Yrjö Väisälä
Yrjö Väisälä (czytaj [ˈyrjø ˈʋæisælæ]) (ur. 6 września 1891 w Kontiolahti, zm. 21 lipca 1971 w Rymättylä, obecne Naantali) – fiński geodeta, fizyk i astronom. ŻyciorysStudiował astronomię na Uniwersytecie Helsińskim. W 1922 roku otrzymał tytuł doktorski. W 1925 został profesorem na Uniwersytecie w Turku, gdzie od 1927 przejął odpowiedzialność za astronomię. Od 1951 był członkiem Akademii Fińskiej. Był renomowanym optykiem. Konstruował optykę korekcyjną do teleskopów Schmidta, wprowadził do geodezji interferometrię w celu standaryzacji pomiarów odległości. Jako geodeta wykorzystywał metodę triangulacji, race świetlne i światła do mierzenia odległości. Planował użycie balonów, rakiet i sztucznych satelitów do triangulacji międzykontynentalnej. Założył w latach 50. XX w. Obserwatorium Tuorla, które było położonym najbliżej bieguna północnego obserwatorium astronomicznym na świecie. Odkrył w czasie swojej kariery naukowej 128 planetoid[1] oraz 4 komety: 40P/Väisälä, 139P/Väisälä-Oterma, C/1942 EA (Väisälä) i C/1944 H1 (Väisälä)[2]. W uznaniu zasług jego nazwiskiem nazwano jedną z planetoid – (1573) Väisälä[3] oraz krater Väisälä na Księżycu[4]. Przypisy
Linki zewnętrzneKontrola autorytatywna (osoba): |