Zamek Rozafy
Zamek Rozafy[1] (alb.: Kalaja e Shkodrës) – zamek w pobliżu Szkodry, w północno-zachodniej Albanii. Według legendy nazwa twierdzy pochodzi od imienia kobiety – Rosaphy (Rozafy), którą żywcem zamurowano w murach zamku, aby jego mury nie zawaliły się po raz kolejny[2]. Zamek wznosi się na skalistej górze, na wysokości 130 m n.p.m., na południe od Szkodry, otoczony rzekami Buna i Drin[3]. W przeszłości otoczony terenami podmokłymi, z własnym ujęciem wody był niezwykle trudny do zdobycia. HistoriaZ uwagi na swoje strategiczne położenie wzgórze, na którym zbudowano zamek było zamieszkane od czasów antycznych. Na wzgórzu miała znajdować się twierdza iliryjska, opanowana przez Rzymian w 167 p.n.e. Badania prowadzone na terenie twierdzy przez zespół kierowany przez prof. Piotra Dyczka doprowadziły w latach 2011–2012 do odkrycia jednego z najważniejszych ośrodków kultury iliryjskiej w północnej części Albanii[4]. Zamek w tym kształcie, który przetrwał do dnia dzisiejszego, pochodzi z czasów dominacji weneckiej. Po przejęciu Rozafat w 1396 Wenecjanie dokonali jego przebudowy i umocnienia. W czasach osmańskich zamek stanowił centrum administracyjne do 1863, kiedy urzędnicy przenieśli się do miasta. Od tej pory zamek należał do garnizonu wojsk osmańskich. W historii Albanii znany jest przede wszystkim z heroicznej obrony przeciwko Turkom osmańskim w czasie bitwy o Szkodrę 1478-1479. Był także oblegany przez wojska czarnogórskie w czasie I wojny bałkańskiej. 7 kwietnia 1939 w czasie włoskiej inwazji na Albanię dwóch oficerów albańskich ostrzeliwało z zamku oddziały włoskie, dopóki nie skończyła im się amunicja[5]. Aktualny stan obiektuZamek zachował się w dobrym stanie i jest udostępniony do zwiedzania. Łączna długość murów przekracza 600 m, otaczają one obszar o powierzchni 9 ha. W obrębie murów zamkowych znajdują się trzy dziedzińce[3]. W niewielkim muzeum zgromadzono przedmioty wydobyte z ziemi w czasie prac archeologicznych[3]. W 2022 był jedną z najczęściej odwiedzanych przez turystów atrakcji turystycznych Albanii[6].
Przypisy
Bibliografia
|