Share to: share facebook share twitter share wa share telegram print page

 

Wiktor Prandota

Wiktor Prandota
Data i miejsce urodzenia

5 marca 1920
Turów

Data i miejsce śmierci

5 kwietnia 2007
Krynica-Zdrój

profesor nauk rolniczych
Alma Mater

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Instytut

Wyższy Instytut Rozwoju Rolnictwa w Bukavu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Partyzancki
Grób prof. Wiktora Prandoty na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Wiktor Leon Prandota (ur. 5 marca 1920 w Turowie, zm. 5 kwietnia 2007 w Krynicy-Zdroju) – polski badacz Afryki, wykładowca SGGW, ekspert ONZ, wiceprzewodniczący Związku Młodzieży Wiejskiej, członek Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w 1958 roku[1].

Życiorys

Syn Matusza Prędoty i Władysławy z Napiórkowskich[2], na mocy decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej m.st. Warszawy z dnia 8 sierpnia 1963 r. zmienił nazwisko na Prandota.

Podczas okupacji prowadził gospodarstwo rolne i działał w ruchu oporu: powiatowy komendant Batalionów Chłopskich, członek Szarych Szeregów AK, ZMW RP „Wici”, pełniąc funkcje od kierownika do wiceprezesa.

Po wojnie studiował w SGGW uzyskując w 1948 roku stopień magistra, w 1958 r. stopień doktora, w 1974 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego nauk rolniczych.

W latach 1965–1969 kierownik katedry Ekonomiki i Organizacji Rolnictwa w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie; 1965–1966 ekspert Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) w Tunezji; 1969–1971 dyrektor Instytutu Mleczarskiego w Warszawie. W roku 1973 zmuszony został do wyjazdu z Polski.

Od 1973 r. zamieszkał w Zairze (obecnie Demokratyczna Republika Konga) jako ekspert UNESCO, później profesor zwyczajny ISDR (Wyższy Instytut Rozwoju Rolnictwa) w Bukavu. Kierownik laboratorium Wyższego Instytutu Rozwoju Rolnictwa ISDR w tym mieście. Do Polski wrócił na początku lat 90.

Autor licznych książek, w tym Czarna Afryka od środka. Członek Ogólnopolskiego Związku Żołnierzy Batalionów Chłopskich.

Został odznaczony m.in. Orderem Odrodzenia Polski, Krzyżem Partyzanckim, Medal „Za zasługi dla Ruchu Ludowego” im. Wincentego Witosa, Złotą honorową odznaką Związku Młodzieży Wiejskiej (1970)[3].

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A6 BCh-2-4)[4].

Przypisy

  1. Trybuna Robotnicza, nr 4 (4350) 7 stycznia 1958 roku, s. 2.
  2. akt chrztu nr 97/1920 z parafii Kobyłka, Genealodzy PL Genealogia, Metryki - Skanoteka - Baza skanów akt metrykalnych [online], metryki.genealodzy.pl [dostęp 2025-01-15].
  3. Odznaczenia dla działaczy ZMW, „Sztandar Młodych”, nr 71, 25 marca 1970, s. 1.
  4. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Prefix: a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Portal di Ensiklopedia Dunia

Kembali kehalaman sebelumnya