Wielki bój (książka)
Wielki bój (ang. The Great Controversy) – jedna z najpopularniejszych książek Ellen G. White, obok Drogi do Chrystusa i Życia Jezusa. Doczekała się wydań w ponad stu językach świata. W pozycji przedstawiona została historia chrześcijaństwa od zburzenia Jerozolimy w 70 r. n.e. ze szczególnym uwzględnieniem reformacji, jako ruchu mającego przywrócić Kościołowi pierwotną czystość. Książka omawia rozwój protestantyzmu w Europie i Ameryce. Przedstawia początki wyrosłego i zakorzenionego w reformowanej tradycji wiary ruchu adwentowego, z którego wywodzą się adwentyści dnia siódmego. Końcowe rozdziały poświęcone są adwentystycznej wykładni proroctw biblijnych i dziejom eschatologicznym, ze szczególnym naciskiem położonym na głoszenie tzw. trójanielskiego poselstwa, zapowiedź dosłownego wylania siedmiu plag ostatecznych na Ziemię oraz nadejście tysiącletniego Królestwa Chrystusa. Historia wielkiego boju przedstawiona w publikacji kończy się ostatecznym zwycięstwem Boga nad szatanem. Ostatnie zdanie książki brzmi: Bóg jest miłością. Wielki bój jest piątym i ostatnim tomem serii pt. Konflikt wieków, która omawia całą historię zbawienia. Wcześniejsze książki o tym samym tytulePod tym samym tytułem ukazało się wcześniej kilka książek autorstwa Ellen G. White, nawiązujących tematyką do historii wielkiego boju:
Począwszy od edycji z 1888 r. aż do dziś, tytuł wielki bój zachował się tylko w stosunku do tomu poruszającego okres od zburzenia Jerozolimy do nowej Ziemi:
Pozostałe okresy wielkiego boju zostały opisane w oddzielnych książkach, tworzących łącznie serię o nazwie „Konflikt wieków”, wydanej w języku polskim przez Chrześcijański Instytut Wydawniczy „Znaki Czasu” (Kościół Adwentystów Dnia Siódmego):
Treść
Wydania w języku polskim
Ponadto, na łamach Naszego Mocnego Fundamentu (czasopisma konserwatywnych adwentystów) ukazało się w latach 1994-1997 kilka rozdziałów książki w nowym tłumaczeniu Andreasa Matuszaka. Zarzuty o plagiatWalter T. Rea wytknął, że książka jest plagiatem rozmaitych dzieł. Trzy pierwsze rozdziały zawierają streszczenie Flawiusza oraz zapożyczenia z książki Andrewsa History of the Sabbath. Czwarty rozdział czerpie z Andrewsa i innych autorów. Piąty i ósmy rozdział czerpie z d'Aubignégo i innych autorów. Piętnasty rozdział korzysta z Uriaha Smitha Daniel and Revelation (komentarz do Księgi Daniela i Apokalipsy). Rozdział osiemnasty opiera się na dziełach Sylvestra Blissa i Jamesa White’a, rozdział dziewiętnasty korzysta z Biblii, rozdział dwudziesty bazuje na autorach: Joseph Wolff, W.H.D. Adams i L. Gaussen. Rozdziały 21-23 opierają się na autorach: J.N. Andrews i Uriah Smith, ponadto w 23. rozdziale są zapożyczenia od Jamesa White’a. Podobne zapożyczenia są w pozostałych rozdziałach[1]. Zobacz teżPrzypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne |