Yang Zhu
Yang Zhu (IV wiek p.n.e.) – starożytny chiński filozof, naturalista, zwolennik skrajnego indywidualizmu i egoizmu etycznego[1]. PoglądyNie pozostawił po sobie żadnych prac i jego poglądy znane są jedynie z przykładów przytoczonych w dziełach późniejszych filozofów, być może w wielu miejscach znacznie zniekształconych i ubarwionych. Mencjusz, skądinąd zaciekły krytyk Yang Zhu, scharakteryzował jego filozofię pisząc, że gdyby dla ocalenia ludzkości miał poświęcić się wyrywając sobie tylko jeden włos, nie zrobiłby tego[2]. Mencjusz określił filozofię Yanga terminem weiwo (为我), czyli „dla mnie”[3]. Poświęcony Yang Zhu rozdział w traktacie Liezi przedstawia go jako bezwzględnego hedonistę[4]. Miejsce w historii filozofiiUchodzi za jednego z wybitnych kontynuatorów nauki Laoziego[5] Niektórze badacze uważają, że filozofia Yang Zhu jest za wcześniejszą od taoizmu[6] i zdaniem niektórych badaczy (m.in. Feng Youlana) wywarła nań znaczny wpływ[7]. Przypisy
Literatura
Kontrola autorytatywna (osoba): |