|
Wincenty Skrzypczak
Wincenty Skrzypczak (ur. 3 marca 1897 w Zakrzewie, zm. 25 sierpnia 1967 w Chwałkowie Kościelnym) – szeregowiec Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari. ŻyciorysUrodził się 3 marca 1897 w folwarku Zakrzewo, w rodzinie Tomasza, robotnika rolnego i Katarzyny z Michalaków[1]. W latach 1907–1911 ukończył cztery klasy szkoły powszechnej w Książu[2]. W 1911 wraz z rodziną przeprowadził się z Zakrzewa do majętności Książek pod Książem, gdzie wraz z ojcem został zatrudniony w charakterze robotnika rolnego[3]. Od 24 lipca 1916 do 24 grudnia 1918 służył w armii niemieckiej[4] na froncie francuskim[5]. 18 października 1918 pod Reims został ranny w głowę[6]. Wziął udział w powstaniu wielkopolskim jako ochotnik z bronią w ręku[7]. 31 grudnia 1918 brał udział w zdobywaniu miasta i garnizonu śremskiego z bronią[7]. 3 stycznia 1919 wstąpił jako ochotnik do 2. kompanii śremskiej[7]. Wziął udział w walkach pod Lesznem i w Kąkolewie[7], a także w Łomnicy[7]. Następnie walczył w szeregach 1. kompanii 6 pułku strzelców wielkopolskich, który 7 stycznia 1920 został przemianowany na 60 pułk piechoty[8]. 27 czerwca 1920 dowódca 1. kompanii podporucznik Boguchwał Kołodziejczak we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał:
ppor. Boguchwał Kołodziejczak, [9]
. Wniosek został poparty przez dowódcę I batalionu porucznika Pawła Thomasa i dowódcę pułku podpułkownika Bernarda Śliwińskiego[10]. 12 lipca 1921 został zwolniony z wojska[3][7]. Wrócił do Książka, gdzie pracował w charakterze robotnika dominialnego na deputat[11]. 11 września 1921 zawarł związek małżeński[3] z Franciszką Wacławską[5]. 21 czerwca 1931, po śmierci pierwszej żony, ożenił się ponownie z Agnieszką Kaźmierczak[5]. Miał siedmioro dzieci: Franciszka (ur. 1923), Wincentego (ur. 1925), Stanisława (ur. 1927), Stefana (ur. 1929) i Teresę (ur. 1932)[12], Rafała (ur. 1934) i Zofię (ur. 1937). Był członkiem Związku Rezerwistów w Książu[13]. 25 maja 1933 w kwestionariuszu kawalera Orderu Virtuti Militari napisał: „z powodu niemożności wyżywienia siebie i rodziny przy nikłym zarobku 70 zł miesięcznie, wnosi prośbę o przyznanie względnie wskazanie jakiegokolwiek stanowiska, w którymkolwiek urzędzie państwowym”[13]. Za pośrednictwem Biura Kapituły Orderu Virtuti Militari został zatrudniony przez Dyrekcję Okręgową Kolei Państwowych w Poznaniu, w charakterze pracownika czasowego[14], w Chwałkowie Kościelnym[15]. Zmarł 25 sierpnia 1967 w Chwałkowie[15][5] i tam został pochowany na cmentarzu parafialnym[15][5]. Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||
