|
Włodzimierz Ledóchowski (pułkownik)  Ten artykuł dotyczy Włodzimierza Ledóchowskiego (1865–1933). Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko Włodzimierz Ledóchowski.Włodzimierz Franciszek de Paula Jan Ledóchowski[1] hrabia herbu Szaława (ur. 24 grudnia 1865 w Uherskim Hradišciu, zm. 5 sierpnia 1933 w Wiedniu) – pułkownik kawalerii cesarskiej i królewskiej Armii, c. k. podkomorzy (1891), fligel adiutant cesarza Austrii i króla Węgier (1916–1918).
Życiorys
Wywodził się z rodu Ledóchowskich herbu Szaława. Urodził się 24 grudnia 1865 w Uherskim Hradišciu, w rodzinie Antoniego Franciszka (1832–1885) i Izabelli Zeszner von Spitzenberg (ur. 1836)[2].
Uczeń Akademii Terezjańskiej, który w latach 1876–1879 posiadał tytuł c. k. pazia[3]. Po odbyciu jednorocznej służby wojskowej C. K. Armii w charakterze ochotnika w 1889 rozpoczął zawodową służbę w stopniu podporucznika ułanów bez określenia starszeństwa[4][5]. Od początku był wcielony do 3 Galicyjskiego Pułku Ułanów w Łańcucie[6], który pozostał jego oddziałem macierzystym do 1918[7][4]. Po ukończeniu Instytutu Nauki Jazdy trzykrotnie nauczycielem jazdy w szkołach dla oficerów brygad[4]. W latach 1898–1903 był przydzielony do Komendy 10 Korpusu w Przemyślu na stanowisko adiutanta osobistego komendanta korpusu i generała komenderującego FZM Antona Galgótzy[8][9][10]. Przez wiele lat był komendantem szwadronu[4]. W 1909 został przydzielony do dworu arcyksiężnej Marii Józefy[11][12][13] i przydzielony do służby podkomorzego przy arcyksięciu Maksymilianie[4]. Pozostawał przy nim po wybuchu I wojny światowej[4]. W jej trakcie został przydzielony do dworu następcy tronu, arcyksięcia Karola Franciszka Józefa[14][4], a wkrótce po tym gdy ten został cesarzem Austrii i królem Węgier (tj. 21 listopada 1916), został mianowany na stanowisko fligel adiutanta[15][7][4].
W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów kawalerii: podporucznika (starszeństwo z 1 stycznia 1889)[16], porucznika (1 maja 1893)[17], rotmistrza 2. klasy (1 listopada 1900)[18], rotmistrza 1. klasy (1904 ze starszeństwem z 1 listopada 1900)[19], majora (1 listopada 1912)[20], podpułkownika (1 maja 1915)[21] i pułkownika (1 listopada 1917)[22].
Po upadku monarchii towarzyszył cesarzowi Karolowi i cesarzowej Zycie na wygnaniu[23] . Po zakończeniu wojny pozostawał w bliskich stosunkach z rodziną cesarską[4]. Zmarł 5 sierpnia 1933 w Wiedniu[4].
Ordery i odznaczenia
- W czasie służby w c. i k. Armii otrzymał:
Rodzeństwo
Włodzimierz Ledóchowski urodził się jako siódme z dwunastu dzieci Antoniego Franciszka oraz piąte z dziewięciorga dzieci ze związku Antoniego Franciszka z drugą żoną Izabellą Zeszner von Spitzenberg. Jego rodzeństwo to:
- Mieczysław Wincenty Gabriel (1858–1935), tytularny generał major c. i k. Armii i tytularny generał podporucznik Wojska Polskiego,
- Zygmunt Antoni Józef (1861–1944), ksiądz prałat, proboszcz w Kromieryżu[24],
- Gabriela Magda Magdalena Wincencyna Karolina (1862–1960),
- Henryk Wincenty Maria (1864–1904), c. i k. szambelan, sekretarz namiestnictwa na Morawach,
- Józef Franciszek Antoni Maria (1867–1941), major c. i k. 3 Pułku Ułanów[25],
- Zofia Franciszka Maria Magdalena (1871–1944), która została żoną Maksymiliana von Bissingen und Nippenburg (zm. 1903), kapitana korwety c. i k. Marynarki Wojennej,
- Izabela Maria Teresa Stefania (1873–1863),
- Julia Maria Immakulata (1874–1970),
- Franciszek Władysław Cyryl (1876–1954)[26].
Z pierwszego małżeństwa Antoniego Franciszka z Julią Logothetty (1833–1854) urodziły się dwie córki:
- Franciszka de Paula Maria Julianna (ur. 1853), która została żoną Gustava Wilhelma Alfreda von Henikstein (1840–1909), marszałka polnego porucznika c. i k. Armii,
- Helena Jadwiga Sydonia (ur. 1854), zamężna z Ernstem Kopfinger von Trebbienau, pułkownikiem 84 Dolnoaustriackiego Pułku Piechoty[27].
- Kuzynostwo[potrzebny przypis]
Przypisy
- ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Vladimir Graf von Ledóchowski”.
- ↑ Dunin-Borkowski 1908 ↓, s. 543.
- ↑ Dunin-Borkowski 1890 ↓, s. 23.
- ↑ a b c d e f g h i j In Memoriam. „Danzers Armee-Zeitung”. Nr 32, s. 5, 11 sierpnia 1933. (niem.).
- ↑ Schematismus 1889 ↓, s. 555.
- ↑ Schematismus 1889 ↓, s. 623.
- ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 1009.
- ↑ Schematismus 1899 ↓, s. 128, 626, 718.
- ↑ Schematismus 1901 ↓, s. 128, 740.
- ↑ Schematismus 1903 ↓, s. 128, 750.
- ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 711, 812.
- ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 760, 864.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 634, 730.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 537, 620.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 711, 804.
- ↑ Schematismus 1890 ↓, s. 575.
- ↑ Schematismus 1894 ↓, s. 614.
- ↑ Schematismus 1901 ↓, s. 653.
- ↑ Schematismus 1905 ↓, s. 664, 760.
- ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 760.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 537.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 66.
- ↑ Ledóchowski 2020 ↓.
- ↑ Łoza 1938 ↓, s. 416.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 908, 1009.
- ↑ Dunin-Borkowski 1908 ↓, s. 542-543.
- ↑ Dunin-Borkowski 1908 ↓, s. 541.
Bibliografia
- Kais. Königl. Militär-Schematismus für 1889. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1888. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1890. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1889. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1899. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1898. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1903. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1902. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1905. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1904. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.).
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
- Jerzy Dunin-Borkowski: Polacy dygnitarzami austryackimi. I. Podkomorzowie i paziowie (1750-1890). Lwów: 1890.
- Jerzy Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908.
- Jan Ledóchowski: Historia Rodu Halka Ledóchowskich. Jan Ledóchowski, 2020. [dostęp 2021-05-07].
|
