Xavier Malisse

Xavier Malisse

Państwo	Belgia
Data i miejsce urodzenia	19 lipca 1980 Kortrijk
Wzrost	185 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1998
Zakończenie kariery	2013
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	3
Najwyżej w rankingu	19 (12 sierpnia 2002)
Australian Open	3R (2003, 2011)
Roland Garros	4R (2002, 2004)
Wimbledon	SF (2002)
US Open	4R (2003, 2005)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	9
Najwyżej w rankingu	25 (7 listopada 2011)
Australian Open	2R (2003–2006, 2011, 2013)
Roland Garros	W (2004)
Wimbledon	3R (2005)
US Open	3R (2011)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Xavier Malisse (ur. 19 lipca 1980 w Kortrijk) – belgijski tenisista, zwycięzca French Open 2004 w grze podwójnej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Do 13 roku życia trenował obok tenisa piłkę nożną, decydując się ostatecznie na karierę tenisisty. W swoim debiutanckim sezonie doszedł do finału rozgrywek ATP World Tour w Meksyku, gdzie nie sprostał Czechowi Jiříemu Novákowi.

W 1999 roku był w finale w Delray Beach, przegrywając decydujący mecz z Lleytonem Hewittem. W dalszej części sezonu Malisse dotarł m.in. do III rundy US Open. Większość sezonu, podobnie jak i kolejnego, występował jednak w imprezach niższej rangi, ATP Challenger Tour; wygrał m.in. w San Antonio w 2000 roku, pokonując w finale haitańskiego weterana Ronalda Agénora. W sezonie 2001 awansował do czołowej „pięćdziesiątki” rankingu światowego dzięki kolejnym dwóm finałom kategorii ATP World Tour - w Delray Beach (przegrał z Janem-Michaelem Gambillem) i Atlancie (przegrał z Andym Roddickiem). Był także w IV rundzie wielkoszlemowego US Open.

W sezonie 2002 Belg był w półfinałach turniejowych w Memphis i Scottsdale, a także osiągnął półfinał na Wimbledonie, pokonując m.in. Rosjanina Kafielnikowa, Brytyjczyka Rusedskiego oraz dawnego mistrza tego turnieju Holendra Krajicka; w półfinale, w meczu wielokrotnie przerywanym opadami deszczu i toczonym przez kilka dni, przegrał z Argentyńczykiem Nalbandianem. Wynik ten (a także IV runda Rolanda Garrosa miesiąc wcześniej) dał mu awans na najwyższą pozycję w karierze w rankingu gry pojedynczej - nr 19.

W kolejnych kilku latach Malisse był w następnych finałach turniejowych (2004 St. Poelten, porażka z Filippo Volandrim; 2004 Lyon, porażka z Robinem Söderlingiem), by ostatecznie wygrać swój pierwszy turniej w cyklu ATP World Tour w Delray Beach w 2005 roku po zwycięstwie w finale z Novákiem. Dzięki temu zakończył sezon 2005 pod koniec czołowej „pięćdziesiątki” rankingu. Sezon 2006 rozpoczął od finału turnieju w Adelajdzie, ulegając ostatecznie Francuzowi Florentowi Serze. W kolejnych miesiącach ponownie doszedł do finału w Delray Beach, jednak w decydującym meczu nie sprostał Tommy'emu Haasowi. W 2007 roku Belg zagrał w dwóch finałach, które zakończyły się jego zwycięstwem, najpierw w Ćennaju, a następnie w Delray Beach. Po blisko czterech latach w styczniu 2011 roku Belg doszedł do finału w Ćennaju. Spotkanie finałowe przegrał w trzech setach ze Stanislasem Wawrinką.

Jego największym osiągnięciem deblowym jest wygrana w wielkoszlemowym Rolandzie Garrosie z roku 2004. Występował w parze z rodakiem Olivierem Rochusem; Belgowie pokonali w turnieju m.in. Argentyńczyków Mariano Hooda i Sebastiána Prieto, duet Jonas Björkman i Todd Woodbridge, parę Martín Rodríguez i Gastón Etlis, Hindusa Mahesha Bhupathiego i Białorusina Maksa Mirnego, a w finale Francuzów Michaëla Llodrę i Fabrice'a Santoro^[1]. Wygrana w turnieju wielkoszlemowym pozwoliła Belgom na udział w turnieju Tennis Masters Cup w 2004 roku, który jednak zakończyli już na etapie rozgrywek grupowych z jedną wygraną i dwiema porażkami. Drugie wspólne zwycięstwo turniejowe odnieśli u progu sezonu 2005 w Adelajdzie. W 2007 roku Malisse wygrał dwa deblowe turnieje - w Ćennaju w parze z Dickiem Normanem oraz w Delray Beach z Hugo Armando. Rok później osiągnął również finał turnieju w Auckland tworząc duet z Jürgenem Melzerem. Po trzech latach, w lutym 2011 roku Belg ponownie doszedł do finału zawodów deblowych, podczas rywalizacji w San José. Razem z Alejandro Fallą przegrali jednak mecz finałowy z Amerykanami Scottem Lipskym oraz Rajeevem Ramem. Tegoż samego roku wspólnie z Ołeksandrem Dołhopołowem Malisse wygrał zmagania deblowe w Indian Wells. W rundzie finałowej wygrali z Rogerem Federerem i Stanislasem Wawrinką. Pod koniec sierpnia 2011 roku Malisse wraz z Markiem Knowlesem zdobył tytuł w Los Angeles po wygranej w finałowym spotkaniu z parą Somdev Devvarman-Treat Huey. W lutym 2012 roku belgijski tenisista razem z Markiem Knowlesem zwyciężyli w zmaganiach w San José, pokonując w finale Kevina Andersona i Franka Mosera. W maju 2012 roku razem z Dickiem Normanem wystąpił w finale turnieju w Monachium. W meczu o mistrzostwo ulegli parze František Čermák–Filip Polášek 4:6, 5:7. W lipcu tego samego roku wraz z Michaelem Russellem dotarli do finału turnieju w Atlancie, lecz w ostatnim pojedynku przegrali z parą Matthew Ebden i Ryan Harrison. Ósmy deblowy tytuł Malisse wywalczył razem z Rubenem Bemelmansem w Los Angeles, po zwycięstwie w decydującej rundzie z Kenem Skupskim i Jamiem Delgado. W lutym 2013 roku tenisista belgijski ponownie zwyciężył w zawodach gry podwójnej, w San José. Partnerem deblowym Malissa był Frank Moser, a w rundzie finałowej byli lepsi od Lleytona Hewitta i Marinko Matoševicia.

W 2013 roku Malisse zakończył zawodową karierę^[2].

Jako reprezentant Belgii Malisse był członkiem drużyny w Pucharze Davisa w latach 1998–2011. Odniósł 12 zwycięstw, poniósł 12 porażek. Miał znaczący udział w odzyskaniu przez Belgię miejsca w najwyższej klasie rozgrywek Pucharu Davisa, grupie światowej, w 2002 roku, kiedy pokonał w meczu z Zimbabwe obu braci Blacków, Byrona i Wayne'a. Bez powodzenia startował natomiast na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 roku, wyeliminowany w I rundzie singla przez Rosjanina Michaiła Jużnego oraz debla (w parze z Olivierem Rochusem) przez Llodrę i Santoro^[3].

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	1 listopada 1998	Meksyk	Ceglana	Jiří Novák	3:6, 3:6
Finalista	2.	9 maja 1999	Delray Beach	Ceglana	Lleyton Hewitt	4:6, 7:6(2), 1:6
Finalista	3.	11 marca 2001	Delray Beach	Twarda	Jan-Michael Gambill	5:7, 4:6
Finalista	4.	29 kwietnia 2001	Atlanta	Ceglana	Andy Roddick	2:6, 4:6
Finalista	5.	23 maja 2004	St. Pölten	Ceglana	Filippo Volandri	1:6, 4:6
Finalista	6.	10 października 2004	Lyon	Dywanowa (hala)	Robin Söderling	2:6, 6:3, 4:6
Zwycięzca	1.	6 lutego 2005	Delray Beach	Twarda	Jiří Novák	7:6(6), 6:2
Finalista	7.	8 stycznia 2006	Adelaide	Twarda	Florent Serra	3:6, 4:6
Finalista	8.	5 lutego 2006	Delray Beach	Twarda	Tommy Haas	3:6, 6:3, 6:7(5)
Zwycięzca	2.	7 stycznia 2007	Ćennaj	Twarda	Stefan Koubek	6:1, 6:3
Zwycięzca	3.	4 lutego 2007	Delray Beach	Twarda	James Blake	5:7, 6:4, 6:4
Finalista	9.	9 stycznia 2011	Ćennaj	Twarda	Stanislas Wawrinka	5:7, 6:4, 1:6

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	6 czerwca 2004	French Open, Paryż	Ceglana	Olivier Rochus	Michaël Llodra Fabrice Santoro	7:5, 7:5
Zwycięzca	2.	9 stycznia 2005	Adelaide	Twarda	Olivier Rochus	Simon Aspelin Todd Perry	7:6(5), 6:4
Zwycięzca	3.	7 stycznia 2007	Ćennaj	Twarda	Dick Norman	Rafael Nadal Bartolomé Salvá-Vidal	7:6(4), 7:6(4)
Zwycięzca	4.	4 lutego 2007	Delray Beach	Twarda	Hugo Armando	James Auckland Stephen Huss	6:3, 6:7(4), 10–5
Finalista	1.	12 stycznia 2008	Auckland	Twarda	Jürgen Melzer	Luis Horna Juan Mónaco	4:6, 6:3, 7–10
Finalista	2.	13 lutego 2011	San José	Twarda (hala)	Alejandro Falla	Scott Lipsky Rajeev Ram	4:6, 6:4, 8–10
Zwycięzca	5.	20 marca 2011	Indian Wells	Twarda	Ołeksandr Dołhopołow	Roger Federer Stanislas Wawrinka	6:4, 6:7(5), 10–7
Zwycięzca	6.	31 lipca 2011	Los Angeles	Twarda	Mark Knowles	Somdev Devvarman Treat Huey	7:6(3), 7:6(10)
Zwycięzca	7.	19 lutego 2012	San José	Twarda (hala)	Mark Knowles	Kevin Anderson Frank Moser	6:4, 1:6, 10–5
Finalista	3.	6 maja 2012	Monachium	Ceglana	Dick Norman	František Čermák Filip Polášek	4:6, 5:7
Finalista	4.	22 lipca 2012	Atlanta	Twarda	Michael Russell	Matthew Ebden Ryan Harrison	3:6, 6:3, 6–10
Zwycięzca	8.	29 lipca 2012	Los Angeles	Twarda	Ruben Bemelmans	Jamie Delgado Ken Skupski	7:6(5), 4:6, 10–7
Zwycięzca	9.	17 lutego 2013	San José	Twarda (hala)	Frank Moser	Lleyton Hewitt Marinko Matošević	6:0, 6:7(5), 10–4

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-22]  (ang.).