|
Witold Łaniecki
Witold Wiktor Ewald Łaniecki, właściwie Witold Wiktor Ewald Kessel (ur. 23 października 1893 w Makowcu[1], zm. 9 października 1976 w Warszawie[2]) – polski fizyk, chemik, doktor nauk fizycznych, profesor nadzwyczajny Politechniki Warszawskiej, pracownik naukowy Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Warszawie oraz Politechniki Śląskiej. ŻyciorysBył synem nauczyciela Augusta Wilhelma Kessla (1872–1951) i Wandy z Bienertów (1872–1957)[3], będących wyznania ewangelicko-augsburskiego[1]. Odbył studia fizyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też doktoryzował się na podstawie pracy z dziedziny optyki molekularnej[4]. Następnie był nauczycielem fizyki w I Gimnazjum Męskim im. gen. Sowińskiego w Warszawie[5]. W okresie międzywojennym działał w Sekcji Dydaktycznej Polskiego Towarzystwa Fizycznego[6]. W latach 30. pracował również jako wykładowca dydaktyki fizyki na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Uniwersytetu Warszawskiego[7]. Podczas wojny był asystentem profesora Mieczysława Wolfkego na Państwowej Wyższej Szkole Technicznej (PWST)[8]. 31 maja 1946 roku zmienił nazwisko z Kessel na Łaniecki[1]. Po wojnie był związany z Głównym Instytutem Fizyki Technicznej[9]. W roku akademickim 1959/1960 był profesorem nadzwyczajnym w Katedrze i Zakładzie Fizyki Ogólnej Politechniki Warszawskiej[10]. W latach 1961-1962 był przewodniczącym oddziału warszawskiego Polskiego Towarzystwa Fizycznego[11]. Był także pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Warszawie oraz Politechniki Śląskiej[4]. Zmarł 9 października 1976 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (sektor ALD, rząd 1, numer 67)[12]. Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||
