|
Witold Romer
Witold Romer (ur. 14 lipca 1900 we Lwowie, zm. 19 kwietnia 1967 we Wrocławiu) – polski inżynier chemik, profesor Katedry Fototechniki Politechniki Wrocławskiej. Artysta fotografik, od Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej otrzymał tytuł Honoraire Excellence FIAP (HonEFIAP). ŻyciorysBył synem geografa, Eugeniusza i Jadwigi Rossknecht, bratem Edmunda, uczniem prof. Wojciecha Świętosławskiego. Podczas obrony Lwowa w dniach 1 – 22 listopada 1918 walczył w stopniu szeregowca na Odcinku I (pododcinek Remiza – Cytadela). W końcu lat dwudziestych odbył peregrynację naukową i studiował w różnych uczelniach i zakładach fotograficznych w Europie. W 1931 stworzył nową technikę pozytywową o nazwie izohelia. W tym samym roku został członkiem Kapituły Seniorów Fotoklubu Polskiego[1]. W rok później, po śmierci Mikolascha, przejął prowadzenie Zakładu Fotografii na Politechnice Lwowskiej. Był kierownikiem działu fotomechanicznego w stworzonym przez ojca wydawnictwie „Książnica Atlas". W 1935 uzyskał doktorat z chemii fizycznej na Politechnice Lwowskiej. W 1937 r. podjął wielką akcję publikacji pocztówek fotograficznych wykonanych przez najlepszych mistrzów popularyzujących krajobraz Polski i dokonania polskie w okresie międzywojennym. Był członkiem rzeczywistym oraz członkiem Zarządu Lwowskiego Towarzystwa Fotograficznego - w 1938 roku został wybrany wiceprezesem Zarządu LTF[2]. Lata wojny spędził w Anglii, pracując w dziedzinie fotografii dla potrzeb RAF-u. W 1946 powrócił do kraju i zamieszkał we Wrocławiu. W 1947 był współzałożycielem ówczesnego Wrocławskiego Towarzystwa Fotograficznego (obecnie Dolnośląskie Stowarzyszenie Artystów Fotografików i Twórców Audiowizualnych) – w latach 1947–1949 pełnił funkcję prezesa Zarządu WTF[3]. Był inicjatorem i organizatorem stworzenia na Oddziale Chemii Technicznej Wydziału Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego Uniwersytetu Wrocławskiego i Politechniki Wrocławskiej Katedry Fototechniki. Po rozdzieleniu obu uczelni katedra ta weszła w skład Wydziału Chemicznego Politechniki. W 1947 obronił pracę habilitacyjną, w 1948 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1956 zwyczajnym. Dorobek Witolda Romera obejmuje siedemdziesiąt dwie prace, felietony i opinie, liczne patenty i dwie monografie. Otrzymał wiele nagród i odznaczeń, m.in. Srebrny Krzyż Zasługi[4] za działalność fotograficzną (1939), tytuł EFIAP (1956) oraz w tym samym roku Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,, nagrodę miasta Wrocławia (1957), Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1965). Przypisy
Linki zewnętrzne
|
||||||||||||||||||||||
