Zagórze (Kłobuck)
Zagórze – integralna część miasta Kłobucka, mająca charakter dzielnicy mieszkaniowej i przemysłowej[2]. Teren historycznej lokacji Zagórza podzielony jest pomiędzy osiedla numer 1 (Północ) i 8 (Stare Zagórze), stanowiące jednostki pomocnicze Urzędu Miasta i Gminy Kłobuck[3]. Zagórze powstało na początku XIV wieku jako wieś folwarczna i do 1922 roku stanowiło samodzielną miejscowość[1]. HistoriaW 1796 r. właścicielem dóbr ziemskich Zagórza został Christian von Haugwitz, szef ministrów Prus. Jego siedzibą został wybudowany w latach 1795–1800 pałac w Zagórzu[4]. Kolejnym właścicielem został Benedykt Lemański. Jego spadkobiercy sprzedali te tereny hrabiemu Guido Hencklowi von Donnersmarckowi, który ze sporym zyskiem w 1891 roku sprzedał dobra carowi Aleksandrowi III. W 1894 r. zmarł car Aleksander III i cały majątek przejął car Mikołaj II. Na mocy rozkazu cara Mikołaja II w dniu 17 czerwca 1899 roku dobra otrzymał jego brat Michał Aleksandrowicz. Odwiedził on pałac i swoje dobra pod koniec września 1900 r.[5]. Do końca 1922 roku wieś w gminie Kamyk. 1 stycznia 1923 włączone do Kłobucka[1]. W 1929 r. rozpoczęto budowę destylarni żywicy, która przemysłową produkcję zapoczątkowała w 1933 r.[6]. W 1970 r. przy ulicy Zamkowej otwarto Zespół Szkół nr 1, jedną z największych szkół średnich w powiecie kłobuckim. Działalność rozpoczęło także przedsiębiorstwo ERG Kłobuck, zajmujące się przetwórstwem tworzyw sztucznych. 17 sierpnia 1988 r. powołano w dzielnicy parafię Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa[7]. W latach 1989–1999 wybudowany został kościół parafialny pod tym samym wezwaniem. Zobacz teżPrzypisy
Information related to Zagórze (Kłobuck) |