Zuihō
|
| Klasa
|
lotniskowiec
|
| Typ
|
Zuihō
|
| Historia
|
| Stocznia
|
arsenał marynarki w Yokosuce
|
| Położenie stępki
|
20 czerwca 1935 (jako tankowiec „Takasaki”)
|
| Wodowanie
|
19 czerwca 1936
|
 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
|
| Wejście do służby
|
27 grudnia 1940
|
| Wycofanie ze służby
|
25 października 1944
|
| Los okrętu
|
zatopiony przez samoloty podczas bitwy o Leyte
|
| Dane taktyczno-techniczne
|
| Wyporność
|
standardowa - 11 262 ton,
pełna - 14 200 ton
|
| Długość
|
217 m
|
| Szerokość
|
18,1
|
| Zanurzenie
|
6,5 m
|
| Napęd
|
| turbiny parowe o mocy: 38 800 kW
|
| Prędkość
|
28 węzłów
|
| Zasięg
|
9236 Mm przy prędkości 18 węzłów
|
| Uzbrojenie
|
8 dział 127 mm/40 cal. (usunięte w 1944),
56 działek przeciwlotniczych 25 mm
|
| Wyposażenie lotnicze
|
| 30 samolotów pokładowych
|
| Załoga
|
785
|
|
|
Zuihō (jap. 瑞鳳) - japoński lotniskowiec lekki typu Zuihō.
Stępkę okrętu położono w 1934, budując pierwotnie szybki tankowiec „Takasaki”. W grudniu 1940 zakończono przebudowę statku na lotniskowiec.
W czerwcu 1942 razem z grupą swoich samolotów „Zuihō” wspierał japońską inwazję w bitwie pod Midway, nie biorąc jednak udziału w starciu sił głównych lotniskowców. W sierpniu tego samego roku, razem z innymi okrętami, został wyznaczony do wspierania operacji na Guadalcanalu. Jednakże, 26 października został uszkodzony przez bombę lotniczą w bitwie pod Santa Cruz.
W kwietniu 1943 „Zuihō” został przydzielony do 11. Floty Powietrznej oraz prowadzenia ostatniej japońskiej ofensywy w regionie wysp Salomona. 25 października 1944 został zatopiony przez amerykańskie samoloty na północny wschód od przylądka Engano.
Bibliografia
- Mark E. Stille: Marynarka Wojenna Cesarstwa Japonii w wojnie na Pacyfiku. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2015, s. 53-77. ISBN 978-83-7976-319-1.
