|
Wojewódzki Szpital Dziecięcy im. Józefa Brudzińskiego w Bydgoszczy
  Wojewódzki Szpital Dziecięcy im. Józefa Brudzińskiego – szpital dziecięcy w Bydgoszczy przy ul. Chodkiewicza 44, w dzielnicy Bielawy. CharakterystykaSzpital świadczy usługi medyczne w zakresie specjalistycznym i ogólno-pediatrycznym. Składa się z kilku połączonych budynków. Jeden z nich mieści m.in. oddziały: anestezjologii i intensywnej terapii, patologii noworodka i 4 sale operacyjne, a drugi oddziały: pediatryczny, chorób płuc i alergologii, endokrynologiczny i diabetologiczny oraz neurologiczny[1]. W szpitalu znajduje się 216 łóżek dla pacjentów i dodatkowo 60 łóżek dla matek. Przed rozbudową w latach 2011–2014 hospitalizowano rocznie ok. 10 tys. pacjentów[1]. Organem tworzącym dla szpitala jest samorząd województwa kujawsko-pomorskiego. HistoriaPierwsze budynki szpitala wzniesiono w 1880 roku na terenie podmiejskiej gminy Bielawy. Był to Szpital Powiatowy i Przytułek dla Nieuleczalnie Chorych, w którym pracowały siostry diakonisy wyznania ewangelickiego[2]. Organem założycielskim był starosta powiatu bydgoskiego[3]. Budynki postawiono w dwuhektarowym parku. Po kilku latach utworzono oddziały: chirurgiczny i wewnętrzny, a w 1890 r. dwa nowe budynki[3]. W 1905 r. zlikwidowano przytułek dla starców, pozostawiając 60-łóżkowy szpital powiatowy. W latach 1914–1918 pełnił rolę lazaretu dla rannych żołnierzy niemieckich[3]. W okresie międzywojennym szpital nadal podlegał starostwu powiatowemu i leczył pacjentów głównie spoza Bydgoszczy. W 1930 r. na oddziałach: chirurgii, chorób wewnętrznych, zakaźnym i ocznym szpital dysponował 120 łóżkami[2]. W 1923 r. pobudowano osobną kaplicę, a w 1933 r. dokonano gruntownej modernizacji szpitala. Rozbudowany według projektu inż. Kossowskiego i kosztem 300 tys. obiekt ze 120 łóżkami dla chorych otwarto 30 grudnia 1933. W 1938 r. powiat sprzedał szpital miastu Bydgoszczy, które przekształciło go w oddział nowo zbudowanego Szpitala Miejskiego na Skrzetusku z oddziałami: wewnętrznym i chorób płuc[3]. W czasie okupacji Niemcy przekształcili placówkę w Miejski Szpital Dziecięcy z oddziałami: zakaźnym, laryngologicznym, okulistycznym i ortopedycznym[2]. Po wyzwoleniu utrzymała się jego rola jako szpitala dziecięcego. W 1953 r. przemianowano go na Wojewódzki Szpital Dziecięcy im. Józefa Brudzińskiego. Zapewniał on opiekę stacjonarną, specjalistyczną i ambulatoryjną dla dzieci i młodzieży w Bydgoszczy i województwie bydgoskim. W latach 50. XX w. dysponował 220 łóżkami[3]. Od 1958 r. dyrekcja podejmowała próby rozbudowy szpitala. W 1964 r. powstał nowy budynek laboratorium i hotel dla pielęgniarek[3]. W 1980 r., gdy rozpoczęto rozbudowę Szpitala im. Antoniego Jurasza, do szpitala dziecięcego przeniesiono Katedrę i Klinikę Chorób Dzieci Akademii Medycznej w Bydgoszczy, która pozostała tu jeszcze po 1989 r. W latach 90. XX w. szpital posiadał 10 oddziałów, w tym dwa oddziały Katedry i Kliniki Pediatrii, Hematologii i Onkologii oraz w placówkach specjalistycznych lecznictwa ambulatoryjnego. W 1999 r. przeszedł pod jurysdykcję samorządu województwa kujawsko-pomorskiego. W latach 2011–2014 dokonano znacznej przebudowy szpitala, burząc dotychczasowe budynki i wznosząc nowe od podstaw[1]. Nazwy
Struktura organizacyjnaOddziały
Poradnie
PatronPatronem szpitala od stycznia 1953 roku jest dr Józef Brudziński (1874–1917) – lekarz, pediatra i neurolog, działacz społeczny i polityczny, założyciel, profesor i rektor Uniwersytetu Warszawskiego. Opisał szereg objawów zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (objawy Brudzińskiego). Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego i „Przeglądu Pediatrycznego”. Zobacz teżPrzypisy
|
||||||||||||||||||||||||||
