Zadni Staw Gąsienicowy

Zadni Staw Gąsienicowy
	; Zadni Staw Gąsienicowy widziany z wierzchołka Kościelca
	Położenie
Państwo	Polska
Wysokość lustra	1852 m n.p.m.
	Morfometria
Powierzchnia	0,515 ha
Wymiary; • max długość; • max szerokość	; 106 m; 66 m
Głębokość; • maksymalna	; 8 m
Objętość	15 340 m³
	Hydrologia
Rodzaj jeziora	polodowcowe
	Położenie na mapie Tatr Zadni Staw Gąsienicowy
	Położenie na mapie Karpat Zadni Staw Gąsienicowy
	49°13′27,5″N 20°00′39,0″E/49,224306 20,010833
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zadni Staw Gąsienicowy – tatrzańskie jezioro z grupy Gąsienicowych Stawów. Położone jest w Dolinie Zielonej Gąsienicowej na wysokości 1852 m n.p.m., pod zachodnią ścianą Kościelca. Według danych z przewodnika Tatry Wysokie Witolda Henryka Paryskiego powierzchnia jeziora wynosi 0,53 ha (długość 106 m, szerokość 66 m), głębokość 8,0 m^[1]. Na zdjęciu satelitarnym z 2004 r. powierzchnia jest nieco mniejsza i wynosi 0,515 ha^[2]. Wody z jeziora spływają po stromej ścianie skalnej do Długiego Stawu Gąsienicowego^[3].

Jest najwyżej położonym ze wszystkich stawów w Dolinie Gąsienicowej. Przez większą część roku jest zamarznięty. Taje w miesiącach czerwiec-sierpień, a zamarza we wrześniu-październiku^[4]. Nad jego brzegiem rośnie rzadka w Karpatach turzyca Lachenala^[5].

Zadni Staw Gąsienicowy jest niedostępny dla turystów. Najlepiej widoczny jest z czarnego szlaku na Świnicką Przełęcz oraz z wierzchołka Kościelca.

Osobny artykuł: Jeziora tatrzańskie.

Przypisy

↑ ZofiaZ. Radwańska-Paryska ZofiaZ., Witold HenrykW.H. Paryski Witold HenrykW.H., Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1 .
↑ Magdalena i Tomasz ZwijaczM.T.Z. Kozica Magdalena i Tomasz ZwijaczM.T.Z., Tatrzańskie pojezierze, „Tatry” (2 (24)), Zakopane: Tatrzański Park Narodowy, wiosna 2008, s. 70–71, ISSN 0867-4531 .
↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4 .
↑ WładysławW. Szafer WładysławW., Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962 .
↑ ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ., HalinaH. Piękoś-Mirek HalinaH., Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6 .

[wet-1] ZofiaZ. Radwańska-Paryska ZofiaZ., Witold HenrykW.H. Paryski Witold HenrykW.H., Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1 .

[zw-2] Magdalena i Tomasz ZwijaczM.T.Z. Kozica Magdalena i Tomasz ZwijaczM.T.Z., Tatrzańskie pojezierze, „Tatry” (2 (24)), Zakopane: Tatrzański Park Narodowy, wiosna 2008, s. 70–71, ISSN 0867-4531 .

[wit-3] Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4 .

[szaf-4] WładysławW. Szafer WładysławW., Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962 .

[cz-5] ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ., HalinaH. Piękoś-Mirek HalinaH., Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Zadni Staw Gąsienicowy

Przypisy

Portal di Ensiklopedia Dunia