|
Warta Poznań (tenis ziemny)Warta Poznań – sekcja tenisowa polskiego KS Warta Poznań, założona 6 maja 1914 roku w Poznaniu. HistoriaSekcja tenisa ziemnego powstała w Warcie Poznań 6 maja 1914 roku, z inicjatywy działacza i zawodnika piłkarskiego Mariana Beyma. Początkowo grywano na dwóch kortach w ogrodzie Columbia przy Drodze Dębińskiej, a później przeniesiono się na korty przy ul. Wielkiej Berlińskiej. Po dwóch miesiącach działalności członkowie klubu nawiązywali kontakty z sekcją tenisową Klubu Łyżwiarskiego ze Lwowa i Akademickiego Związku Sportowego z Krakowa, a ich lokalnym rywalem był Gimnazjalny Klub Sportowy. Działalność klubu została wstrzymana przez wybuch I wojny światowej, ale już w 1915 sekcja wznowiła działanie. W 1918 roku liczyła 60 członków i rozegrała swoje pierwsze spotkanie międzynarodowe z niemieckim zespołem Schlesien Breslau, które przegrała. Ważnym wydarzeniem dla przyszłości tej coraz popularniejszej dyscypliny było utworzenie w marcu 1922 roku w Poznaniu Polskiego Związku Lawn Tennisowego. Głównymi inicjatorami powołania ogólnokrajowej organizacji tenisowej byli członkowie Warty. Pierwszym prezesem został wybrany Zdzisław Szulc. Z rokiem 1930 zaczynał się zmierzch sekcji tenisowej. Odchodzili z niej zawodnicy, a młodzież zwracała się ku innym dyscyplin sportu. Krótkie ożywienie sekcji nastąpiło w latach 1932–1936, a następnie po II wojnie światowej. W 1946 roku sekcja tenisowa wznowiła działalność, a Halina Hojanówna w I mistrzostwach Wielkopolski zdobyła tytuł mistrzowski. Natomiast w parze z Janem Stefańskim plasowała się na drugiej pozycji. W 1947 Hojanówna ponownie zdobyła mistrzostwo okręgu, a w tym czasie była klasyfikowana na 4. miejscu w kraju. W Warcie pojawiał się też Józef Piątek, a zespół awansował do ligi państwowej. W meczu z Legią Warszawa mało znany Józef Piątek wygrywał z Władysławem Skoneckim 6:4, 2:6, 6:3, co było pierwszą porażką Skoneckiego na krajowych kortach. Piątek zaczął osiągać coraz większe sukcesy krajowe, włącznie z finałami mistrzostw Polski. W kolejnych latach część tenisistów Warty przeszła do Gwardii Poznań i klub notował słabsze wyniki, ale w 1953 roku nastąpiła poprawa sytuacji. W 1957 roku Warta wygrywała eliminacje ze zwycięzcami grup eliminacyjnych (Stalą Sosnowiec, Piastem Gliwice i Spartą Warszawa) i awansowała do I ligi. Mimo że Warta posiadała w swoim składzie najlepszych tenisistów, to nie miała z nich pożytku. Józef Piątek brał udział w różnych turniejach, powoływany był do reprezentacji kraju, natomiast Wiesław Gąsiorek odbywał służbę wojskową. Nie udało się więc uniknąć ponownej degradacji. W 1960 roku Warta powróciła do I ligi, a w 1961 zdobyła drużynowy tytuł wicemistrza Polski. W 1962 roku kończyła rozgrywki na czwartym miejscu. Indywidualne sukcesy Wiesława Gąsiorka, czwarty tytuł mistrza Polski, wspólne wygranie z Piątkiem debla, a z Jadwigą Jędrzejowską gry mieszanej, zdobycie przez reprezentacyjny debel Gąsiorek–Piątek tytułu mistrzów Rumunii i Bułgarii, nie przełożyły się na sukcesy klubowe. W 1964 roku Warta ponownie zdobyła tytuł wicemistrza kraju, a w 1965 roku zdobyła mistrzostwo Polski. SukcesySukcesy drużynowe
Sukcesy indywidualneWiesław Gąsiorek
Józef Piątek
Jolanta Rozala
Jan Marcinkowski
Bibliografia
Linki zewnętrzne
|
