|
Wilk z Gubbio Wilk z Gubbio – wilk, który według „Kwiatków św. Franciszka” terroryzował miasto Gubbio do czasu oswojenia go przez św. Franciszka. Historia o wilku z Gubbio jest jednym z wielu opowiadań chrześcijańskich na temat świętych, którzy wywarli wpływ na zwierzęta. StreszczenieW czasie, gdy św. Franciszek przebywał w Gubbio, w okolicy pojawił się wilk, który napadał na inwentarz i ludzi. Sterroryzowani mieszkańcy nie rozstawali się z bronią, lecz i tak nikt nie był w stanie pokonać zwierzęcia. Św. Franciszek zdecydował się im pomóc. Wyszedł z miasta i napotkał agresywnego wilka. Zrobił wówczas znak krzyża i nakazał zwierzęciu, aby nie krzywdziło ani jego, ani innych ludzi. Wilk uspokoił się i zaprzestał ataków, a mieszkańcy Gubbio karmili go aż do jego śmierci ze starości[1]. W formie dramatu historię wilka z Gubbio opracowała amerykańska poetka i dramatopisarka Josephine Preston Peabody[2][3]. Sztuka The Wolf of Gubbio ukazała się w 1913, a następnie została w 1927 włączona do wyboru jej utworów scenicznych. W latach 1954–1960 Stefan Themerson napisał muzykę i libretto wydanej drukiem w 1972 roku dwuaktowej „opery semantycznej” pt. St. Francis & The Wolf of Gubbio or Brother Francis’ Lamb Chops (Święty Franciszek i Wilk z Gubbio albo Kotlety Świętego Franciszka[4][5])[6]. W 1993 ukazała się opowiastka dla młodszych dzieci Wilk z Gubbio i Święty Franciszek, której autorem jest Leszek Aleksander Moczulski. Przypisy
Bibliografia
|
