Złoty Mikrofon – nagroda Polskiego Radia przyznawana od 1969 roku osobom, których działanie przyczynia się do utrzymania wysokiego poziomu, rozwoju i popularyzacji radia publicznego[2] oraz za wybitne osiągnięcia twórcze dla radia publicznego[3].
Od 1969 roku, czyli od samego początku, z przerwą w latach 1975-1987, Złote Mikrofony przyznawał tygodnik „Antena”[4]. Czasopismo przestało istnieć w 2002 roku.
Kandydaci do nagrody wybierani są z różnych ważnych obszarów twórczości radiowej m.in. teatru, muzyki, literatury, reportażu, polityki, realizacji dźwięku oraz korespondencji zagranicznej[2]. Nagrodę można otrzymać jedynie raz w życiu[5].
Do roku 2008 włącznie, Złote Mikrofony otrzymało prawie 200 osób[2].
Poniższy artykuł wymienia również laureatów nagrody Diamentowa Batuta, przyznawanej za wybitne kreacje artystyczne oraz rozsławianie muzyki polskiej w kraju i za granicą[6][7][1]. Osobny artykuł traktuje o Diamentowym Mikrofonie.
2018
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 13 lutego 2019 w studiu koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie[8]. Galę poprowadzili Marta Januszewska (PR1) i Kuba Marcinowicz (Czwórka)[8].
Janusz Deblessem (PR3) – „za trwałe wkroczenie "Gitarą i piórem" w Krainę Łagodności, za audycje dokumentalne i promowanie reportażu na antenach Polskiego Radia”[8].
Maciej Gudowski – „za niezwykły głos przykuwający uwagę, talent interpretacyjny, dzięki któremu audycje, reportaże i dokumenty prezentowane w Polskim Radiu zyskują na jakości”[8].
Ewelina Karpacz-Oboładze (Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia) – „za reportaże i dokumenty, które zawsze są naznaczone Jej osobowością, za wyjątkową łatwość zjednywania ludzi, którzy chętnie powierzają Jej swoje losy”[8].
Jarosław Kawecki (PR1) – „za mistrzowskie posługiwanie się krótką formą radiową oraz swadę i lekkość przy podejmowaniu trudnych tematów”[8].
Michał Olszański (PR3) – „za niepowtarzalną osobowość antenową, pozytywną energię i żywiołowość, a także tworzenie atmosfery, która pozwala na intymne opowieści”[8].
Honorowy Złoty Mikrofon otrzymała Irena Szewińska „za wyjątkowe zasługi i upowszechnianie polskiego sportu, godne reprezentowanie naszego kraju na świecie i dostarczanie niezapomnianych sportowych emocji słuchaczom Polskiego Radia”[9].
2017
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 29 listopada 2017 w studiu koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie[10]. Galę poprowadzili Sława Bieńczycka (PR1) i Michał Olszański (PR3)[10].
Hanna Dołęgowska (Czwórka) – „za otwartość na młodych słuchaczy, determinację, pomysłowość i niekonwencjonalne popularyzowanie sportu, jako sposobu na życie”[10].
Małgorzata Raducha (PR1) – „za umiejętność nawiązywania kontaktu ze słuchaczami, opowiadanie o rzeczach zwykłych i niezwykłych w sposób pełen kultury i emocji”[10].
Małgorzata Maliborska-Prażmowska (PR3) – „za stworzenie serwisów informacyjnych o szczególnym, właściwym Trójce charakterze. Za słowa, które zawsze oddają istotę rzeczy”[10].
Maciej Kubera (Teatr Polskiego Radia) – „za muzyczność w słowie, za słowo w muzyce, pryncypialność i kompetencje reżysera dźwięku w Teatrze Polskiego Radia”[10].
Magdalena Łoś-Komarnicka (PR2) – „za pasjonujące opowiadanie o muzyce dawnej i odnajdywanie dla niej współczesnego kontekstu. Za ujmującą osobowość, radiową wszechstronność i gotowość koleżeńskiej pomocy w radiowym drugim planie”[10].
Honorowy Złoty Mikrofon otrzymał Leszek Długosz za „obecność na antenach Polskiego Radia, dzięki której realizowana jest prawdziwa misja publicznego nadawcy a także za wybitne osiągnięcia artystyczne i konsekwentne występowanie w obronie wartości”[10].
W dniu wręczenia Złotych Mikrofonów w 2017 roku swą nagrodę z 2014 roku jako pierwsza w historii tej nagrody oddała Anna Szewczuk-Czech, w proteście przeciwko niemerytorycznej krytyce jej dorobku zawodowego i umiejętności dziennikarskich oraz deprecjonowaniu przez zarząd Polskiego Radia i dyrekcję Programu 2 roli obecności muzyki ludowej i bagatelizowaniu prezentacji innych form niematerialnej kultury polskiej wsi na antenie Programu 2 Polskiego Radia[11].
2016
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 14 grudnia 2016 w studiu Koncertowym Polskiego Radia im Witolda Lutosławskiego w Warszawie[12]. Galę poprowadzili Agnieszka Szydłowska (PR3) i Marcin Kusy (PR1)[12].
Michał Jakubik (Biuro Technologii i Cyfryzacji) – „za umiejętne łączenie i poszerzanie w zawodzie realizatora dźwięku tego, co techniczne z tym, co artystyczne. Za perfekcyjną znajomość rzemiosła radiowego[12].
Marcin Łukawski (dziennikarz, PR3) – „za kulturę słowa, uśmiech, wspaniałą zdolność mówienia jednocześnie do wszystkich i każdego z osobna”[12].
Michał Montowski (PR1) – „za programy o sztuce łączące bogactwo intelektualne z komunikatywnością i dźwiękową atrakcyjnością”.[12].
Adam Suprynowicz (dziennikarz, PR2) – „za wszechstronność zainteresowań w podejmowaniu rozmaitych wyzwań na polu kultury, za mistrzowski warsztat dziennikarski, wysmakowany gust muzyczny, osobistą kulturę i nienaganną polszczyznę”[12].
Honorowy Złoty Mikrofon otrzymał Ernest Bryll za „ogromny wkład w kształtowanie wyobraźni poetyckiej słuchaczy Polskiego Radia”[12].
2015
Do konkursu zgłoszono 23 kandydatury[13]. Kapitule przewodniczył dyrektor Teatru Polskiego Radia Janusz Kukuła[13].
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 10 grudnia 2015 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie[14]. Było to jednocześnie zamknięcie oficjalnych obchodów 90-lecia Polskiego Radia[13][14]. Galę poprowadzili Sława Bieńczycka (PR1) i Marek Niedźwiecki (PR3)[13][14].
Andrzej Janisz (PR1, Naczelna Redakcja Sportowa) – „za osiągnięcia w pracy sprawozdawcy sportowego i zaangażowanie w promocję osiągnięć polskiego sportu”[13][14],
Katarzyna Kobylecka (PR1, Redakcja Wiedzy i Edukacji) – „za nowoczesne w formie, oryginalne w przekazie i wnikliwe podejście w prezentowaniu osiągnięć współczesnej nauki”[13][14],
Katarzyna Michalak (Radio Lublin) – „za mistrzowskie łączenie formy i treści, przekładanie swoich fascynacji ludźmi na język radia i udowadnianie, że reportaż może być dziełem sztuki[13][14],
Marek Wałkuski (PR3, korespondent zagraniczny IAR) – „za ciekawość świata i skuteczność w otwieraniu zamkniętych drzwi”[13][14],
Stan Borys – Honorowy Złoty Mikrofon „za romantyczną duszę niestrudzonego krzewiciela polskiej poezji, twórcze poszukiwania oraz wielką przyjaźń z Polskim Radiem, obecną w jego słowach i muzyce”[13][14].
Wcześniej, 21 kwietnia 2015, podczas gali w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej z okazji obchodów 90-lecia Polskiego Radia, Diamentową Batutę otrzymał Jacek Kaspszyk[6][15][7][1][16]. Uzasadnienie: „jako wyraz uznania dla dyrygenckiego dorobku i z podziękowaniem za oddanie radiu publicznemu[6][15][7][1][16], dla którego dokonał imponującej ilości nagrań studyjnych i koncertowych[15][1][16]”.
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 20 listopada 2014 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie[20][19]. Galę poprowadzili Sława Bieńczycka (PR1) i Michał Olszański (PR3)[20][19]. Odbył się koncert piosenek do tekstów Juliana Tuwima (1894–1953) w wykonaniu zespołu The Jobers pod kierownictwem Marcina Partyki[20].
Wcześniej, 7 czerwca 2014[21][22] podczas 51 Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, nagrodę Honorowy Złoty Mikrofon odebrała Edyta Geppert[21][22][23]. W uzasadnieniu napisano m.in.: „mimo zmieniających się mód, utwory śpiewane przez Edytę Geppert są symbolem elegancji, stylu, dobrego smaku i mądrości. (...) Edyta Geppert ze swoją twórczością, postawą wobec sztuki i słuchacza jest dla nas symbolem tego, co najbardziej szlachetne i najpiękniejsze w muzyce rozrywkowej”[21].
2013
Do konkursu zgłoszono 28[24][25] lub 36[26] kandydatur. Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 25 listopada 2013 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie[24][27]. Galę poprowadzili Agnieszka Szydłowska (PR3) i Paweł Sztompke (PR1)[24].
W ramach uroczystości odbył się koncert nagrodzonej Honorowym Złotym Mikrofonem (szczegóły niżej) Hanny Banaszak[28][29][27][25]. Retransmisję występu piosenkarki zaplanowano na 4 stycznia 2014 na antenie Programu Pierwszego Polskiego Radia[29][27].
Barbara „Baszka” Marcinik (PR3[25]) – „za przybliżanie w tysiącach audycji ludzi kultury, pokazywanie ich dorobku, życiowych pasji w sposób niekonwencjonalny, w rozpoznawalnym stylu i wielkiej kulturze prowadzenia”[25][29][27],
Beata Płomecka (korespondentka Polskiego Radia w Brukseli[25]) – „za mistrzowskie relacjonowanie złożonych wydarzeń europejskich, rzetelność i dociekliwość w pracy korespondenta, wszechstronność dziennikarskich zainteresowań połączoną z doskonałym warsztatem twórcy radiowego”[25][29][27],
Zbigniew Krajewski (PR1[25]) – „za szczególną sumienność w realizacji celów Redakcji i Polskiego Radia, za wyjątkowy kontakt ze słuchaczami audycji prowadzonych na żywo oraz za gust, dbałość o czystość języka polskiego i najwyższej próby profesjonalizm”[25][29][27],
Wiesław Szala (realizator dźwięku) – „za absolutny profesjonalizm i zagwarantowanie słuchaczom Polskiego Radia – zawsze i wszędzie – dźwięku najwyższej jakości”[25][29][27],
Marek Zwyrzykowski (PR2[25]) – „za wielkie zaangażowanie w pracy dziennikarskiej, ogromną wiedzę na temat muzyki współczesnej, szczególnie elektronicznej, i poszukiwanie często nieortodoksyjnych wątków w różnych kierunkach stylistycznych sztuki dźwięków, za życzliwość i serdeczność wobec artystów”[25][29][27],
Hanna Banaszak (piosenkarka) – Honorowy Złoty Mikrofon „za ponadczasową elegancję wykonania, niepowtarzalny styl i dobór repertuaru. Za wyjątkowy głos, którego barwa i ciepło ogrzewają serca najbardziej wymagających słuchaczy”[28][29][27].
2012
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 2 grudnia 2012[30].
Nagrodzeni:
Gabriela Blicharz – „za wrażliwość artystyczną w realizacji nagrań muzycznych, pasję, profesjonalizm i poświęcenie, które spotykają się z najwyższym uznaniem”.
Adam Ferency – „za kreacje aktorskie stworzone w Teatrze Polskiego Radia, które pozwalają wierzyć, że język polski potrafi wyrazić głębię uczuć współczesnego człowieka”.
Wiktor Legowicz – „za interesujący i zrozumiały sposób przekazywania wiedzy ekonomicznej oraz mądrość i kulturę radiową”.
Magdalena Mikołajczuk – „za wyjątkową wszechstronność i wiedzę, prostotę i lekkość w kontaktach z gośćmi i słuchaczami, za ciepło i poczucie humoru”.
Ernest Zozuń – „za pasję i odwagę oraz za stworzenie formy reportażu, w której publicystyczne zaangażowanie łączy z artystyczną formą”.
Grażyna Łobaszewska – Honorowy Złoty Mikrofon „w podziękowaniu za wieloletnią współpracę z Polskim Radiem, która zaczęła się jeszcze przed debiutem w szkółce Gdańskiego Studia Piosenki Polskiego Radia i Telewizji. Za wybitny, niepowtarzalny głos i osobowość. Za piękne piosenki nagrywane dla Polskiego Radia. Za klasę, w życiu i przed mikrofonem”.
2011
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 18 grudnia 2011[31][32].
Piotr Baron – „za osobowość radiową i głos nierozerwalnie związany z Programem III Polskiego Radia”
Hanna Bogoryja-Zakrzewska (Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia) – za „wrażliwość i styl, które pozwalają odsłaniać najgłębsze tajniki osobowości bohaterów jej reportaży”
Anna Stempniak-Juśkiewicz – za „miłość do literatury i sztuki oraz dbałość o miejsce kultury w Programie Pierwszym Polskiego Radia”
Danuta Stenka – za „wybitne role wykreowane w Teatrze Polskiego Radia”.
Henryk Urbaś – za „traktowanie sportu jako części kultury narodowej oraz za pielęgnowanie tradycji Redakcji Sportowej Polskiego Radia”
Tadeusz Strugała – Diamentowa Batuta za „wybitne zasługi dla polskiej i światowej kultury muzycznej, w uznaniu dla działalności dyrygenckiej o szczególnym znaczeniu dla polskiego życia muzycznego, a także dla uhonorowania związków z Polskim Radiem”
Dorota Truszczak – „za nowoczesną popularyzację nauki na antenie Polskiego Radia”
Jan Warenycia – „za nowatorstwo w kształtowaniu radia artystycznego”
Andrzej Markowski – Honorowy Złoty Mikrofon „za wybitne osiągnięcia w propagowaniu pięknej polszczyzny na wszystkich antenach Polskiego Radia”
Łukasz Turski – Honorowy Złoty Mikrofon „za pomysł Pikniku Naukowego i propagowanie nauki na wszystkich antenach Polskiego Radia”
Prawie dwa miesiące później, 17 grudnia 2010, podczas koncertu zorganizowanego w Teatrze Polskim w Warszawie z okazji 85-lecia Polskiego Radia, wręczono Honorowy Złoty MikrofonStingowi[36][37]. Brytyjski muzyk otrzymał tę nagrodę „za wybitne osiągnięcia artystyczne, mistrzowskie łączenie gatunków i stylów, za naturalność, wrażliwość i pozytywne emocje oraz wspaniałe kompozycje obecne na antenach Polskiego Radia przez kilkadziesiąt lat”[36][37].
2009
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 17 grudnia 2009[38][39].
Piotr Kamiński – „za erudycję, gust estetyczny i wzbogacanie wrażliwości na misterium teatru operowego"
Krzysztof Renik – „za mistrzowski warsztat, rzetelność dziennikarską i pasję w przybliżaniu problemów współczesnego świata”
Maria Szabłowska-Szabel – „za umiejętność wywoływania uśmiechu w big beatowym rytmie, w wyjątkowym stylu radiowej narracji”
Henryk Talar – „za wybitne kreacje stworzone w Teatrze Polskiego Radia, które pozwalają wierzyć w ludzi i sens życia”
Tomasz Zimoch – „za wiedzę i emocje, które pozwalają zobaczyć w radiu świat sportu”
Lesław Skinder – Honorowy Złoty Mikrofon „za niezwykłe wzruszenia, za wspaniałą umiejętność malowania słowem relacji sportowych oraz za stworzenie od fundamentów polskiej szkoły na Białorusi i za bezustanne czuwanie, aby uczącym się tam dzieciom nigdy niczego nie zabrakło”.
2008
Do konkursu zgłoszono 18 kandydatów[40]. Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 19 października 2008[41][40].
Andrzej Chłopecki – „za wyczucie i świetną znajomość materii, erudycję, barwność, lekkość, komunikatywność języka, doskonały warsztat słowa oraz za ogromną rolę w kształtowaniu obrazu polskiej muzyki współczesnej w Polsce i za granicą”
Agnieszka Duczmal (założycielka, dyrektor i dyrygentka Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia „Amadeus”) – Honorowy Złoty Mikrofon z okazji jubileuszu 40-lecia pracy artystycznej – „w dowód uznania dla najwyższego poziomu dyrygenckiego i wyobraźni muzycznej”
Alicja Grembowicz (reportażystka) – „za błyskotliwość i talent wsparte wzorowym warsztatem w tworzeniu reportażu radiowego, poparte dociekliwością, pasją społecznikowską i znakomitym wyczuciem dramaturgii”
Jakub Strzyczkowski – „za talent, dar przekonywania i umiejętność rozmawiania ze słuchaczami”
Paweł Sztompke – „za ogromną wiedzę i popularyzację polskiej muzyki rozrywkowej i filmowej w znakomitym kontakcie ze słuchaczami na antenach Polskiego Radia”
2007
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 6 grudnia 2007[42][43].
Grażyna Barszczewska – „za wszechstronność i wysoki kunszt aktorski w bogatym dorobku radiowym” (liczne role w słuchowiskach oraz interpretacje poezji i prozy)
Piotr Metz – „za osobowość radiową i nowe formy popularyzacji muzyki rozrywkowej”
Marek Mądrzejewski (dziennikarz Programu 1, specjalizujący się w publicystyce społecznej i politycznej) – „za obiektywizm i rzetelność dziennikarską w podejmowaniu najtrudniejszych tematów politycznych”
Piotr Orawski (publicysta muzyczny Programu 2) – „za erudycję, kulturę antenową i wybitną rolę w popularyzacji muzyki klasycznej”
2006
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 16 września 2006[3].
Hanna Maria Giza – „za szczególną wrażliwość w prezentacji problemów i ludzi kultury oraz popularyzację nauki”
Krzysztof Gosztyła – „za mistrzowską interpretację prozy i poezji w Teatrze Polskiego Radia”
Małgorzata Kandefer (członek Etyki Polskiego Radia) – „za znakomitą prezentację wiedzy prawnej i pomoc w rozwiązywaniu życiowych problemów słuchaczy Polskiego Radia”
Wojciech Mann – „za dowcip, inteligencję, wiedzę i błyskotliwość, za wybitną osobowość radiową”
Andrzej Zaorski – „za wszechstronny talent i umiejętności ofiarowane Polskiemu Radiu”
Wcześniej, 4 sierpnia 2006, podczas Festiwalu Jedynki w Sopocie, uroczyście wręczono Honorowy Złoty Mikrofon grupie Perfect[45]. Nagroda została przyznana „w podziękowaniu za wieloletnią współpracę z Polskim Radiem, za piosenki, na których wychowały się pokolenia słuchaczy, za wierność rockowym ideałom”[45].
2005
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 16 września 2005[46].
Barbara Grębecka (reporterka, dokumentalista, reportażystka) – „za twórczość dokumentalną rejestrującą ważne wydarzenia współczesności”
Krzysztof Kolberger – „za wielkie radiowe kreacje w utworach klasyki polskiej i światowej”
Krzysztof Michalski – „za oryginalne formy popularyzacji nauki i wiedzy na antenie radiowej”
Wiesław Molak (dziennikarstwo publicystyczne) – „za osobowość radiową i mistrzostwo w relacjonowaniu wielkich wydarzeń”
Ewa Szumańska-Szmorlińska (m.in. autorka słuchowisk, Radio Wrocław) – „za różnorodność literackich form radiowych prezentowanych na antenie regionalnej i ogólnopolskiej”
Aleksander Trzaska „Masztalski” (dziennikarz, autor i pomysłodawca radiowego kabaretu dowcipu, PR Katowice) – „za wszechstronną twórczość radiową i stworzenie „Radiowego Klubu Masztalskiego"”
para autorska: Danuta Żelechowska i Jan Zagozda (popularyzatorzy tradycji patriotycznej oraz pamięci o faktach i ludziach z przeszłości Polskiego Radia) – „za odwzajemnioną miłość do Polskiego Radia”
2004
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 25 września 2004[47][48].
Irena Heppen (dziennikarka Programu 2) – „za osiągnięcia w popularyzacji kultury i swobodne poruszanie się w różnych gatunkach sztuki radiowej”
Małgorzata Kownacka (dziennikarka Programu 1) – „za popularyzację wiedzy i umiejętność poruszania najtrudniejszych problemów na antenie oraz dar zjednywania sobie słuchaczy i rozmówców”
Dzień później, w niedzielę 8 września 2002 w siedzibach Polskiego Radia przy al. Niepodległości i przy ul. Myśliwieckiej trwał Dzień Otwarty Polskiego Radia[51].
Marian Szałkowski[51][54] (kompozytor, ilustrator muzyczny i pianista związany z Teatrem Polskiego Radia[54][52]) – „za twórczy wkład w kształtowanie sztuki radiowej oraz za umiejętność opowiadania muzyką o rzeczach, o których nie można opowiedzieć”[52]
Andrzej Turski[51][55] (dziennikarz publicysta[42]; wówczas dyrektor PR1[55][52]) – „za twórczy wkład w tworzenie żywego radia[55][52], osiągnięcia w kształtowaniu nowych form radiowych i oryginalny styl dziennikarstwa”[52]
Barbara Wachowicz[51][56] – „za niezwykłe lekcje patriotyzmu i przybliżanie słuchaczom postaci wielkich Polaków. Za pielęgnowanie urody języka polskiego”[52]
Ryszard Miazek (dziennikarz, publicysta, komentator[52]; wówczas były prezes Zarządu Polskiego Radia[51]) – Honorowy Złoty Mikrofon[51] (przyznany po raz pierwszy w historii) – za „wybitne zasługi dla radia publicznego”[52]
1993 (za rok 1992)
Uroczyste wręczenie nagród odbyło się 10 lutego 1993[4].
Józef Mayen – za wybitne prace z dziedziny estetyki radia.
Lech Miklaszewski – za wieloletnią wybitną działalność na polu umuzykalniania dzieci przez radio.
inż. Stanisław Miszczak – za twórczy wkład w opracowanie projektów nowych rozgłośni radiowych m.in. Centrum R-TV w Warszawie.
Andrzej Pruski – za osiągnięcia w dziedzinie realizacji radiowej.
Teresa Siedlar-Kołyszko (Polskie Radio Kraków) – za wieloletnią działalność reporterską dla dzieci i młodzieży, szczególnie – za cykle audycji geograficznych i historycznych o regionie krakowskim.
Adam Tomanek (Polskie Radio Lublin) – za wieloletnią wytrwałą działalność „latającego reportera” w dziedzinie informacji radiowej.
inż. Bolesław Urbański – za wybitny udział w uruchamianiu rozgłośni radiowych po zniszczeniach wojennych i wprowadzenie nowych technik produkcji programów.
Helena Wielowieyska – za 30-letnią twórczą działalności w dziedzinie publicystyce kulturalnej.
Władysław Żesławski – za całokształt pracy autorskiej i organizacyjnej w radiu, w tym – za kierowanie od 18 lat redakcją powieści radiowej „Matysiakowie” i podejmowane przez nią inicjatywy społeczne.
Klemens Białek – za pomysł i prowadzenie cyklu „Pół wieku Teatru Polskiego Radia”, który ocalił od zapomnienia wiele słuchowisk stanowiących fundament dorobku artystycznego pięćdziesięciu lat Anteny Polskiej.
Witold Dobrowolski – za całokształt owocnej twórczej działalności radiowej.
Alina Głowacka (Polskie Radio Szczecin) – za całość twórczości reportażowej.
Irena Kwiatkowska – za stworzenie radiowych postaci Plastusia i Pani Eufemii oraz całokształt wybitnej twórczości aktorskiej w audycjach dla dorosłych i dzieci"[59][60][61]
Jadwiga Mackiewicz (Ciocia Jadzia) – za pomysłowe i skuteczne akcje umuzykalniania dzieci i młodzieży – za pośrednictwem anteny radiowej.
Jan Orliński – za wieloletnią mistrzowską pracę realizatora programów radiowych.
Jeremi Przybora (1973)[62] – za całokształt działalności radiowej od lat przedwojennych, w szczególności za nowatorskie poczynania w dziedzinie słuchowisk i seriali słuchowiskowych (Teatrzyk Eterek i in.).
Stefan Rachoń – za 40 lat działalności muzycznej na antenie radiowej oraz dorobek i poziom Orkiestry Polskiego Radia.
prof. dr inż. Marian Rajewski – za 45 lat pracy techniczno-naukowej i organizatorskiej dla dobra Anteny Polskiej.
Anna Szymańska – za różnorodne gatunkowo audycje o tematyce kulturalnej, zwłaszcza za prowadzenie dyskusji literackich.
Bronisław Wiernik – za cykle słuchowisk dokumentalnych w Programie 3 Polskiego Radia.
Zenon Wiktorczyk – za całokształt działalności aktorskiej i reżyserskiej na polu satyry radiowej i audycji rozrywkowych oraz twórcze poszukiwania w dziedzinie słuchowisk.
1973
Elżbieta Jędrkiewiczowa – za długoletnią owocną działalność w programach dla dzieci i młodzieży, w szczególności – za prowadzenie cyklu „Błękitna sztafeta” i pomysłowe akcje antenowe, których celem jest wzajemne poznawanie się i przyjaźń młodzieży krajów socjalistycznych.
Olga Marchocka – za stworzenie i autorstwo cyklu magazynów artystycznorozrywkowych „Jarmark cudów”.
Henryk Mirosz – za długotrwałą i pełną inicjatyw pracę redakcyjno-autorską, która wzbogaciła programy Polskiego Radia niejedną nową formą twórczości antenowej.
Józef Patkowski – za stworzenie i kierownictwo muzyczne Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia oraz własny wkład twórczy w jego osiągnięcia.
Jerzy Rosołowski – za wybitną i już wieloletnią działalność lektorską.
Alojzy Sroga – za twórczość publicystyczną o tematyce wiejskiej oraz pełne inwencji prowadzenie audycji politycznych w Programie 3 Polskiego Radia.
Jacek Stwora[2] (Polskie Radio Kraków) – za całokształt twórczości w dziedzinie radiowego reportażu literackiego, szczególnie – za utwór pt. „Pasja, czyli misterium Męki Pańskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej widziane”.
Henryk Swolkień – za wieloletnią popularyzacja muzyki na falach radiowych, w tym i za autorstwo (jako Kazimierz Zalesiński) cyklu „Koncerty życzeń miłośników muzyki poważnej”.
Krystyna Usarek – za twórczość reportażową o dużych walorach społecznych, w tym i – za twórcze poszukiwania publicystyczno-artystyczne w cyklu audycji o nazwie „Kultura pilnie poszukiwana” (1959-1968).
Agata Wojterzanka (Polskie Radio Katowice, współautorka cyklu katolickich audycji dla chorych Gdzie miłość wzajemna...)[63]) – za całokształt wielostronnej działalności radiowej, m.in. reportażowej, w programach lokalnych i na antenie centralnej.
Tadeusz Zimecki – za całokształt twórczości w dziedzinie reportażu i felietonu radiowego o dużych walorach społeczno-ideowych, w tym – za cykl „Ballady polskie” i działalność w audycjach „Muzyki i Aktualności”.
1972
Bolesław Kielski – za wieloletnią wybitną działalność lektorską i spikerską.
Krystyna Procner – w dziesiątym roku stworzonego przez nią cyklu audycji Nie ma marginesu za radiową twórczość publicystyczną o wysokich walorach humanistycznych i doniosłym znaczeniu społecznym.
Anna Retmaniak – za wytrwałą działalność w zakresie informacji kulturalnej oraz za cykle audycji Konfrontacje i Portret słowem malowany.
Jerzy Waldorff – za wojnę trzydziestoletnią orężem Felietonów muzycznych o właściwą organizację i powszechniejszą znajomość muzyki polskiej.
Maria Wieman – za wybitne osiągnięcia pedagogiczne i artystyczne w programach dla najmłodszych słuchaczy Polskiego Radia.
Zbigniew Wiszniewski – za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie muzyki radiowej.
1971
Henryk Kollat – za twórczą publicystykę radiową na temat stosunków polsko-zachodnioniemieckich, w tym zwłaszcza za wnikliwe korespondencje z Bonn i komentarze polityczne.
Jerzy Kowalski – za cenną i różnorodną publicystykę ekonomiczną ze szczególnym uwzględnieniem „Klubu Entuzjastów Nowoczesności”.
Zdzisław Nardelli – za kierownictwo Teatru Polskiego Radia, reżyserię słuchowisk i ponad 25-letnią działalność organizatorską w Polskim Radiu.
Maria Okęcka (Polskie Radio Olsztyn) i Bohdan Bromek – za wieloletni cykl audycji „Tropami ludzi i pieśni”, poświęcony rejestrowaniu, popularyzacji i wspomaganiu żywotności folkloru polskiego.
Karol Stromenger – za 45-letnią wybitną popularyzację muzyki przez radio.
inż. Wacław Tarkowski – za krzewienie wiedzy rolniczej w prowadzonej od roku 1928 do dziś „Skrzynce rolniczej”.
Jerzy Wasowski – za wieloletnią, wybitną twórczość radiową, autora, kompozytora i wykonawcy.
Witold Zadrowski – za audycję „Niemcy w oczach Polaków”, nadaną na antenach polskich, Berlina Zachodniego i zachodnioniemieckich oraz za twórczość reportażową.
Malina Zasadzińska – za inteligentne i wybitne radiowe komentarze muzyczne w audycjach cyklu „Muzyka i Aktualności” (w jego XX-lecie).
1970
Erazm Fethke – za twórczy wkład w rozwój dzienników radiowych.
inż. Jerzy Geisler – za prace nad stworzeniem polskiej radiofonii stereofonicznej.
Anna Jachnina (Polskie Radio Bydgoszcz) – za zdobywanie dokumentów folkloru polskiego.
Jerzy Janicki – za wkład w rozwój wielu gatunków twórczości radiowej.
Roman Jasiński – za 40-letnią pracę nad upowszechnianiem muzyki.
Jacek Kunicki – za kierowanie zespołem „Widnokrąg”.
Andrzej Kuśniewicz – za publicystykę w audycjach Polskiego Radia dla Zagranicy.
Edward Płaczek – za reżyserię słuchowisk Teatru Polskiego Radia.
Janusz Sidorenko – za wprowadzanie nowatorskich technologii w Polskim Radiu.
Zbigniew Świętochowski – za 40-letnią działalność spikerską, zwłaszcza wrzesień 1939 i powstańczą „Błyskawicę”.
Wanda Tatarkiewicz-Małkowska – za 45-letnią wszechstronną działalność w programach dla dzieci i młodzieży.
dr Jan Żabiński – za 45-letni wkład w rozwój gawędy radiowej i popularyzację wiedzy przyrodniczej.
1969
Marian Adamski[65] – za wieloletnią świetną działalność realizatora audycji radiowych (magazynów, reportaży, dzienników i wielu innych).
Tadeusz Bukowski – za wybitne osiągnięcia lektorskie w ciągu 21 lat pracy przy mikrofonie, zwłaszcza za interpretację tekstów popularno-naukowych.
Irena Durnicka – za autorstwo, redagowanie i lektoraty audycji w Programie Polskiego Radia dla Zagranicy (Redakcja Afrykańska).
Lech Froelich – za długotrwałą działalność dziennikarską w różnych dziedzinach pracy w Polskim Radiu i przy zastosowaniu różnych środków (informacje, felietony, reportaże, wywiady i in.).
Zbigniew Kopalko – za wybitną reżyserię wielu słuchowisk radiowych w roku 1968/69, m.in. „Tristan 1946” wg Marii Kuncewiczowej, „Trzy dni historii” J. Przeździeckiego, „Prynuka” T. Lubkiewicz-Urbanowiczowej i „Gwiazda sezonu” A. Twerdochliba.
Krystyna Melion – za twórczość w dziedzinie radiowego reportażu literackiego (w tym dwukrotne reprezentowanie radiofonii polskiej w konkursie Prix Italia”), z uwzględnieniem cyklów roku 1968/69: „Na lądzie, morzu i w powietrzu” o życiu współczesnego Wojska Polskiego oraz „Spotkania na tarasie”.
Jan Mietkowski - na 25-lecie działalności radiowej w Polsce Ludowej, – za koncepcję artystyczną i publicystyczną Programu 3.
Jerzy Pytlakowski – za długoletnie prowadzenie i realizację „Dyskusji literackich” w Programie 2 oraz cykl „Światło i dźwięk” w Programie 3.
mgr inż. Władysław Rabęcki – za 44-letnią pracę w Polskim Towarzystwie Radiotechnicznym i w Polskim Radiu od momentu jego powstania po dzień dzisiejszy, a w szczególności – za twórczy współudział w odbudowie i rozbudowie urządzeń studyjnych i nadawczych Polskiego Radia po wojnie.
Maciej Słotwiński – za wieloletnią popularyzację problematyki ekonomicznej różnymi formami i środkami radiowymi.
Jan Weber – za wybitną działalność w dziedzinie popularyzacji muzyki przez radio, ze szczególnym uwzględnieniem cyklu „Reminiscencje muzyczne w Programie 3”.
Janusz Weroniczak[5] (Polskie Radio Lublin) – za wszechstronną pracę dziennikarza radiowego, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości reportażowej.
W poprzednich latach nagrodzeni zostali między innymi:
osoby:
Piotr Fronczewski[2] (1988) – za wybitne aktorstwo radiowe we wszystkich jego gatunkach.
Tadeusz Sznuk[3] (1988) – za błyskotliwą osobowość radiową prezentowaną w programach „na żywo”.
ks. prof. Józef Tischner (1991) – „za gawędę filozoficzną na antenie radiowej”[61]
Zbigniew Herbert (za 1993) – „za twórczość dramaturgiczną prezentowaną na Radiowym Festiwalu Twórczości Zbigniewa Herberta”[66]
Jan Nowak-Jeziorański (za 1993) – Honorowy Złoty Mikrofon[66] – za niepowtarzalną i ważną społecznie rolę, jaką odegrał w historii radiofonii polskiej tworząc i prowadząc Rozgłośnię Polską Radia Wolna Europa, a także – za pieczołowicie gromadzoną dokumentację życia kulturalnego i politycznego emigracji polskiej.
↑Laureaci 52. KFPP 2015. [w:] www.Opole.pl [on-line]. Urząd Miasta Opola, 15 lipca 2015. [dostęp 2016-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 czerwca 2018)].
↑[zapowiedź gali] IAR/pjk, bk: Złote Mikrofony dla pracowników Polskiego Radia. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 25 listopada 2013. [dostęp 2016-01-23]. Cytat: „W tym roku wybór był ciężki, ponieważ zgłoszono 36 kandydatów, a mogliśmy wybrać tylko 5 osób. (...) – powiedział Janusz Kukułka.”
↑ abcdefghiLaureaci Złotych Mikrofonów 2013. [w:] prsa.com.pl (Polskie Radio – strona korporacyjna) [on-line]. Polskie Radio S.A., 26 listopada 2013. [dostęp 2016-01-23].
↑Złote Mikrofony 2012 rozdane. [w:] www.prsa.pl (Polskie Radio – strona korporacyjna) [on-line]. Polskie Radio S.A., 2 grudnia 2012. [dostęp 2015-12-11].
↑ abcHonorowe i Złote Mikrofony 2010 przyznane. [w:] prsa.com.pl (Polskie Radio – strona korporacyjna) [on-line]. Polskie Radio S.A., 24 października 2010. [dostęp 2015-12-11].
↑ ab[zapowiedź gali] Honorowe i Złote Mikrofony 2010. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 21 października 2010. [dostęp 2015-12-11].
↑ abIAR: Gala Polskiego Radia – zobacz cały koncert. [w:] PolskieRadio.pl [on-line]. Polskie Radio S.A., 17/18 grudnia 2010 (uwaga: na stronie wyświetla się błędna data 01.10.2011). [dostęp 2015-12-11].
↑„Vademecum młodego dziennikarza”, s. 20, listopad 2011. Busko-Zdrój: Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Niepełnosprawnych Ruchowo w Busku-Zdroju, publikacja w ramach projektu „Młodzi dziennikarze w działaniu”, realizowanego w ramach programu Unii Europejskiej „Młodzież w działaniu”. [dostęp 2016-09-07].
