Witalij Ołehowycz Kaliniczenko (ukr.Віталій Олегович Калініченко[3]; ur. 9 sierpnia1993 w Worochcie[1]) – ukraińskiskoczek narciarski i kombinator norweski. Olimpijczyk (2022), uczestnik mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym (2013, 2015, 2017, 2019 i 2021), mistrzostw świata w lotach narciarskich (2020) oraz mistrzostw świata juniorów (2010–2013). Brał także udział w igrzyskach europejskich (2023), uniwersjadzie (2015) oraz zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy (2009). Były rekordzista Ukrainy w długości skoku narciarskiego i wielokrotny mistrz kraju.
Przebieg kariery
Kombinacja norweska
W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS zadebiutował w lutym 2009 w zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy w Szczyrku, gdzie w konkursie drużynowym (HS106/3x5 km) zajął z ukraińskim zespołem 8. miejsce, a indywidualnie był 18. (sprint HS106/7,5 km) i został zdyskwalifikowany (Gundersen HS106/15 km)[4].
Czterokrotnie wystąpił w zmaganiach kombinatorów norweskich o mistrzostwo świata juniorów, za każdym razie biorąc udział tylko w konkursach indywidualnych – w 2010 był 52. (Gundersen HS106/10 km) i 56. (Gundersen HS106/5 km), w 2011 dwukrotnie 51. (Gundersen HS106/5 km i Gundersen HS106/10 km), w 2012 43. (Gundersen HS106/5 km) i 47. (Gundersen HS106/10 km), a w 2013 zajął 17. (Gundersen HS106/5 km) i 31. (Gundersen HS106/10 km) miejsce[4].
W 2013 wziął udział w mistrzostwach świata seniorów – indywidualnie uplasował się na 47. (Gundersen HS134/10 km) i 51. (Gundersen HS106/10 km) pozycji, a w sprincie drużynowym (HS134/2x7,5 km), wspólnie z Wiktorem Pasicznykiem, zajął 14. miejsce[4].
W latach 2011–2014 wystartował w niespełna 30 konkursach Pucharu Kontynentalnego, zdobywając punkty dwukrotnie – 11 stycznia 2013 w Czajkowskim był 23. (Gundersen HS140/10 km), a dwa dni później w tej samej miejscowości zajął 22. miejsce (Gundersen HS140/10 km). W sierpniu 2012 zadebiutował w Letnim Grand Prix, indywidualnie plasując się najwyżej na 47. miejscu, a w sprincie drużynowym na 19. pozycji – cztery starty jakie wówczas zanotował były jego jedynymi w karierze w tym cyklu[4].
Ośmiokrotnie wziął udział w zawodach Pucharu Świata. W cyklu tym zadebiutował 2 lutego 2013 w Soczi, gdzie był 43. (Gundersen HS140/10 km). Najlepszy wynik indywidualnie zanotował 10 lutego 2013 w Ałmaty, gdzie uplasował się na 38. pozycji (Gundersen HS140/10 km). Z kolei drużynowo najwyższe miejsce zajął 12 stycznia 2014 w Chaux-Neuve, gdzie z Rusłanem Bałandą był 20. (sprint drużynowy HS117/2x7,5 km)[4].
Ostatni w karierze występ w oficjalnych zawodach międzynarodowych w kombinacji norweskiej rozgrywanych pod egidą FIS zanotował 23 lutego 2014 podczas Pucharu Kontynentalnego w Eisenerz[4].
Skoki narciarskie
W latach 2008–2010 sporadycznie startował w konkursach FIS Cupu, punktując raz – 20 grudnia 2008 w swoim debiucie w tym cyklu był 29. W styczniu 2010 wziął także udział w konkursie drużynowym w ramach mistrzostw świata juniorów, w którym reprezentacja Ukrainy zajęła 15. miejsce (Kaliniczenko został wówczas zdyskwalifikowany)[5].
Do startów w oficjalnych zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich rozgrywanych pod egidą FIS powrócił latem 2013, startując w 6 konkursach FIS Cupu, a do dyscypliny tej na stałe przeniósł się latem 2014[5].
W 2015 wziął udział w mistrzostwach świata seniorów, odpadł jednak w kwalifikacjach do obu konkursów indywidualnych. W tym samym roku wystartował także w uniwersjadzie, plasując się indywidualnie na 35. pozycji[5].
W Pucharze Kontynentalnym zadebiutował 1 sierpnia 2014 w Wiśle, gdzie w ramach letniej edycji tego cyklu był 46. Pierwsze punkty w ramach tej rywalizacji, także podczas konkursu na igelicie, zdobył w sierpniu 2016 zajmując w miejscowości Frenštát pod Radhoštěm 23. pozycję. Z kolei w zimowej edycji PK debiutanckie punkty zdobył w lutym 2017 w Erzurum, gdzie był 22. i 21.[5].
W Pucharze Świata po raz pierwszy wystąpił 13 stycznia 2017 w Wiśle, gdzie odpadł jednak w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego. W październiku 2017 po raz pierwszy przystąpił do rywalizacji w Letnim Grand Prix, jednak w zawodach w Klingenthal również odpadł w kwalifikacjach[6].
W 2017 ponownie wystartował w mistrzostwach świata seniorów, jednak, podobnie jak 2 lata wcześniej, nie zakwalifikował się do żadnego konkursu głównego (w kwalifikacjach na skoczni normalnej został ponadto zdyskwalifikowany)[5].
W 2018, ze względu na problemy zdrowotne z plecami, opuścił sezon letni, ani razu nie występując na arenie międzynarodowej[5]. Do treningów i startów powrócił w październiku tego roku, w trakcie letnich mistrzostw kraju, na których był najlepszym skoczkiem, zdobywając złote medale we wszystkich 3 konkurencjach[7]. W lutym 2019 zadebiutował w konkursie głównym mistrzostw świata seniorów, zajmując na skoczni dużej 42. lokatę (na mniejszym obiekcie ponownie odpadł w kwalifikacjach)[5].
14 lipca 2019 w Szczuczyńsku, w ramach letniej edycji cyklu, po raz pierwszy uplasował się w czołowej dziesiątce zawodów Pucharu Kontynentalnego, zajmując w rozegranym tam konkursie 10. lokatę. W sezonie 2019/2020 po raz pierwszy występował częściej w Pucharze Świata, 10 razy odpadając w kwalifikacjach i raz awansując do głównej części zmagań – 21 lutego 2020, podczas zawodów w Râșnovie, zadebiutował w konkursie głównym Pucharu Świata, zajmując 48. lokatę[5].
10 grudnia 2020, podczas kwalifikacji do konkursu indywidualnego mistrzostw świata w lotach narciarskich, skokiem na odległość 195,5 metra ustanowił rekord Ukrainy w długości skoku narciarskiego[8], a w samym konkursie zajął 38. lokatę. 16 stycznia 2021 w Innsbrucku zajął 10. miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego, pierwszy raz w karierze plasując się w tym cyklu w czołowej dziesiątce. W sezonie 2020/2021 trzykrotnie wystąpił w konkursie głównym Pucharu Świata; najwyżej sklasyfikowany był na 37. pozycji. Na przełomie lutego i marca 2021 w Oberstdorfie wziął udział w mistrzostwach świata seniorów – indywidualnie na skoczni normalnej był 44., na dużej 29., a w rywalizacji drużynowej z ukraińskim zespołem zajął 13. lokatę[6].
We wrześniu 2021 w Szczuczyńsku zdobył pierwsze w karierze punkty Letniego Grand Prix, w pierwszym konkursie plasując się na 19. miejscu. W sezonie zimowym 2021/2022 dwukrotnie wystąpił w konkursie głównym Pucharu Świata, zajmując w Engelbergu 37. i 44. miejsce. W lutym 2022 wziął udział w zimowych igrzyskach olimpijskich, plasując się na 44. pozycji w konkursie indywidualnym na skoczni dużej[6].
Kaliniczenko w swojej karierze wielokrotnie zdobywał tytuły mistrza Ukrainy w skokach narciarskich[9].
dq – dyskwalifikacja
- – zawodnik nie wystartował q – zawodnik nie zakwalifikował się
DNF – zawodnik nie ukończył biegu DNS – zawodnik nie wystartował do biegu
dq – dyskwalifikacja
- – zawodnik nie wystartował q – zawodnik nie zakwalifikował się
DNF – zawodnik nie ukończył biegu DNS – zawodnik nie wystartował do biegu
dq – dyskwalifikacja - – zawodnik nie wystartował q – zawodnik nie zakwalifikował się DNF – zawodnik nie ukończył biegu DNS – zawodnik nie wystartował do biegu
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
