Zamach bombowy w Nawakszucie (2009)
Zamach bombowy w Nawakszucie miał miejsce 8 sierpnia 2009 przed ambasadą Francji. Był to pierwszy zamach samobójczy w historii Mauretanii[1]. W wyniku wybuchu bomby zginęła 1 osoba (sprawca), a 3 osoby zostały ranne[2]. Do ataku doszło 3 tygodnie po zwycięstwie Muhammada uld Abd al-Aziza w wyborach prezydenckich[1]. Jego zaprzysiężenie miało miejsce 5 sierpnia 2009, 3 dni przed zamachem[3]. TłoW Mauretanii doszło już wcześniej do kilku ataków terrorystycznych. W 2007 roku czterech francuskich turystów zostało porwanych i zamordowanych[1]. 23 czerwca 2009 roku amerykański nauczyciel, Christopher Logest, został zastrzelony w Nawakszucie[1]. Do obu ataków przyznała się Al-Ka’ida Islamskiego Maghrebu[1]. ZamachZamachowiec był ubrany w boubou, tradycyjny ubiór w Mauretanii i Afryce Zachodniej[1]. Miał też na sobie pas szahida[3]. Mężczyzna wysadził się na chodniku pomiędzy ambasadą Francji i ambasadą Libii około 19:00 czasu lokalnego[1][3]. Choć zamach miał miejsce niedaleko obu ambasad celem była ambasada Francji[1]. Eksplozja nie uszkodziła jej budynku[1]. Dwóch pracowników ambasady Francji zostało rannych, gdy uprawiali jogging[1]. Odnieśli niewielkie obrażenia i zostali hospitalizowani[1]. Oprócz nich jeszcze jedna osoba została lekko ranna[3]. ŚledztwoRząd Francji zapowiedział dochodzenie w sprawie ataku terrorystycznego[1]. Wydał także oświadczenie, obiecując wsparcie dla mauretańskich władz w trakcie śledztwa[3]. Mauretańska policja zidentyfikowała sprawcę jako Mauretańczyka urodzonego w 1987[3]. Władze oświadczyły, że zamachowiec został „oficjalnie uznany za członka ruchu dżihadystów”[3]. ReakcjeMinisterstwo Spraw Zagranicznych i Europejskich Francji potępiło „z największą stanowczością atak w Nawakszucie w pobliżu francuskiej ambasady”[3]. Wydało także oświadczenie: „życzymy rannym szybkiego powrotu i wyrażamy z całym sercem solidarność z władzami mauretańskimi w obliczu tego aktu terrorystycznego. Francja podtrzymuje swoją determinację w walce z terroryzmem obok władz mauretańskich[4].” Przypisy
|