|
Wincenty Matuszewicz
 Wincenty Matuszewicz (ur. 5 kwietnia 1803 w Owsianiszkach, powiat trocki, gubernia wileńska, zm. 8 sierpnia 1862 w Gabryelowo[2] lub w Paryżu[3]) – podpułkownik, uczestnik powstania listopadowego. ŻyciorysStudiował nauki humanistyczne na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim – czołowej uczelni dla ziem Rzeczypospolitej zajętych przez Imperium Rosyjskie[4]. Po ukończeniu studiów był sędzią sądu grodzkim w Trokach[4]. Po wybuchu powstania listopadowego, stworzył oddział powstańczy, który działał na terenach powiatu trockiego[4]. W 1831 otrzymał stopień podpułkownika[5]. W kwietniu 1831 Wincenty Matuszewicz w Trokach i Wiłkomierzu rozbroił oddział rosyjski, w Żoślach działał wspólnie z oddziałem Gabriela Józefa Ogińskiego[6][4]. 17-24 kwietnia 1831 brał udział w szturmie Wilno, w ten okres walczył też pod Owsianiszkami[4]. Z korpusem Karola Teofila Załuskiego był wymuszony cofnąć się do Janówa[4]. Następnie działał wspólne z oddziałem Maurycego Prozora, brał udział w bitwie pod Kiejdanami (29 kwietnia), bitwie pod Bejsagołą (5 maja), bitwie pod Ponarami (19 czerwca)[4]. 9 lipca połączył się z korpusem gen. Henryka Dembińskiego i wraz z nim wycofał się do Królestwa Kongresowego[4]. Po zakończeniu powstania wyemigrował do Francji, gdzie był związany z różnymi obozami Wielkiej Emigracji[4]. Po amnestii 1858 w Imperium Rosyjskim wrócił do kraju[4]. Mieszkał w rodowym majątku Owsianiszki i Gabryelowo, gdzie umarł w 1862. Pochowany na cmentarzu we wsi Poporcie koło miasta Koszedary[7][8]. Upamiętnienie w literaturze
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||
.jpg)
