|
Wiktor Kunachowicz
 Wiktor Stanisław Kunachowicz (ur. 28 stycznia 1897 w Radoczy, zm. 8 marca 1984 w Poznaniu) – polski wojskowy, rotmistrz Wojska Polskiego. ŻyciorysUrodził się 28 stycznia 1897 roku[1][2][a] w Radoczy jako syn Stanisława Kunachowicza i Heleny z domu Suskiej[3]. Miał starszego brata Andrzeja, oraz młodsze rodzeństwo: Marię, Zofię, Stanisławę, Kazimierę, Jerzego oraz Irenę. Został wychowany „w duchu patriotycznym”[4]. Jego babka, Helena z Kadłubowskich Kunachowiczowa, była cioteczną wnuczką generała Jana Zygmunta Skrzyneckiego, przywódcy powstania listopadowego[5]. Jego ciotką była Elżbieta z Kunachowiczów Vetulani, zaś jego braćmi ciotecznymi: Zygmunt, Tadeusz i Adam Vetulani. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich[6]. Został mianowany kapralem, otrzymał funkcję trębacza, jako że miał doświadczenie z orkiestry gimnazjalnej[2]. Walczył początkowo jako plutonowy w 3. szwadronie, następnie po reorganizacji w 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich[6]. 4 marca 1916 otrzymał pochwałę Komendy pułku[6]. W 1917 roku był wachmistrzem[2]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego jako chorąży[6]. Został mianowany podporucznikiem dekretem z 7 maja 1919, z przeniesieniem do I rezerwy, z jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny[6]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził szwadronem w 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich[2]. Po wojnie tej odszedł do rezerwy w stopniu rotmistrza[2] (wymieniony w stopniu rotmistrza z przydziałem do 2 Pułku Szwoleżerów 1 czerwca 1921)[6]. Zmarł 8 marca 1984 w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu Junikowo. 27 stycznia 2012 jego ciało przeniesiono do nowego grobu rodzinnego[1]. Życie prywatneBył żonaty z Anną Alojzą Vogelsang (1912–1992), z którą miał córkę Krystynę (1939–2015), żonę Tomasza Langera; i syna Jacka (ur. 1944). Odznaczenia
Uwagi
Przypisy
|
||||||||||||||||||||
.png){kind=small}
