Werner Ehrig

Werner Ehrig

generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1897 Eibenstock
Data i miejsce śmierci	31 stycznia 1981 Oldenburg
Przebieg służby
Lata służby	1915–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Reichswehra Wehrmacht
Jednostki	340 Dywizja Piechoty 544 Dywizja Grenadierów Ludowych
Stanowiska	dowódca dywizji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa agresja na Polskę atak na Związek Radziecki
Odznaczenia

Werner Ehrig (ur. 22 kwietnia 1897 w Eibenstock, zm. 31 stycznia 1981 w Oldenburgu) – niemiecki generał, uczestnik agresji na Polskę i ataku na Związek Radziecki.

W armii niemieckiej służył od 1915 roku, uczestnicząc w działaniach bojowych podczas I wojny światowej. W czasie II wojny światowej uczestniczył w agresji na Polskę i ataku na Związek Radziecki. W czasie ataku na Polskę dowodził 216 Pułkiem Piechoty. Od listopada 1942 roku pełnił funkcję szefa sztabu LXXXVII Korpusu Piechoty. Następnie dowodzi 340 Dywizją Piechoty (od jesieni 1943 do czerwca 1944). W lipcu 1944 roku przejął dowodzenie 544 Dywizją do Zadań Specjalnych (przemianowana później na 544 Dywizję Grenadierów Ludowych). W styczniu 1945 roku dowodzona przez niego 544 DGL wzmocniła pozycje niemieckie w rejonie Tarnowa, z zamiarem powstrzymania ofensywy Armii Czerwonej^[1].

• Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego (1940)
• Krzyż Żelazny I klasy
• Krzyż Żelazny II klasy

• Walther-Peer Fellgiebel: Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 — Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtteile. Friedberg: Podzun-Pallas. ISBN 978-3-7909-0284-6. Brak numerów stron w książce
• Rafał Podsiadło: Niemieckie fortyfikacje Stellung a2 i ich przełamanie w styczniu 1945 r. Na linii Raby, Szreniawy i Pilicy. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-7339-136-9.

• FELDGRAU Werner Ehrig