|
Zlepieniec zygmuntowski    Zlepieniec zygmuntowski – zlepieniec (rzadko brekcja) występujący w Paśmie Bolechowickim Gór Świętokrzyskich, w powiecie kieleckim, województwie świętokrzyskim, w Polsce. Skała pochodzi z permu. Wydobywany był w okolicach Czerwonej Góry. NazwaNazwa pochodzi od króla Polski i Szwecji Zygmunta III Wazy, gdyż z tej skały wykonany był pierwszy trzon kolumny Zygmunta w Warszawie (zastąpiony granitowym w 1887). Spotykana jest również nazwa Zygmuntówka. Geneza i składSkała ma genezę terygeniczną. Powstała w klimacie suchym. Materiał klastyczny jest wieku dewońskiego i stanowią go głównie wapienie oraz rzadziej dolomity. Po przetransportowaniu na niewielkie odległości, był on akumulowany w postaci stożków napływowych w strefie transgredującego morza. Zlepieniec powstał w późnym permie, w dolnym cechsztynie. Spoiwo ilasto-wapniste z domieszkami tlenków i wodorotlenków żelaza, które odpowiadają za czerwoną barwę. W niektórych miejscach spoiwo to zostało zastąpione kalcytem pochodzenia hydrotermalnego. Zlepieniec poprzecinany jest także żyłami kalcytowymi z kryształami galeny i barytu oraz strefami uskokowymi. W zlepieńcu uwidaczniają się także zjawiska krasowe. WłaściwościZlepieniec zygmuntowski jest barwy czerwonej, z czerwonymi, szarymi i czarnymi klastami. Cechy fizyczne
EksploatacjaZlepieniec zygmuntowski był eksploatowany od XVI w. do 1993. W ostatnich latach funkcjonowania kamieniołomu wydobywano 11 – 19 tys. ton materiału rocznie. Obecnie nie prowadzi się eksploatacji zlepieńca zygmuntowskiego. ZastosowanieZlepieniec zygmuntowski był popularną skałą stosowaną w budownictwie. Przykłady zastosowania
Bibliografia
|
