].
Z tego względu z końcem sezonu 2014/2015 roku Tongijczyk ponownie zmienił klub, przenosząc się do grającego w tej samej lidze US Montauban. Lilo podpisał roczny kontrakt, z możliwością przedłużenia go o kolejny rok[18][19].
W reprezentacji piętnastoosobowej Lilo zadebiutował 10 lutego 2007 r. w spotkaniu kwalifikacyjnym do Pucharu Świata w Rugby 2007. Tongijczycy wysoko pokonali wówczas Koreę Południową[1][22]. W czerwcu wziął udział w Pucharze Narodów Pacyfiku[23], po którym otrzymał powołanie na Puchar Świata[24]. Podczas rozgrywanego we Francji turnieju był podstawowym zawodnikiem swojej drużyny[25] i w opinii komentatorów był wyróżniającym się graczem reprezentacji[7][10]. Niemal bezpośrednio po odpadnięciu z turnieju Lilo ponownie dołączył do reprezentacji w odmianie siedmioosobowej, z którą wziął udział w turniejach Adelaide Sevens[26]. W tym samym sezonie uczestniczył jeszcze m.in. w turnieju w Hongkongu[27].
W kolejnych latach Lilo regularnie występował w reprezentacji 15-osobowej[25], uczestnicząc w kolejnych edycjach Pucharu Narodów Pacyfiku (2008[28], 2009[29], 2010[30], 2011)[23]. Najbliżej zwycięstwa Tongijczycy byli w 2011 roku, kiedy uplasowali się za Japończykami tylko ze względu na porażkę w bezpośrednim pojedynku[31].
Także w 2011 roku Vunga znalazł się w składzie zespołu na Puchar Świata[32]. W trakcie nowozelandzkiego turnieju drużyna „ʻIkale Tahi” co prawda nie zdołała wyjść z grupy, jednak sprawiła jedną z największych niespodzianek w historii mistrzostw, ogrywając 19:14 Francję 19:14[33].
Kolejnym znaczącym okresem w reprezentacyjnej karierze Lilo był rok 2015, kiedy to odbywała się kolejna edycja pucharu świata. W ramach przygotowań do tej imprezy Tongijczyk po trzech latach przerwy ponownie wziął udział w Pucharze Narodów Pacyfiku[23], a następnie otrzymał powołanie na rozgrywany w Anglii Puchar Świata[34][35]. Tam Lilo wystąpił we wszystkich czterech meczach swojej reprezentacji[23], która jednak wygrała tylko jedno spotkanie, z Namibią[25] i zajęła ostatecznie czwarte miejsce w grupie[36].
.jpg)
