Zasada kontynuacji działaniaZasada kontynuacji działania (ang. going concern principle, going concern assumption) - nadrzędna zasada rachunkowości, zgodnie z którą zakłada się, że jednostka gospodarcza będzie kontynuowała swoją działalność w dającej się przewidzieć przyszłości oraz w niezmienionym istotnie zakresie. Przyjęcie założenia kontynuacji działalności przy sporządzeniu sprawozdania finansowego nie może być sprzeczne ze stanem faktycznym lub prawnym[1]. Ustawa o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. formułuje tę zasadę w art. 5 ust. 2:
Przyjęcie założenia kontynuacji działalności do sporządzenia sprawozdania finansowego umożliwia zastosowanie innych nadrzędnych zasad rachunkowości, gdyż zasada ta w swej istocie zezwala na stosowanie pozostałych zasad rachunkowości, nie zawierając innych wytycznych. Spełnienie założenia kontynuacji działalności pozwala odbiorcom sprawozdań finansowych na dokonywanie analiz i ocenę dotychczasowych wyników przedsiębiorstwa oraz przewidywanie przyszłej sytuacji finansowej na podstawie zgromadzonych danych historycznych[2]. Zasada kontynuacji działalności jest ściśle związana z wyceną składników majątkowych. Gdy przy sporządzaniu sprawozdania finansowego przyjmujemy, że założenie kontynuacji działania jest spełnione uzasadniona jest wycena składników bilansu na podstawie tzw. kosztów historycznych i wówczas taka wycena daje prawdziwy obraz sytuacji majątkowej i finansowej oraz wyniku finansowego[3]. Zobacz teżPrzypisy
Kontrola autorytatywna (economics term): |