Wacław Poterański

Wacław Poterański (ur. 11 kwietnia 1917, zm. 8 października 1972)^[1] – polski historyk ruchu robotniczego, działacz komunistyczny.

Syn Marii Stefanii^[2]. W latach 1936–1939 studiował filologię polską na UW. Od 1933 roku zaangażowany w ruch komunistyczny. W czasie kampanii wrześniowej brał udział w obronie Warszawy w 1939. Od sierpnia 1941 członek Związku Walki Wyzwoleńczej, następnie GL/AL. Walczył w powstaniu warszawskim w składzie AL, następnie w obozie jenieckim. Od 1945 członek PPR/PZPR. W latach 1950–1954 studiował w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych/Instytucie Nauk Społecznych. Następnie pracownik Wydziału Historii Partii i Zakładu Historii Partii. W latach 1960–1965 dyrektor Centralnego Archiwum MSW, następnie na emeryturze. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera B33-4-10)^[3].

• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1967)^[4]

• Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944-1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2007.
• Jerzy Fronczak, Poterański Wacław [w:] PSB, Warszawa 1982, t. 27.