Zbór Kościoła Wolnych Chrześcijan w Żywcu

Zbór Kościoła Wolnych Chrześcijan w Żywcu

Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Siedziba	Żywiec
Adres	Aleja Legionów 1 34-300 Żywiec
Wyznanie	protestanckie
Kościół	Kościół Wolnych Chrześcijan
Położenie na mapie Żywca Zbór Kościoła Wolnych Chrześcijan w Żywcu
Położenie na mapie Polski Zbór Kościoła Wolnych Chrześcijan w Żywcu
Położenie na mapie województwa śląskiego Zbór Kościoła Wolnych Chrześcijan w Żywcu
Położenie na mapie powiatu żywieckiego Zbór Kościoła Wolnych Chrześcijan w Żywcu
49°41′12,9″N 19°11′39,6″E/49,686917 19,194333
Strona internetowa

Zbór Kościoła Wolnych Chrześcijan w Żywcu – zbór Kościoła Wolnych Chrześcijan znajdujący się w Żywcu.

Działalność braci plymuckich na terenie Żywca wraz z okolicami rozpoczęła się w 1934. Były to grupy nieformalne, spotykające się w domach prywatnych. Pierwsze nabożeństwa odbywały się w Sporyszu i Pietrzykowicach, następnie zostały przeniesione do Zarzecza^[1][2]. Powstały zbór wszedł w skład Zrzeszenia Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan^[3].

Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej z powodu swojej przynależności wyznaniowej siedmiu członków zboru pochodzących z Pietrzykowic zostało osadzonych w obozach koncentracyjnych, gdzie zginęło czworo z nich^[1][2].

Po II wojnie światowej spotkania zboru odbywały się w Pietrzykowicach, potem na Podlesiu. Ostatecznie w baraku na posesji Franciszka Kozła z Zarzecza urządzono kaplicę^[1][2].

Po zakończeniu wojny zbory wchodzące wcześniej w skład Zrzeszenia Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan stały się częścią Polskiego Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan Baptystów. Z uwagi na wewnętrzne nieporozumienia podczas funkcjonowania wspólnego związku wyznaniowego grupującego baptystów i wolnych chrześcijan^[4] 3 maja 1947 powołany został osobny Związek Wolnych Chrześcijan, w skład którego weszły dawne zbory Zrzeszenia Zwolenników Nauki Pierwotnych Chrześcijan działające w południowej Polsce. Już 24 maja 1947 Związek Wolnych Chrześcijan stał się częścią Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w PRL^[3].

W związku z budową zapory w Tresnej i powstaniem Jeziora Żywieckiego, część Zarzecza w której znajdowała się dotychczasowa kaplica Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego objęta została terenem przeznaczonym pod zalanie wodami nowego zbiornika. Zbór w 1962 rozpoczął więc budowę nowej kaplicy, położonej przy ul. Wesołej 19 w Żywcu. Przełożonym wspólnoty pozostawał w tym okresie Franciszek Kozioł^[1][2][5].

Budowa domu zborowego mieszczącego kaplicę oraz dodatkowe pomieszczenia była prowadzona przez samych członków żywieckiej społeczności Wolnych Chrześcijan i początkowo środki na ten cel pochodziły wyłącznie z ich składek^[6]. Ostatecznie ponad 80% całej sumy którą pochłonęła budowa pochodziło od zborowników, natomiast pozostałą część pozyskano z ofiar zagranicznych oraz z dotacji udzielonej przez Polską Radę Ekumeniczną dzięki staraniom prezydium Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego. Na parterze budynku umiejscowiono kaplicę na około 200 miejsc siedzących, natomiast na piętrze - trzy duże pokoje, kuchnię oraz pomieszczenia sanitarno-gospodarcze. Uroczystość otwarcia i poświęcenia obiektu miała miejsce 27 czerwca 1965, udział w niej wzięło ponad 400 osób, zarówno z miejscowego zboru, jak i innych wspólnot Kościoła na terenie kraju. Nabożeństwo poprowadził przełożony Franciszek Kozioł, a wraz z nim przemawiali zaproszeni goście z innych zborów, między innymi Józef Mrózek senior. Popołudniowemu nabożeństwu, połączonemu ze ślubowaniem małżeńskim, przewodniczył Józef Mrózek junior, przemawiali na nim również kolejni bracia. W trakcie obu nabożeństw występował chór zboru w Pszczynie-Piasku, jak również połączone chóry zborów w Żywcu i Bielsku-Białej^[7].

Zbór był organizatorem odbywających się w Żywcu obozów młodzieżowych, określanych mianem „kursów” i przeznaczonych dla członków ugrupowania Wolnych Chrześcijan działającego w ramach Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego^[3].

19 lutego 1978 zbór został gospodarzem zjazdu ogólnego zborów z terenu województw bielskiego, częstochowskiego, katowickiego, krakowskiego i nowosądeckiego. Miały wówczas miejsce dwa nabożeństwa poprowadzone przez miejscowych braci Franciszka Kozła i Władysława Adamczyka, a także przybyłych gości^[8].

W 1981 Kościół Wolnych Chrześcijan usamodzielnił się od Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego jako niezależny związek wyznaniowy^[9].

Zbór Wolnych Chrześcijan w Żywcu na początku lat 80. XX wieku liczył ponad 100 członków. Postanowiono wówczas o powstaniu nowej kaplicy^[1], wobec czego zwrócono się do Urzędu Miejskiego w Żywcu z wnioskiem o umożliwienie zakupu nowego budynku na siedzibę zboru. Urząd po konsultacjach z władzami wojewódzkimi postanowił o wydaniu zgody na nabycie przez wspólnotę od prywatnej właścicielki nieruchomości zlokalizowanej u zbiegu ulic Wojsk Ochrony Pogranicza^[a] i Kościuszki, dzierżawionej od niej wcześniej przez żywiecką Powszechną Spółdzielnię Spożywców „Społem”, która prowadziła w nim restaurację „Myśliwska”. Kwota transakcji wynosiła 6 milionów złotych. Po zakupie budynku przez wspólnotę w znajdujących się tam także lokalach mieszkalnych zamieszkiwali początkowo ich dotychczasowi lokatorzy, niezwiązani ze zborem, co spowodowane było brakiem możliwości ich wykwaterowania z uwagi na nieposiadanie mieszkań zastępczych^[10].

Będący w bardzo złym stanie technicznym obiekt przy ul. Wojsk Ochrony Pogranicza 1^[a] został przekazany zborowi w listopadzie 1983 i przystąpiono do jego generalnego remontu w celu dostosowania budynku do potrzeb wspólnoty. Prace prowadzone były wyłącznie przez wiernych, pośród których znajdowali się wykwalifikowani murarze, cieśle oraz elektrycy, a także trzydziestu wolontariuszy ze Stanów Zjednoczonych^[10]. W nowym obiekcie poza kaplicą i mieszkaniami powstał także dom starców^[10]. Po zakończeniu remontu przeniesiona tu została siedziba zboru z ulicy Wesołej^[1][10], a stary budynek został sprzedany^[10]. W sierpniu 1984 zbór skupiał 120 członków oraz kolejne 120 sympatyków^[10].