|
Yasukuni-jinja
Yasukuni-jinja (jap. 靖国神社) – chram[a] shintō w dzielnicy Chiyoda (Tokio), poświęcony duchom (kami) żołnierzy, którzy polegli w służbie cesarza Japonii. HistoriaW latach 1869–1879 znany pod nazwą Tōkyō Shōkonsha (jap. 東京招魂社). Tuż po wybudowaniu podlegał jurysdykcji ówczesnego Urzędu Spraw Wojskowych (Gunmukan)[1], a następnie został przekazany Ministerstwu Spraw Wewnętrznych (Naimushō), co wiązało się z połączeniem ceremonii dla żołnierzy wojsk lądowych i morskich[2]. W 1946 roku gubernator Tokio uwolnił świątynię od kontroli państwa i przyznał władzom chramu prawa do stanowienia o sobie. W wyniku tych zmian chram nie podlega pod Stowarzyszenie Chramów Shintoistycznych (jap. 神社本庁 Jinja-honchō). Jest to jeden z niewielu chramów sintoistycznych, którego główna brama torii nie jest ustawiona od strony południowej. Chram jest źródłem kontrowersji. 1068 uczczonych w niej osób zostało uznanych za zbrodniarzy wojennych, a wśród nich 14 za zbrodniarzy klasy A m.in. przez Trybunał Tokijski[3]. Ponadto muzeum na terenie świątyni przedstawia rewizjonistyczną wersję historii. Wizyty japońskich polityków w Yasukuni są źródłem poważnych napięć dyplomatycznych w stosunkach Japonii m.in. z Chinami, Koreą Płd. i Płn. oraz Tajwanem. Największe przypadły na lata 2001–2005, kiedy premierem Japonii był Jun’ichirō Koizumi. Najważniejsze stałe ceremonie (reitaisai) odbywają się dwa razy w roku – w kwietniu i październiku. Na terenie chramu znajduje się miejsce słynne z kwitnących drzew sakura. DedykacjaChram Yasukuni nie został poświęcony żadnemu bóstwu z mitologii japońskiej, ani żadnemu z cesarzy, lecz duchom (kami) żołnierzy poległych w walce i pracowników cywilnych pracujących dla wojska, zmarłych w czasie pełnienia służby. 17 października 2004 roku Księga Dusz wyliczała nazwiska 2 466 532 mężczyzn i kobiet, w tym 27 863 Tajwańczyków i 21 181 Koreańczyków, w większości poległych w okresie II wojny światowej. Początkowo chram był pod wezwaniem „poległych w walce, lojalnych cesarzowi”, lecz po wojnie rosyjsko-japońskiej (1904–1905) zmieniono wezwanie na „poległych bohaterów” (jap. 英霊 eirei). Nazwę wezwania (eirei) zaczerpnięto z poezji patriotycznej Tōko Fujity[4]. Początkowo w głównym pawilonie chramu znajdował się jeden ołtarz poświęcony zmarłym bohaterom, lecz po wojnie przeniesiono tam ołtarze księcia Yoshihisy Kitashirakawy z chramów na Tajwanie oraz księcia Nagahisy Kitashirakawy z chramu w Zhangjiakou. „Księga Dusz”Na dzień 17 października 2004 roku liczba dusz zmarłych przypadających na poszczególne wydarzenia prezentowała się następująco:
Uwagi
Przypisy
Linki zewnętrzne |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
